Αναδημοσιεύουμε χωρίς σχόλια το άρθρο του Μιχάλη Γ. Καριάμη στη "Μυροβόλο". ΜΝΗΜΗ ΠΕΡΡΙΚΟΥ 2008- ΔΙΣ ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ του Μ. ΚΑΡΙΑΜΗ
Σάββατο, 13.12.08 Έβλεπε αγέρωχα μπροστά του. Θαρρείς και οραματιζόταν το μέλλον αυτού του μαρτυρικού και αγιασμένου τόπου, του πάντα προδομένου. Αυτής της Άγιας Μάνας Γης, που φαντάζει σαν μια μικρή κουκίδα, στην κάτω εσχατιά της Ευρώπης, εκεί που τελειώνει η θάλασσα και σμίγει με την Ασία και την Αφρική. Στην βάση της προτομής του, λίγες αράδες εξιστορούσαν με λίγα απλά λόγια ποιος ήταν ό ένστολος περήφανος αητός. Κάποιος Έλληνας που ντρέπομαι να γράψω και το όνομα του τον πρόδωσε στους Γερμανούς μαζί με τους συντρόφους του για τρεις λίρες το κεφάλι...
Πριν πετάξει αυτός ο Αρχάγγελος στα ουράνια, μισή ώρα πριν τον εκτελέσουν οι κατακτητές του ολέθρου και της συμφοράς, μας άφησε «Πανανθρώπινες» παρακαταθήκες. Δεν δάκρυσε. Δεν έπεσε γονυπετής να παρακαλεί Θεούς και μοίρες. Δεν σκέφτηκε την ζωή που τόσο νέος άφηνε. Δεν λύγισε στη σκέψη των παιδιών που δεν πρόλαβε να χαρεί.
Σκέφτηκε τον κόσμο όλο. Τον κόσμο του αύριο. Οραματίστηκε μια Ευρώπη ενωμένη. Μια Ευρώπη συνεργασίας– προόδου και Ειρήνης. Μιας μεγάλης πατρίδας ελεύθερων ανθρώπων η οποία θα φρόντιζε όπως έπρεπε τα παιδιά της.
Με καλή παιδεία. Με ίσες ευκαιρίες για όλους. Οραματίστηκε κοινωνία δικαίου με πολίτες μορφωμένους γεμάτους ιδανικά και όνειρα. Ένα κόσμο αγάπης, χωρίς τυφλή βία και παρεμβάσεις.
Συγχώρησε τους εκτελεστές του και ας μην ήταν Θεάνθρωπος. «Το αίμα μου να μην μας χωρίσει αλλά να μας ενώσει στο μέλλον με τους σημερινούς αντιπάλους. Τα όνειρα μου για μια διεθνή συνεργασία και ειρήνη ας τα πραγματοποιήσει το παιδί μου ο Μίμης.»
Οι σιδερόφραχτοι Γερμανοί, που τους ονόμαζαν «Φασίστες» γνωρίζοντας ποιος είναι τον εκτέλεσαν στις 4 Φλεβάρη του 1943.
Επί των ημερών μας, σε ημέρες βίας και συγκρούσεων παιδιά «Δικά μας», ίσως αναμετρήθηκαν με την Άφοβη θωριά του. Έχασαν!
Ηττήθηκαν και ας ήταν μόνος, ακίνητος και απροστάτευτος και αυτοί πολλοί. Πλήθος. Ίσως δεν άντεξαν το βάρος των πράξεων του και την ηρωική αποκοτιά του, για αυτό και δεν πάλεψαν σε μαρμαρένια αλώνια. Τον σκοτώσανε χτυπώντας τον πισώπλατα
...όχι...δεν μπορώ να το φανταστώ πως ήξεραν ποιος ήταν και ζήλεψαν τη λεβεντιά του και αντί να τον κάνουν σύμβολο τον εξαφάνισαν άνανδρα.
Δεν είναι δυνατόν το χάλκινο σώμα του κήρυκα της ειρήνης να έγινε κομμάτια για να ριχτεί αντί πέτρας στις κεφαλές αδελφών.
Αυτό ήταν το άδοξο τέλος της προτομής που φιλοτέχνησε ο «Ξεχωριστός» Μιχάλης Κάσσης. Ανιστόρητοι με έλλειψη παιδείας και γνώσεων προκλήθηκαν, πιθανά, από το πηλήκιο του ένστολου αξιωματικού.
Εάν τους πεις πως ήταν απότακτος θα το καταλάβουν;
Όσο κάποιοι σπέρνουν οργή θα θερίζουν όλεθρο και συμφορά εις βάρος των ανθρώπων. Χωρίς να ξέρουν τελικά ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Περρίκος, ο μασκοφορεμένος όχλος τον εκτέλεσε χωρίς δίκη για δεύτερη φορά στις 9 Δεκεμβρίου 2008.
Θέλω να πιστεύω πως αυτοί που πρόσβαλαν την ιερή του μνήμη δεν ήταν Έλληνες. Θεέ μου συγχώρα τους.
Δεν γνώριζαν τι έκαναν ! Μιχάλης Γ. Καριάμης
YΓ:(Από περιπτερούχους και πλανόδιους αυτόπτες μικροπωλητές μάθαμε ότι οι «γνωστοί άγνωστοι» τεμάχισαν την προτομή και τα κομμάτια της τα εκσφενδόνισαν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου