Σαράντα ήμερες μετά από την κατά σάρκα Γέννηση Του ό Χριστός προσφέρθηκε στον Ναό, σύμφωνα με τα καθιερωμένα από τον νόμο. Και εκεί στον Ναό Του έγινε υποδοχή από του Συμεών (εορτάζεται στις 3 Φεβρουαρίου) τον πήρε στην αγκαλιά του, τον υπάντησε, γι' αυτό και λέγεται Υπαπαντή.(Λουκάς β 22-38). Παρούσα ήταν και η Προφήτιδα Άννα κόρη Φανουήλ που συνδιακήρυξε ότι το βρέφος ήταν ο Μεσσίας Χριστός. Αυτή η τυπική νομική επίσκεψη του Κυρίου μας στο Ναό ενέχει πολύ μεγάλη θεολογική σημασία για την Εκκλησία μας, να τι γράφει Ο απόστολος Παύλος «εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού γενόμενον υπό γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση» (Γαλ.4,4), διότι «όφειλε κατά πάντα τοις αδελφοίς ομοιωθήναι» (Εβρ.2,17) ακόμα και διότι αναγγέλλεται για πρώτη φορά δημόσια και πολυπόθητη για το ανθρώπινο γένος έλευση του Λυτρωτή.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς διέσωσε στο Ευαγγέλιό του το γεγονός της εισόδου του νηπίου Ιησού στο Ναό της Ιερουσαλήμ. «Και ότε επλήσθησαν αι ημέραι του καθαρισμού αυτών κατά τον νόμον Μωϋσέως, ανήγαγον αυτόν εις Ιεροσόλυμα παραστήσαι τω Κυρίω… Και ιδού ην ανθρωπος εν Ιερουσολύμοις ω όνομα Συμεών, και ο άνθρωπος ούτος ην δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν του Ισραήλ, και Πνεύμα ην Άγιον επ’ αυτόν΄ και ην αυτώ κεχρισμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου μη ιδείν θάνατον πριν ίδη τον Χριστόν Κυρίου. Και ήλθεν εν τω Πνεύματι εις το ιερόν΄ και εν τω εισαγαγείν τους γονείς το παιδίον Ιησούν του ποιήσαι αυτούς κατά το ειθισμένον του νόμου περί αυτού, και αυτός εδέξατο αυτόν εις τας αγκάλας αυτού και ευλόγησε τον Θεόν και είπε: νυν απολύεις τον δούλον σου, δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σας Ισραήλ. Και ην Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού θαυμάζοντες επί λαλουμένοις περί αυτού. Και ευλόγησεν αυτούς Συμεών και είπε προς Μαριάμ την μητέρα αυτού΄ ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον. Και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία, όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί» (Λουκ.2,22-35).
Ιστορική προσέγγιση
Ο Συμεών ήταν μεταξύ των 72 ελληνομαθών λόγιων Ιουδαίων, 6 από κάθε φυλή δηλαδή, 6Χ12=72 που με διπλάσιο αριθμό γραμματέων καθένας, μετάφρασαν στα ελληνικά την Παλαιά Διαθήκη. Εργαζόταν καθένας απομονωμένα για να μην διαταραχθεί η αξιοπιστία του αποτελέσματος το οποίο στο τέλος ήρθε σε αντιπαραβολή. Σύμφωνα με την παράδοση, το έργο της μετάφρασης της Παλαιάς Διαθήκης έγινε περίπου το 280 π.Χ. κι έτσι προέκυψε η ονομασία Μετάφραση των Εβδομήκοντα και συντελέστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου Β' του Φιλαδέλφου. Η γλώσσα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα ήταν η ελληνιστική κοινή που μιλιόταν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κατά τον 3ο και 2ο αιώνα π.Χ Αν και το κίνητρο αμφισβητείται (είτε για εμπλουτισμό της γνωστής Βιβλιοθήκης είτε για λατρευτικούς σκοπούς του Ιουδαϊκού ιερατείου) η μετάφραση στα ελληνικά είναι αδιάψευστο γεγονός.
Στον Συμεών ανατέθηκε η μετάφραση του Ησαΐα. Την πρόταση: ιδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ Ησ. 7.14 την αμφισβήτησε… Τότε εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και τον επέπληξε. Του επιβεβαίωσε τα γραφόμενα λέγοντάς του ότι:«Και θα τον δεις τον Χριστό και θα Τον πιάσεις με τα χέρια σου». Θα γίνεις δηλαδή μέτοχος και μάρτυρας της θείας ενανθρώπησης παραμένοντας για όσα χρόνια χρειαστεί ζωντανός. Επιστρέφοντας οι διδάσκαλοι έφθασαν σε ένα ποτάμι και εκεί ο Συμεών τον οποίο βασάνιζαν οι λογισμοί βγάζει το δαχτυλίδι του και το ρίχνει μέσα στο νερό λέγοντας: «Αν είναι αλήθεια όλα αυτά, τότε κι εγώ να βρω πάλι το δαχτυλίδι μου». Το βράδυ αγόρασαν ψάρια από μια πόλη που ήταν κοντά στο ποτάμι για να φάνε και μέσα στο ψάρι που πήρε ο Συμεών να κόψει βρήκε το δαχτυλίδι του. (βιβλίο Π.Δ. Αριθμοί). Στην Υπαπαντή λοιπόν ο δίκαιος Συμεών, που είχε λάβει την πληροφορία ότι δε θα πεθάνει προτού να δει το Σωτήρα του κόσμου, το Μεσσία Χριστό, βρέθηκε στο Ναό και Τονυποδέχτηκε στην αγκαλιά του. Ευχαρίστησε και δόξασε το Θεό λέγοντας:«Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον Σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμα Σου ἐν εἰρήνῃ. ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν Σου, ὅ ἡτοίμασαςκατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καί δόξαν λαοῦ Σου Ἰσραήλ»
Βλέπομε στην εικόνα ότι ο Ιωσήφ να κρατάει ένα ζευγάρι τρυγόνια γιατί σύμφωνα με το Νόμο το νεογέννητο έπρεπε να παρουσιαστεί στο Ναό σαράντα μέρες μετά τη γέννησή του και να προσφέρει θυσία στο Θεό η οικογένεια. Αν η οικογένεια ήταν φτωχή αρκούσε ένα ζευγάρι τρυγόνια ή ένα ζευγάρι μικρά περιστέρια (επειδή αυτά τα θεωρούσαν καθαρότερα από όλα τα άλλα πουλιά). Το ένα από τα δύο το σκότωναν και το προσέφεραν στο Θεό να καεί στο βωμό και το άλλο το άφηναν ελεύθερο. Αυτό αποτελούσε προτύπωση στις δύο φύσεις του Χριστού. Ο Χριστός ήταν και Θεός και άνθρωπος και ως άνθρωπος πέθανε πάνω στο σταυρό ενώ ως Θεός παρέμεινε αθάνατος. Έτσι λοιπόν η Παναγία και ο Ιωσήφ πήραν τον Ιησού σαράντα μέρες μετά τη γέννησή Του όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος καθαρισμού τους και τον έφεραν στα Ιεροσόλυμα, στο Ναό του Σολομώντα, για να τον αφιερώσουν στο Θεό και να προσφέρουν σαν δώρο θυσίας ένα ζευγάρι τρυγόνια.
Ο υμνογράφος Ρωμανός ο Μελωδός με τους υπέροχους ύμνους του παρουσιάζει το γεγονός και καλεί τη μαρτυρία του Συμεών ως τεκμήριο των γεγονότων:
Λέγε Συμεών, τίνα φέρων ἐν ἀγκάλαις, ἐν τῷ ναῷ ἀγάλλῃ;
τίνι κράζεις καὶ βοᾷς; Νῦν ἠλευθέρωμαι· εἶδον γὰρ τὸν Σωτῆρά μου·
Οὗτός ἐστιν, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, οὗτός ἐστιν ὁ ἐκ Θεοῦ Θεὸς Λόγος,
ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, καὶ σώσας τὸν ἄνθρωπον·
Αὐτὸν προσκυνήσωμεν.
