28 Ἰουλίου 2013 - Κυριακή Ε΄ Ματθαίου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

 

Ἀριθμός  26

Κυριακή Ε΄ Ματθαίου

28 Ἰουλίου 2013

(Ρωμ. ι΄1-10)

«ἐάν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κ ύ ρ ι ο ν  Ἰ η σ ο ῦ ν, καί πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου...σωθήσῃ»

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Ρώμης καί σέ κάθε χριστιανό κάθε ἐποχῆς, ὅτι ἄν ὁμολογήσεις μέ τό στόμα σου πώς ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Κύριος καί πιστέψεις μέ τήν καρδιά σου πώς ὁ Θεός Τόν ἀνέστησε ἀπό τούς νεκρούς, θά βρεῖς τή σωτηρία.
Καί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀναρωτιέται: «Τί οὖν μακαριώτερον; Τί εὐδαιμονέστερον; Ἤ τί γλυκύτερον εἶναι παρά τό νά μελετᾶ κανείς τό ἔνδοξον, τό τερπνόν καί πολυπόθητον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ποία δέ ἔννοια καί ἐνθύμησις εἶναι χαριεστέρα καί Θειοτέρα ἀπό τῆς ἐννοίας καί ἐνθυμήσεως τοῦ σωτηρίου καί Θεοπρεποῦς φοβεροῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ;». Σ’ ὅλους μας δέ ὁ προφήτης Ἡσαΐας παραγγέλει: «βοᾶτε τό ὄνομα Αὐτοῦ, ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι τά ἔνδοξα Αὐτοῦ, μιμνήσκεσθε ὅτι ὑψώθη τό ὄνομα Αὐτοῦ». Ὁ Θεός πρέπει νά εἶναι  ἡ ἀναπνοή μας κατά τήν προτροπή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «Τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μνημονευτέον μᾶλλον ἤ ἀναπνευστέον». Ἡ συνεχής ἐνθύμησις τοῦ Θεοῦ προηγεῖται καί τῆς ἀναπνοῆς μας.

Αὐτό μᾶς παραπέμπει στή νοερά προσευχή, στήν «Εὐχή» τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ προσευχή αὐτή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», χωρίζεται σέ δύο μέρη. Τό δογματικό καί τό ἱκετευτικό. Τό δογματικό μέρος περιλαμβάνει τίς τρεῖς πρῶτες λέξεις τῆς εὐχῆς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ», πού εἶναι ἀναγνώρισις τῆς Θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό ἱκετευτικό μέρος περιλαμβάνει τίς ἄλλες δύο λέξεις, «ἐλέησόν με», πού εἶναι ἡ παράκλησις καί ἡ ἱκεσία γιά τή σωτηρία μας. Δηλαδή, ἡ ὁμολογία πίστεως στό Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, συνδέεται ταυτόχρονα μέ τήν ὁμολογία τῆς ἁμαρτωλότητός μας καί ὡς ἐκ τούτου τῆς ἀδυναμίας μας νά σωθοῦμε μόνοι μας. Μᾶς σώζει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία Του  καί μέ τήν τακτική συμμετοχή μας στά Ἱερά Μυστήρια καί μάλιστα τῆς Ἐξομολογήσεως καί τῆς Θ. Εὐχαριστίας. Γι’αὐτό θέλουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό τό φωνάζουμε. Γι’αὐτό τό παρακαλοῦμε. Ὄχι μόνον γιά μᾶς προσωπικά ἀλλά καί γιά τό σύντροφό μας, γιά τά παιδιά μας, γιά τά ἐγγόνια μας, γιά τίς νύφες μας, γιά τούς γαμπρούς μας, γιά τά ἀδέλφια μας, γιά τούς συγγενεῖς μας, γιά τούς φίλους μας, γιά τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως, ἀλλά καί γιά τούς ἀλλοδόξους καί ἑτεροδόξους, ἀκόμα καί γιά τούς ἑτεροθρήσκους. Γιά ὅλο τόν κόσμο. Ὅλοι νά σωθοῦν. Ὅλοι νά δοῦν τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας. Τήν ἀλήθεια, τή μόνη ἀσφαλῆ ὁδό πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Ἀκριβῶς πάνω σ’αὐτά τά δύο σημεῖα, ταυτίζεται καί ὅλος ὁ ἀγώνας μας γιά σωτηρία. Πρῶτα στήν πίστη μας πρός τόν Θεόν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, πού γεννήθηκε ἀπό τήν Παναγία ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί δεύτερον στήν συναίσθηση ὅτι εἴμεθα ἁμαρτωλοί.

Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τήν μνήμη του Ἰησοῦ γεννιέται ἡ ἀγάπη πρός Αὐτόν. Τό βεβαιώνει καί ὁ Μέγας Βασίλειος λέγοντας ὅτι «πρέπει νά φυλάξουμε μέ μεγάλη προσοχή τήν καρδιά μας ὥστε νά μήν χάσουμε ποτέ τήν ἔννοια τοῦ Θεοῦ καί νά μήν μολύνουμε μέ μάταιες φαντασίες τή μνήμη τῶν θαυμαστῶν ἔργων Του, ἀλλά νά ἔχουμε παντοῦ τήν Ἁγία ἔννοια τοῦ Θεοῦ τυπωμένη μέσα στίς ψυχές μας ὡς ἀνεξάλειπτη σφραγίδα μέ τή συνεχῆ καί καθαρή μνήμη. Διότι ἔτσι ἔρχεται μέσα μας ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό πού μᾶς παρακινεῖ νά ἐφαρμόσουμε τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου».

Τί εἶναι λοιπόν πιό μακάριο; Τί εἶναι πιό εὐτυχισμένο; Ἤ τί εἶναι πιό γλυκό ἀπό τό νά μελετᾶ κανείς πάντοτε τό Ἔνδοξο, Τερπνό καί Πολυπόθητο ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διά μέσου τοῦ ὁποίου ὅ, τι καί ἄν ζητήσει κανείς ἀπό τόν Πατέρα καί ἀπό αὐτόν τόν Ἴδιον τό ἀπολαμβάνει ὁπωσδήποτε; «ὅ, τι ζητήσετε ἀπό τόν Πατέρα στό Ὄνομά Μου θά σᾶς τό δώσει», καί πάλι, «ὅ, τι ζητήσετε στό Ὄνομά Μου θά τό κάνω, γιά νά δοξαστεῖ ὁ Πατέρας μέσῳ τοῦ Υἱοῦ». Καί στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, φωνάζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, κάμπτουν ἀλλά καί θά κάμψουν τά γόνατα τά ἐπουράνια, τά ἐπίγεια καί τά ὑπόγεια.

Ὀ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει ὅτι ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γίνεται ὄχι μόνο ἀπό τούς μοναχούς ἀλλά πρέπει νά γίνεται καί ἀπό τούς κοσμικούς, παρόλο πού εἶναι μέσα στόν κόσμο, καί ἔτσι κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι δέν εἶναι ἐφικτό αὐτό προβάλλοντας γιά παράδειγμα τή δικαιολογία ὅτι ἔχουν οἰκογένεια, φροντίδες, βιωτικές μέριμνες, ὁπότε δέν μποροῦν νά κάνουν συνεχῆ προσευχή ἤ κάποιος ὁ ὁποῖος δέν ἔχει γευτεῖ ποτέ μιά ἐσωτερική πνευματική κατάσταση, ἕνα σκίρτημα, ἕνα δάκρυ νά χύσει στό μάτι του, ἔχει μάθει μόνο τά τετριμμένα νά λέει, ὅπως ἕνα «Πάτερ ἡμῶν», θεωρεῖ ὅτι αὐτά δέν γίνονται γιά τούς λαϊκούς - ὅμως εἶναι λάθος.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δίνει ἐντολή σέ ὅλους γενικά τούς χριστιανούς, χωρίς καμμία ἐξαίρεση, νά προσεύχονται ἀδιάκοπα: «ἀδιάλειπτα νά προσεύχεσθε» καί αὐτό τό ἀδιάλειπτο κατορθώνεται κυρίως μέσῳ τῆς καρδιακῆς προσευχῆς, πού μπορεῖ νά ἐνεργεῖται πάντοτε καί παντοῦ καί σέ ὅλα τά ἔργα κατά τόν Μ. Βασίλειο καί τόν ἱερό Χρυσόστομο. Καί ὁ λαμπρός φωστήρας τῆς Θεσσαλονίκης Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὄχι μόνο σέ πολλές ὁμιλίες του παρακινεῖ ὅλους τούς χριστιανούς νά προσεύχωνται νοερά στήν καρδιά τους, ἀλλά καί ἀποκαλύπτει ὅλα τά μυστήρια τῆς ἱερᾶς αὐτῆς προσευχῆς.

Ἀδελφοί μου! Ὁ Χριστός νά βρίσκεται μέσα στήν ζωή μας. Στήν οἰκογένειά μας, στήν ἐργασία μας, ἀκόμα καί στἠ ψυχαγωγία μας. Ὁδηγός ὅλης τῆς ζωῆς μας νά εἶναι ὁ Χριστός. ΑΜΗΝ!

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου