Οι Καλλιμασιώτες μιλούν για τα νέα μέτρα στον "Πολίτη"

Γράφει ο "Πολίτης":

Κοινωνική αδικία και έλλειψη εμπιστοσύνης

ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΧΙΩΤΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΗΛΙΚΙΑΣ 

Προβληματισμένοι, απογοητευμένοι, ακόμη και παραδομένοι εμφανίζονται εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, μετά τις εξαγγελίες των μέτρων κυβέρνησης και ΔΝΤ, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων και τις αυξήσεις στα καύσιμα και στην κατανάλωση ποτών και τσιγάρων.

Οι αντιδράσεις των νέων που διορίστηκαν για πρώτη φορά φέτος στο Δημόσιο συμπίπτουν με αυτές των συνταξιούχων. Οι δηλώσεις των μισθωτών συμπίπτουν με εκείνες των ελεύθερων επαγγελματιών και όλες συγκλίνουν στην αβεβαιότητα για το αύριο και στη δυσκολία που θα αντιμετωπίσουν για να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες του σήμερα.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό είναι ότι η απεργία είναι ανάγκη πλέον, όμως η περικοπή, έστω και του ενός μεροκάματου, τη μετατρέπει σε... πολυτέλεια. 

Όλα αυτά, μαζί με το σημαντικό έλλειμμα εμπιστοσύνης απέναντι στην κυβέρνηση και την κάθε κυβέρνηση για τη λήψη των μέτρων, καθώς και το αίσθημα της αδικίας, αφού οι μικροί νιώθουν μόνο ότι πληρώνουν ενώ οι μεγάλοι και οι "καταχραστές" την έβγαλαν πάλι... λάδι. 

Α.Κ.

ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΚΚΩΔΗ

Συνταξιούχος ΙΚΑ

Η σύνταξη είναι ήδη λιγοστή και σπανίως φτάνει. Με τις περικοπές στα δώρα και σ' όλα τα υπόλοιπα η κ. Κοκκώδη στενοχωριέται γιατί τώρα, εκτός από εκείνη, θα στερηθούν τα «δωράκια» και τα εγγονάκια της κι αναρωτιέται γιατί να πληρώσουν μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.

«Η σύνταξη του συζύγου μετά βίας έφτανε για τα φάρμακα, τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ και τα έξοδα του μήνα. Εννοείται ότι περιττά έξοδα δεν κάναμε ποτέ, ούτε διακοπές ούτε τίποτα. Τώρα, εκείνο που με στενοχωρεί, είναι που ουσιαστικά χωρίς δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων δεν θα μπορώ    να κάνω έστω και τα μικρά δωράκια στα εγγόνια και τα δισέγγονά μου. Όσο για την κατάσταση, δεν βλέπω να αλλάζει. Πάλι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι στερούνται, ενώ οι μεγάλοι απλά καλοπερνούν, όπως καλοπερνούσαν.»

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΤΙΚΑΣ

Ιδιοκτήτης Αγοραίων

Τα προβλήματα είχαν χτυπήσει νωρίτερα την πόρτα των επαγγελματιών του είδους του κ. Μάντικα.

«Ο κόσμος πλέον υπολογίζει το κόμιστρο. Όταν δεν έχεις, όλα τα μετράς. Η κίνηση είχε πέσει προ πολλού. Η ζημιά έγινε με την αύξηση στο κόμιστρο, καθώς έκανε το ΤΑΧΙ είδος πολυτελείας. Τώρα ήρθε η χαριστική βολή και δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Όπως τα έκαναν τα πράγματα, δεν ανατρέπεται η κατάσταση. Τα μέτρα έπρεπε να είχαν παρθεί 15 χρόνια πριν.» 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΕΚΑΣ

Συνταξιούχος ΤΑΕ

Με 1.100 ευρώ σύνταξη δεν είναι και πολλά αυτά που μπορείς να κόψεις. Ο Γ. Στέκας είναι μανιώδης καπνιστής. Πλέον το σκέφτεται σοβαρά να κόψει το κάπνισμα, μαζί και τα ουζάκια του. «Το τσιγάρο και το ποτό θα κόψουμε πρώτα από όλα. Ευτυχώς που δεν έχουμε κι αυτοκίνητο, αλλιώς θα πληρώναμε χρυσά τα καύσιμα και θα 'πρεπε να το αποσύρουμε κι αυτό.»

ΣΟΦΙΑ ΣΩΤΗΡΑΚΗ

Νεοδιόριστη νηπιαγωγός

Η Σοφία διορίστηκε φέτος για πρώτη χρονιά. Περίμενε ότι επιτέλους, μετά από τις σπουδές και μετά από τόσα χρόνια στα θρανία, έφτασε η στιγμή που θα τελείωνε μια περίοδος άγχους και αβεβαιότητας και θα ξεκινούσε η επαγγελματική της σταδιοδρομία ομαλά. Όλα αυτά τα υπολόγιζε πριν την κρίση. Τώρα πλέον όλα φαίνεται να έχουν αλλάξει. «Μας κόβουν περίπου 2000 ευρώ το χρόνο και δεν είναι μόνο αυτό. Εκείνο που πραγματικά μάς τρομάζει είναι ότι δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει για τα επόμενα χρόνια. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να ανταπεξέλθουμε είναι να κόψουμε τα περιττά έξοδα, να κόψουμε τις εκδρομές και τα ταξίδια. Στην ουσία να κόψουμε από την ποιότητα ζωής μας.» 

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΥΡΑΚΗ

Επιχειρηματίας

Η Κατερίνα ολοκλήρωσε τις σπουδές της πριν από λίγο καιρό και αποφάσισε, γνωρίζοντας ότι δεν θα βρει εύκολα δουλειά στο αντικείμενό της, να ανοίξει δική της επιχείρηση. Η κρίση και τα νέα μέτρα την προβληματίζουν αλλά καταφέρνει, προς το παρόν τουλάχιστον, να ψάχνει την αισιόδοξη πλευρά.

«Τα μέτρα μας προβληματίζουν σίγουρα κι αυτό γιατί ο κόσμος αρχίζει να μετρά ακόμη και το δεκάλεπτο. Πιστεύω όμως ότι με δεδομένο ότι ο Έλληνας πάντα βρίσκει τρόπους να περνά καλά και να διασκεδάζει, ότι και τώρα θα τη βρούμε την άκρη. Ελπίζω τουλάχιστον.»