Σε ελεύθερη απόδοση:
Έλα για πες μας Συμεών τι έχεις στην αγκαλιά σου;
Και στο Ναό ευφραίνεται κι αγάλλεται η καρδιά σου!
Ποιανού φωνάζεις με κραυγές: «Είμαι λευτερωμένος»
Κρατάω τον Σωτήρα μου που γέννησε η Παρθένος!
Ο Λόγος είναι του Θεού, με σάρκα ως τον κοιτάτε!
Για όλους εμάς γεννήθηκε!Αυτόν να προσκυνάτε!
Κατά την ακολουθία του Όρθρου ψέλνονται ακόμα τα παρακάτω, μοναδικής λογοτεχνικής αξίας και ποιητικού λόγου μεγαλυνάρια, που κάναμε μια προσπάθεια να τα αποδώσουμε στη νεοελληνική γλώσσα.
Τα παραθέτομε με την βεβαιότητα ότι «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία», όπως διακήρυξε ο απόστολος Πέτρος, παρά μονάχα στο θεανδρικό πρόσωπο του Σωτήρα Χριστού μας, του Οποίου «ουδέ όνομα εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πράξ.4,12). Να παρακαλούμε λοιπόν το σαρκωθέντα Σωτήρα να μας ενισχύει και μην αναζητούμε άλλους ψεύτικους και αναποτελεσματικούς σωτήρες, διότι μόνος Αυτός, ετοιμάσθηκε από τη θεία βουλή, λυτρωτής «πάντων των λαών» και «φως εις αποκάλυψιν εθνών» (Λουκ.2,31-32).
Ἀκατάληπτόν ἐστι, τὸ τελούμενον ἐν σοί, καὶ Ἀγγέλοις καὶ βροτοῖς, Μητροπάρθενε ἁγνή.
Άνθρωποι δεν κατανοούν κι Άγγελοι απορούνε τι έχει συντελεστεί σε Σε, κι Αγνή Σ΄ αποκαλούνε.
Ἀγκαλίζεται χερσίν, ὁ Πρεσβύτης Συμεών, τὸν τοῦ νόμου Ποιητήν, καὶ Δεσπότην τοῦ παντός.
Αγκαλιάζει Συμεών, Ποιητή ο γηραιός, με τα χέρια τα φθαρτά τον Δεσπότη του Παντός.
Βουληθεὶς ὁ Πλαστουργός, ἵνα σώσῃ τὸν Ἀδάμ, μήτραν ᾤκησε τὴν σήν, τῆς Παρθένου καὶ ἁγνῆς.
Βούληση ήταν Θεϊκή ο Αδάμ να λυτρωθεί και κατοίκησε σε Σε, ω μήτρα Παρθενική!
Γένος ἅπαν τῶν βροτῶν, μακαρίζει σε Ἁγνή, καὶ δοξάζει σε πιστῶς, ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ.
Γενεές θνητών φθαρτών σε δοξάζουν απ’ τη γη! Ως μητέρα του Θεού και καλότυχη Αγνή!
Δεῦτε, ἴδετε Χριστόν, τὸν Δεσπότην τοῦ παντός, ὃν βαστάζει Συμεών, σήμερον ἐν τῷ ναῷ.
Δείτε όλοι τον Χριστό Τον Δεσπότη του παντός. Τον βαστάζει ο Συμεών σήμερα μεσ’ το Ναό.
Ἐπιβλέπεις πρὸς τὴν γῆν, καὶ ποιεῖς τρέμειν αὐτήν, καὶ πῶς γέρων κεκμηκώς, σὲ κατέχει ἐν χερσὶ;
Ένα βλέμμα σου κι η γη, τρέμει, δεν ισορροπεί! Πώς κατάκοπος φθαρτός με τα χέρια σε κρατεί;
Ζήσας ἔτη Συμεών, ἕως εἶδε τὸν Χριστόν, καὶ ἐβόα πρὸς αὐτόν. Νῦν ἀπόλυσιν ζητῶ.
Ζωή είχε ο Συμεών ως Χριστό του να σε πει. Σου φωνάζει ζωηρά, πάρε με εκεί ψηλά…
Ἡ λαβὶς ἡ μυστική, ἡ τὸν ἄνθρακα Χριστόν, συλλαβοῦσα ἐν γαστρί, σὺ ὑπάρχεις Μαριάμ.
Η Μαρία, μυστικά ως λαβίδα σε φωτιά, συλλαμβάνει τον Χριστό, Θαύμα! Δίχως να καεί.
Θέλων ἐνηνθρώπησας, ὁ προάναρχος Θεός, καὶ ναῷ προσφέρεσαι, τεσσαρακονθήμερος.
Θέληση ήταν του Θεού να κατέλθει εις την γη. Και στον Άγιο Ναό μπήκε να σαραντιστεί.
Κατελθόντ' ἐξ οὐρανοῦ, τὸν Δεσπότην τοῦ παντός, ὑπεδέξατο αὐτόν, Συμεὼν ὁ Ἱερεύς.
Έρχεται απ' τον ουρανό ο Δεσπότης του παντός.Του ανοίγει το Ναό, Ιερεύς ο Συμεών.
Λάμπρυνόν μου τὴν ψυχήν, καὶ τὸ φῶς τὸ αἰσθητόν, ὅπως ἴδω καθαρῶς, καὶ κηρύξω σε Θεόν.
Λάμπρυνε μου την ψυχή και στα μάτια δώσ’ μου φως. Να ν’ ξεκάθαρο να δω, ότι Συ ‘σαι ο Θεός.
Μητροπάρθενε ἁγνή, τί προσφέρεις τῷ ναῷ, νέον βρέφος ἀποδούς, ἐν ἀγκάλαις Συμεών;
Μητροπάρθενε Αγνή τι έφερες εις το ναό; Νέο βρέφος προσφορά να αγκαλιάσει ο Συμεών;
Νῦν ἀπόλυσιν ζητῶ, ἀπὸ σοῦ τοῦ Πλαστουργοῦ, ὅτι εἶδόν σε Χριστέ, τὸ σωτήριόν μου φῶς.
Ναι πάρε με από τη γη Πλάστη και δημιουργέ. Τώρα είδα το Χριστό, το σωτήριο μου φως.
Ὃν οἱ ἄνω λειτουργοί, τρόμῳ λιτανεύουσι, κάτω νῦν ὁ Συμεών, ἀγκαλίζεται χερσί.
Οι των άνω λειτουργοί Σε υμνούν εκστατικά. Κάτω εδώ ο Συμεών με τα χέρια Σε κρατά.
Ἡ τῇ φύσει μὲν Μονάς, τοῖς προσώποις δὲ Τριάς, φύλαττε τοὺς δούλους σου, τοὺς πιστεύοντας εἰς σέ.
Τρία πρόσωπα ως Τριάδα και σε φύση ως Μονάδα, είναι για κάθε πιστό στήριγμα και φυλαχτό.
«Ἐν νόμῳ, σκιᾷ καὶ γράμματι, τύπον κατίδωμεν οἱ πιστοί, πᾶν ἄρσεν τὸ τὴν μήτραν διανοῖγον, ἅγιον Θεῷ· διὸ πρωτότοκον Λόγον, Πατρὸς ἀνάρχου Υἱόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, ἀπειράνδρῳ, μεγαλύνομεν».
Στο Νόμο Σου ήταν σε σκιά κάτω από τα γράμματα Σου ότι έδωσες προμήνυμα για τα βουλεύματα σου. Κάθε πρωτότοκο παιδί, Άγιο, προσφορά Σου κι η Πρωτοτόκος Μάνα Του έρχονται στα Άγια Σου. Κι εμείς που βλέπουμε όλα αυτά Σ΄ υπερδοξολογούμε για του Θεού την πρόνοια, ύμνους χαράς ας πούμε.
Θεοτόκε ἡ ἐλπίς, πάντων τῶν Χριστιανῶν, σκέπε φρούρει φύλαττε, τοὺς ἐλπίζοντας εἰς σέ.
Θεοτόκε των Χριστιανών φύλακα και φροντίδα. Είσαι για όλους τους πιστούς στήριγμα και ελπίδα.
Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου