Ο ποιητής από τη Μυτιλήνη και η ελιά Liverani!

Έλεος Ελαίας*
Έγειρες τα κλαδιά σου
και έκρυψες το φόβο μου
απ` τ` αδιάκριτα βλέμματα.
Ευλογημένη!
Το δάκρυ σου,
βάλσαμο στην πληγή
που μ’ άφησε …
Χρυσόστομος Γελαγώτης

*Ο ποιητής από τη Μυτιλήνη ευαισθητοποιήθηκε!
Η αναισθησία των «υπευθύνων» της Χίου που θα φθάσει; (Διαβάστε στη σελίδα 18)

Ελιά Liverani
Φωτογραφία Κώστα Σταμούλη

«Βαγγέλη μου Καλησπέρα. Σε βρίσκω, εύχομαι, χαρούμενο. Η ελιά Liverani (του Μελαχροινούδη) πηγή έμπνευσης λίγων στίχων για τη ΔΑΦΝΗ σου (στο επισυναπτόμενο αρχείο). Επίσης μια ιστοριούλα [τη δημοσιεύουμε στη σελίδα 22]...Έχεις τους χαιρετισμούς της γυναίκας μου και τη δικιά μου αγάπη. Χρυσόστομος»
Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα πήρα από το φίλο και συνεργάτη από τη Μυτιλήνη Χρυσόστομο
Γελαγώτη, με το ποιηματάκι που έχουμε στο εξώφυλλο και μια φωτογραφία της ελιάς που είχε
φωτοτυπήσει από τη «Δάφνη» (τεύχος 14, Ιούλιος 2005). Tα μάτια μου βούρκωσαν από συγκί
νηση για την ευαισθησία του ποιητή, που είχε διαβάσει για την ελιά και την είχε δει μόνο σε
φωτογραφία. Σκούπισα τα μάτια μου βιαστικά και η συγκίνηση έγινε αγανάκτηση. Πόση αλήθεια αναισθησία πρέπει να διαθέτουν οι «υπεύθυνοι» του νησιού μας; Αυτοί που ψηφίζουμε και μας… γράφουν την επομένη των εκλογών και κάποιοι υπάλληλοι που τους πληρώνουμε αδρά (όλο το χρόνο) και νομίζουν πως είμαστε υποχρεωμένοι όχι μόνο να τους καταβάλλουμε το μισό και πλέον του κρατικού προϋπολογισμού, να είναι οι προνομιούχοι εργαζόμενοι αυτής της χώρας, μα να τους κάνουμε και… τεμενάδες για να πράξουν τα αυτονόητα (εξ ου και ο «σκοτωμός» για μια θέση στο δημόσιο).
Και για να καλύψουν την ανικανότητά, την ανεπάρκειά τους, φταίει τη μια το «Υπουργείο Μυτιλήνης», την άλλη η Περιφέρεια και όλοι οι άλλοι εκτός Χίου ενώ εκείνοι… Κι εμείς τι κάνουμε; Άλλοι σκύβοντας το κεφάλι τους παρακαλούμε πιο πολύ κι απ` το θεό να μας… βοηθήσουν ή κάποιοι άλλοι γραφικοί παλεύουμε να φτιάξουμε μόνοι μας τον κόσμο.
Από το 2002 ο φίλος και συνεργάτης μας Δημήτρης Μελαχροινούδης, συνάντησε τον Ιταλό βοτανολόγο Paolo Liverani και επισκέφθηκαν μαζί την ελιά στην ευρύτερη περιοχή της Καλλιμασιάς. «Δεν πιστεύω να υπάρχει αλλού τόσο μεγάλο ελαιόδεντρο (13 μέτρα περίμετρος). Πρέπει να ανακηρυχθεί μνημείο της φύσης» είπε τότε ο Ιαλός βοτανολόγος.
Το 2005 στο διεθνές συνέδριο για τις αυτοφυείς ρχιδέες «Ophrys `05» ο Paolo Liverani δεν
ήλθε αφού «απεδήμησεν εις Κύριον» λίγες εδομάδες πριν. Με πρόταση που έγινε στο συνέδριο, η ελιά ονομάσθηκε «Ελιά Liverani».
Επίσης στο συνέδριο διενεμήθησαν 300 περίπου ανάτυπα (από το Περιοδικού μας) στα ελληνικά ή στα ιταλικά και από τότε έχουν μοιραστεί πάνω από 1000 τα περισσότερα σε ξένους.
Αναδημοσιεύουμε επιστολή του Νομάρχη από το εν λόγω ανάτυπο:
«Μετά από την ενημέρωση που είχαμε κατά την ημερίδα που διεξήχθη στο τέλος Φεβρουαρίου στο Ο.Π.Κ. Δήμου Χίου για το περιβάλλον από τον Γραμματέα της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Σωματείων Ν. Χίου κ. Μελαχροινούδη για την ύπαρξη ενός αρχαίου δέντρου ελιάς στην περιοχή «Πέρα Μύλος» Καλλιμασιάς Δήμου Ιωνίας, προβήκαμε άμεσα στις παρακάτω ενέργειες: 1) Φωτογραφήθηκε το δέντρο από το φωτογράφο κ. Κ. Σταμούλη και βιντεοσκοπήθηκε από τον κ. Μπουλά. Η φωτογραφία μπήκε στο side της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης με σύντομο ιστορικό. 2) Συγχρόνως γίνονται ενέργειες ώστε με απόφαση του Νομ/κού Συμβουλίου και απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Β. Αιγαίου, να κηρυχθεί ως διατηρητέο μνημείο της φύσης. Ο χαρακτηρισμός αυτός προκύπτει από το ιδιαίτερο αισθητικό οικολογικό και ιστορικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει το δέντρο.
3) Ανάλογες ενέργειες γίνονται για τα δέντρα α) δρυ στην περιοχή Σκλαβιών Θολοποταμίου, β) πεύκο στην περιοχή «Καραβού» Λιθίου και γ) πρίνος στην περιοχή «Φλώρι» Δήμου Ομηρούπολης. Ο Νομάρχης Χίου Πολύδωρος Λαμπρινούδης»

Λόγια, λόγια, λόγια. Έχουν περάσει τρία και πλέον χρόνια από τότε. Ο Δημήτρης Μελαχροινούδης «έσπασε τα πόδια του» στις σκάλες της Νομαρχίας, της Δασικής Υπηρεσίας, του Δήμου Ιωνίας και δεν ξέρω πόσων άλλων υπηρεσιών. Μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει τίποτα. Μόνο η κα Αγγελική Συράκη έδωσε σημασία και με δική της πρωτοβουλία φωτογραφήθηκε η ελιά.

Μήπως το Νόμπελ ειρήνης (λόγω οικολογίας!!!), άδικα το πήρε ο Αλ Γκορ και «έριξαν» τους δικούς μας; Ή μήπως ένας νέος Καποδίστριας πρέπει το γρηγορότερο να μας στείλει στη Λέσβο, τη Σάμο ή και την Κρήτη ακόμα, για ν` αλλάξει κάτι; Όπως λέει ο Δημήτρης Μελαχροινούδης, οι θησαυροί είναι μπρος τα μάτια μας κι εμείς ψάχνουμε να τους βρούμε στα άστρα… Εσένα Χρυσόστομε σ` ευχαριστούμε και σε συγχαίρουμε για την ευαισθησία σου. Αισθάνομαι τυχερός που είμαστε φίλοι.
Βαγγέλης Ρουφάκης

Πηγή: www.dafninet.gr/teuxos19/16-23.pdf

Περιοδικό ΔΑΦΝΗ τεύχος 19, σελίδα 18 - Ιανουάριος 2008