Γράφει σήμερα η εφημερίδα Πολίτης (ΤΡΙΤΗ 18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2009 σελ. 15) στη στήλη πολιτισμός του Γιώργου Ξανθάκη:«Κλεμμένος χρόνος» στην Καλλιμασιά
Μια λανθασμένη γονική επιλογή, βασισμένη στη διαφορετική προσέγγιση, όσον αφορά στην ευτυχία και την σιγουριά του «καθώς πρέπει», είναι το σημείο γύρω από το οποίο η Ελένη Συράκη υφαίνει την πλοκή του μυθιστορήματός της «Κλεμμένος χρόνος».
Έστω κι αν όλα είναι φανταστικά, πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, η κ. Συράκη σκιαγραφεί τους ανθρώπους, με τις νοοτροπίες και δοξασίες τους, καθορίζοντας το πλαίσιο δράσης τους, χρονικά και χωροταξικά.
Επαναφέρει την Καλλιμασιά αλλοτινών καιρών, παραδοσιακή, γοητευτική και νοσταλγική, που έστω κι αν κανείς εν ζωή δεν τη θυμάται έτσι, σίγουρα οι Καλλιμασιώτες μπορούν να φαντασιωθούν καλύτερα απ’ όλους μας.
Σ’ αυτή την πρώτη της λογοτεχνική προσπάθεια πάντως, η συγγραφέας αποκαλύπτει άνεση, αυτοπεποίθηση και ταλέντο, γνώση και εμπειρία, πολυγραφότατου συγγραφέα.
Το κείμενο έχει ροή, η υπόθεση κρατά τον αναγνώστη σε συνεχή εγρήγορση, όσο δε ο μύθος ξεδιπλώνεται, τόσο η γραφή της συγγραφέα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη στιβαρότητα και υπεροχή.
Με άλλα λόγια η δημιουργός ωριμάζει μαζί με το έργο της, δίνοντάς της τη διάθεση κατά την πορεία, να γίνεται όλο και πιο ψυχαναλυτική, να διεισδύει όλο και πιο βαθειά και να αποκαλύπτει τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων της.
Ο κλεμμένος χρόνος
Ο «Κλεμμένος χρόνος» είναι η ζωή της κεντρικής ηρωίδας, που της στέρησε ο ίδιος ο πατέρας της, όσο κι αν τη λάτρευε.
Η ιστορία ξεκινά στα τέλη του 19ου αιώνα, για να καταλήξει στα μέσα του 20ου, χρησιμοποιώντας τα ιστορικά γεγονότα σαν τα «στηρίγματα» για τη διευκόλυνση της ροής του μύθου, πηγαίνοντας από την Καλλιμασιά στη Χώρα κι’ από κει στην απέναντι Ερυθραία, στα στρατόπεδα προσφύγων της Μέσης Ανατολής, την αγωνιώσα Αλεξάνδρεια, κάτω από την απειλή του Ρόμελ ή τη μακρινή Αμερική.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούνται οι ήρωές της, ο άρχοντας κι ο παρακατιανός, ο εργατικός κι ο νοικοκύρης ή η χαριτωμένη κόρη Μαριάνθη, ο μεθύστακας, ο παραγιός, ο νταής και γλεντοκόπος, η ραδιούργα, ζηλόφθονη μάνα του, το ορφανό, που το μόνο του θανάσιμο κρίμα ήταν αυτό και μόνο, η ορφάνια του.
Πλούσιο σε εύρος, χρόνο και πρόσωπα το μυθιστόρημα παρουσιάζει την κοινωνική σκληρότητα απέναντι στη γυναίκα, που κυρά ή παρακατιανή της επιφυλάσσεται η ίδια μοίρα της αναπαραγωγικής μηχανής αλλά και της κολώνας όπου όλοι οι άλλοι και κυρίως ο δυνάστης-σύζυγος θα στηριχθούν για να διαπρέψουν ή να αυτοκαταστραφούν. Το καθήκον υπερτερεί ακόμη και στον έρωτα, η γυναίκα αδικεί τον εαυτό της, σαν το θηλυκό πελεκάνο που ταΐζει
τα μικρά του με τις σάρκες του.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα «καταγραφής» προκαταλήψεων, κοινωνικών αδικιών που υφίσταντο έως πρόσφατα, ένα έργο «καταγραφής» της πιο σκληρής αλήθειας.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΑΙΓΕΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου