Κυριακή 2ᾳ Σεπτεμβρίου 2012 – ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 49

Κυριακή 2ᾳ Σεπτεμβρίου 2012 – ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. κα΄, 33 – 42)

« Ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα...καί ἐξέδοτο αὐτόν γεωργοῖς...»

Ὁ οἰκοδεσπότης τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἑτοιμάζει ὁλόκληρη περιουσία, τήν ἐπιμελεῖται ὁ ἴδιος, φροντίζει γιά ὅλα προσωπικά, σ’ ὅλες τίς λεπτομέρειες, καί κατόπιν ἕτοιμη, τήν παραδίδει στούς γεωργούς καί ἀναχωρεῖ. Ἀναχωρεῖ, γιά νά ἐπιστρέψῃ ὕστερα ἀπό καιρό καί νά ζητήσῃ λογαριασμό, ἀπό ἐκείνους πού ἔβαλε γιά νά διαχειριστοῦν καί νά φροντίσουν τήν περιουσία του. Οἱ γεωργοί, ἄνθρωποι πτωχοί, ἀλλά καί ἀνίκανοι, εὑρέθησαν ξαφνικά μέσα σέ μιά τεράστια περιουσία καί ἐκαλοῦντο ἀπό τό ἀφεντικό νά τήν παραλάβουν, νά τήν φροντίσουν καί νά ἀποδώσουν στόν κύριό τους τούς καρπούς.

Αὐτό τό γεγονός φανερώνει, ὅτι, πολλές φορές, ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται, ξαφνικά καί ἀνέλπιστα, σέ μιά μεγάλη εὐτυχία, πού δέν εἶναι πάντοτε ἔργο δικό του. Περιστάσεις ἀνεξάρτητες ἀπό τή θέλησή μας, συχνά – πυκνά, παρουσιάζονται στό δρόμο μας καί μᾶς χαρίζουν μιά εὐτυχία, μεγάλη ἤ μικρή, ἀνεπάντεχη καί ἀπροσδόκητη. Ἔτσι βρισκόμαστε σέ μιά κατάσταση, πού ὄχι μόνον δέν ἐδημιουργήσαμε ἐμεῖς, ἀλλά καί πού δέν ἦταν δυνατό οὔτε καί νά τήν φανταστοῦμε. Καί τότε γεννᾶται μέσα μας τό μεγάλο πρόβλημα: Πῶς θά ἀντιμετωπίσωμε ὅλα αὐτά τά ἀγαθά; Ποιά θά εἶναι ἡ στάση μας μπροστά σ’αὐτή τήν ἀπρόσμενη εὐτυχία; Ποιό τρόπο καί ποιά μέθοδο θά ἀκολουθήσωμε στή διαχείριση τῆς περιουσίας αὐτῆς, τῆς ὑλικῆς ἤ πνευματικῆς; Πελώρια τά ἐρωτηματικά αὐτά γιά τή ζωή τοῦ καθενός μας. Γι αὐτό καί κρίσιμη ἡ ἀπόφαση πού θά πάρωμε. Νά γιατί οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι, μέ ὅλη τή σοφία πού τούς διέκρινε, ἔλεγαν ἀποφθεγματικά: «Τό φυλάξαι τά ἀγαθά, τοῦ κτήσασθαι χαλεπώτερον εἶναι». Δυστυχῶς οἱ γεωργοί τῆς παραβολῆς, ἐπειδή ἔκαμαν κακή ἐκτίμηση τῆς πραγματικότητας, ἔπεσαν ἔξω στή διαχείριση τῆς περιουσίας, πού τούς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος.

Στήν ἴδια θέση ὅμως πού εὑρέθησαν τότε οἱ γεωργοί, εὑρισκόμεθα καί ἐμεῖς σήμερα. Ποιά ἆραγε θά πρέπει νά εἶναι ἡ συμπεριφορά μας ἀπέναντι στά ἀγαθά - ὑλικά καί πνευματικά – πού κατέχομε; Πρῶτα ἀπ’ ὅλα εἶναι ἀνάγκη νά ἐκτιμήσωμε σωστά τήν κατάσταση, γιά νά μή βρεθοῦμε ἐκτός πραγματικότητας καί τήν «πάθωμεν» σάν τούς κακούς γεωργούς. Νά ἀναγνωρίσωμε ἔπειτα, ὅτι δέν εἴμαστε ἰδιοκτῆτες, ἀφεντικά αὐτῆς τῆς περιουσίας πού ἔχομε στά χέρια μας, ἀλλ’ ἁπλῶς οἰκονόμοι καί διαχειριστές. Κι αὐτό ἀποδεικνύεται θαυμάσια, ἀπό τό γεγονός, ὅτι «γυμνοί ἐξήλθομεν ἐκ τῆς κοιλίας τῆς μητρός ἡμῶν, γυμνοί καί ἀπελευσόμεθα ἐκεῖ», γιά νά μιλήσωμε μέ τά λόγια τοῦ πολύπαθου Ἰώβ στήν Παλαιά Διαθήκη. Ὅ, τι νομίζομεν ὅτι ἀπεκτήσαμε στόν κόσμον, τό ἀποχωριζόμεθα, ἑκόντες ἄκοντες, ὅταν πρόκειται νά φύγωμεν ἀπ’ αὐτόν. Τό τονίζει χαρακτηριστικά καί ζωηρά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «οὐδέν εἰσηνέγκαμεν εἰς τόν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδέ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα». Ἀφοῦ, λοιπόν, κατανοήσωμεν αὐτήν τήν ἀλήθεια, τότε θά πρέπει νά διαχειριστοῦμε τήν περιουσία πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, μέ φόβον Θεοῦ, «ὡς λόγον ἀποδώσοντες». Πάντοτε σέ κάθε μας ἐνέργεια πρέπει νά μᾶς συνέχῃ ἡ σκέψη, ὅτι κάποτε, ἀργά ἤ γρήγορα, πάντως σέ ὥρα καί στιγμή πού δέν περιμένομε, ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος θά ζητήσῃ ἀπό ὅλους μας ἀπολογισμόν τῆς διαχειρίσεώς μας στήν περιουσία του. Ἀλλοίμονον ἄν δέν ἔχωμε νά προσφέρωμε καλούς καί πολλούς καρπούς, ἀνάλογα μέ τήν ἀξία τῆς ἐμπιστευθείσης περιουσίας.

Ἀδελφοί μου! Εἴπαμε καί στήν ἀρχή, πώς ἴσως δέν εἶναι δύσκολο νά ἀποκτήσῃ κανείς μιά περιουσία καί μιά εὐτυχία. Τό δύσκολο εἶναι νά τήν διατηρήσῃ. Εὐκαιρίες παρουσιάζονται πολλές. Μά ἡ μεγαλύτερη καί πολυτιμώτερη εἶναι ἐκείνη, πού μᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεός στέλνοντας στή γῆ τόν Μονογενῆ Του Υἱόν, γιά νά μᾶς προσφέρη δωρεάν τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Ἄς μήν τήν ἀφήσωμε νά φύγη ἀπό τά χέρια μας. Ἡ λυτρωμένη ψυχή μας εἶναι ὁ γλυκύτερος καί ὠφελιμώτερος καρπός τοῦ ἀμπελῶνος, πού ἔχομε νά προσφέρωμε, σάν ἀνταπόδομα, στόν Μεγάλον Οἰκοδεσπότη καί Πατέρα μας. Γένοιτο!

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου.