"Αυτό που σήμερα μας συγκέντρωσε εδώ είναι το θαύμα της πίστεως. Το θαύμα της πίστεως στον Τριαδικό Θεό. Το θαύμα της πίστεως που νικά τον θάνατο."

Ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σελλή, Προϊσταμένου του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Πέτρου Άργους της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, Προέδρου του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος και Αρχιερατικού Επιτρόπου Άργους. (Η ομιλία εκφωνήθηκε την 8η Αυγούστου 2012)

Δεν έχω λόγους να εκφράσω την χαρά μου, Σεβασμιότατε άγιε Δέσποτα και Ποιμενάρχα της θεοσώστου ταύτης Ιεράς Μητροπόλεως, 

Αγαπητοί Συμπρεσβύτεροι και Ευλαβείς συνεορτασταί,

διότι σήμερα, όχι μόνο βρίσκομαι εις την ωραιοτάτην αγιοτόκον ταύτην νήσον, αλλά και διότι ο Σεβασμιώτατος δίδει την ευκαιρία στην ελαχιστότητα μου να απευθύνω λόγους εορτίους προς υμάς.

Δεν σας κρύβω ότι θεωρώ πως τούτη την ώρα συμβαίνει ένα μικρό θαύμα. 

Εξηγούμαι`

Ειλικρινά σας διαβεβαιώ πως είμαι λάτρης του συναξαριστή της Αγίας μας Εκκλησίας. Από πολύ μικρός θυμάμαι μου άρεσε να διαβάζω το συναξάρι της επόμενης ημέρας.

Ναι λοιπόν! Συχνά πυκνά στο συναξάρι της Εκκλησίας μας αναφέρονται άγιοι που έχουν σχέση με τη Χίο.

Είτε γιατί ήταν γέννημα θρέμμα της Χίου, είτε γιατί πέρασαν από εδώ, ή συνεδέθησαν με το νησί με κάποιον τρόπο.

Όταν λοιπόν διάβαζα το συναξάρι το μυαλό πήγαινε στον παπα Γιώργη της Καλλιμασιάς, τον οποίο γνώριζα από παλιά και έλεγα: Ο παπα Γιώργης αύριο θα έχει Λειτουργία. θα θυμηθεί άραγε να με μνημονεύσει στον Άγιο που εορτάζει;

Φαίνεται πως ο Θεός είδε τον κρυφό μου πόθο και να που σήμερα είμαι εδώ όχι μόνο για να λειτουργηθώ, αλλά και να μιλήσω στην αγάπη σας με την ευλογία του ευγενεστάτου Μητροπολίτου σας κ Μάρκου.

Είναι γεγονός αγαπητοί συνεορταστές ότι αυτό που σήμερα μας συγκέντρωσε εδώ είναι το θαύμα της πίστεως.

Το θαύμα της πίστεως στον Τριαδικό Θεό.

Το θαύμα της πίστεως που νικά τον θάνατο

Την ώρα που όλοι θέλουν να ζήσουν και κάνουν τα πάντα για να κρατηθούν στη ζωή, οι άγιοι της Εκκλησίας μας δεν δειλιούν να δώσουν την ζωή τους υπερασπιζόμενοι αυτήν την πίστη στον αληθινό Θεό.

Μυριάδες αγίους Μάρτυρες έχει να αναδείξει η Αγία μας Εκκλησία.

Ιερομάρτυρες σαν τον σήμερα εορταζόμενον και τιμώμενον Άγιον Αιμιλιανόν.

Μεγαλομάρτυρες, 

Παρθενομάρτυρες όπως η Αγία Μαρκέλλα, 

Οσιομάρτυρες, 

Νεομάρτυρες όπως ο άγιος Αγγελής ο Αργείος, ο οποίος μαρτύρησε στην Χίο.

Όσοι έχουν την δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο βλέπουν πως σήμερα, στην εποχή μας, άνθρωποι που αρνούνται την πλάνη και εγκεντρίζονται δια του βαπτίσματος στο σώμα της Εκκλησίας σφαγιάζονται, μη δεχόμενοι να αρνηθούν του Χριστόν.

Μεγάλο λοιπόν το θαύμα της πίστεως.

Πίστη όμως στην περίπτωση μας σημαίνει κατάργηση της λογικής. 

Όσο και αν φαίνεται παράξενο κατάργηση της λογικής για την συνάντηση όχι του παραλόγου, αλλά του υπερλόγου Μυστηρίου του Τριαδικού Θεού, και ανάθεση της ζωής μας στον πιστευόμενο Θεό.

Η πίστη αυτή όμως παράλληλα θέτει και μία προϋπόθεση.

Απαιτεί γνώση του αντικειμένου.

Γνώση όμως όχι με τα στοιχεία του κόσμου τούτου.

Γνώση εν Κυρίω. Γνώση με την χάρη και την εμπειρία του Αγίου Πνεύματος.

Την γνώση (γνωριμία) με τον Θεό δεν την επιτυγχάνει κανείς με την κοσμική – επιστημονική γνώση.

Ίσα ίσα που η κοσμική γνώση παροδηγεί από τον Θεό.

Αυτό δεν έγινε την εποχή του Διαφωτισμού;

Ήταν τόσο πολύ το φως που οι άνθρωποι ανεκάλυψαν πως δεν υπάρχει Θεός.

Το ίδιο δεν έγινε και στην έκρηξη της βιομηχανικής επαναστάσεως;

Οι άνθρωποι πίστεψαν τόσο πολύ στις δυνάμεις τους, ώστε εξόρισαν τον Θεό από την ζωή τους.

Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν θέλει ο άνθρωπος να πλησιάσει τον Θεό με την λογική του αποτυγχάνει.

Αυτό έγινε και την περίοδο της εικονομαχίας, όταν οι άνθρωποι ενέπλεξαν την λογική προσπαθώντας να εξηγήσουν το μέγα θαύμα της ενανθρωπήσεως του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος.

Ενεπλάκησαν έτσι σε περιπέτειες αφού έφθασαν να αρνηθούν αυτήν ταύτην την Θείαν Κένωσιν, αφού κατ` αυτούς το Θείον δεν μπορεί να απεικονισθεί.

Μη δυνάμενοι προφανώς να εννοήσουν την ένωση ατρέπτως, ασυγχύτως και αχωρίστως των δύο φύσεων του ενανθρωπήσαντος Χριστού.

Και μη δυνάμενοι να ερμηνεύσουν το πώς η τιμή της προσκυνήσεως μεταβαίνει επί το πρωτότυπο και βέβαια και για άλλους λόγους τους οποίους δεν είναι δυνατόν να αναφέρω στα λίγα λεπτά του κηρύγματος μου, οι εικονομάχοι αυτοκράτορες ήγειραν άγριον διωγμόν εναντίον της Εκκλησίας και των ορθώς φρονούντων, όσον αφορά την προσκύνηση των Ιερών Εικόνων. 

Ιεροί ναοί βεβηλώθηκαν, μοναστήρια σφραγίστηκαν και οι μοναχοί εκδιώχθηκαν. 

Πολλοί ήταν αυτοί που έδωσαν την ζωή τους για την ορθή πίστη.

Μεταξύ αυτών και ο Άγιος Αιμιλιανός, Επίσκοπος Κυζίκου, ο Ομολογητής.

Από μικρός οίδε τα ιερά γράμματα. Γαλουχήθηκε με την ορθή πίστη στον ένα Τριαδικό Θεό. Τόσο πολύ τον ηγάπησε ώστε αφιέρωσε την ζωή του υπηρετώντας Τον στο Άγιον Θυσιαστήριο.

Ταπεινός, μειλίχιος, αγαθός, ανεδείχθη Επίσκοπος Κυζίκου.

Έζησε όμως σε στιγμές δύσκολες για την Αγία μας Εκκλησία.

Εφάνη όμως στύλος και εδραίωμα της αληθείας. Φωτισμένος από το Άγιον Πνεύμα δεν ηρνήθη την προσκύνησιν των ιερών εικόνων.

Έμεινε πιστός στην παράδοση της Εκκλησίας μας υποφέροντας διωγμούς και μαρτύρια και να αφήσει τελικά την τελευταία του πνοή, εξόριστος, μακρυά από το ποίμνιο του, έχοντας όμως επιτελέσει το έργο του ως σωστός ποιμενάρχης.

Πιστός σ' αυτά που παρέλαβε αρνήθηκε να υποκύψει στα όργανα του διαβόλου.

Με την στάση του αυτή καλεί όλους εμάς να μιμηθούμε την πίστη του και να μην κάμπτουμε γόνυ στον Βάαλ γιατί και σήμερα οι εχθροί της Εκκλησίας δεν έχουν εκλείψει, έχουν αλλάξει απλώς εμφάνιση. 

Ο υποκινητής τους και αρχηγός είναι ίδιος.

Μας πολεμάει με χίλιους τρόπους.

ΑΝ ρίξουμε μια ματιά σήμερα γύρω μας θα δούμε πως έχει κάνει καλή δουλειά.

Οι άνθρωποι εν πολλοίς έχουν βγάλει τον Θεό από την καρδιά τους και έχουν θρονιάσει άλλους θεούς.

Η εγκράτεια, η αγάπη, η μετάνοια, η πίστη, η θυσία προς τον πλησίον ,….τείνουν να γίνουν λέξεις άγνωστες για τους χριστιανούς.

Ένα είδος προτεσταντισμού έχει θρονιάσει στα μυαλά των ανθρώπων.

Μια ιδιότυπη θρησκεία που προσκυνά θεούς όπως αυτή θέλει. 

Οι άνθρωποι σήμερα κοινωνούν όποτε θέλουν, προσεύχονται όποτε θέλουν, εξομολογούνται όποτε θέλουν, αγαπούν όποιους αυτοί θέλουν, 

Έτσι σιγά σιγά ο αληθινός Θεός βγαίνει από την ζωή των ανθρώπων και περιθωριοποιείται.

Οι άνθρωποι στη θέση του αληθινού Θεού τοποθετούν και λατρεύουν είδωλα. 

Όμως τα είδωλα δεν είναι δυνατόν να καλύψουν το κενό που αφήνει η απουσία του Θεού.

Γι' αυτό ο άνθρωπος ιδίως της σημερινής εποχής μένει ανικανοποίητος.

Ενώ ζει μέσα στα επιτεύγματα του τεχνητού πολιτισμού που έχει δημιουργήσει, όσο οι υλικές ανάγκες ικανοποιούνται, τόσο αυξάνει το κενό και η πραγματική πείνα και δίψα μέσα του. 

Τα ξυλοκέρατα δεν είναι ικανά να τον χορτάσουν. 

Ενώ η κατανάλωση έχει γίνει σκοπός της ζωής του ανθρώπου ο άνθρωπος "λιμώ απόλυται." 

Πεθαίνει δηλαδή από την έλλειψη κάποιου που θα γεμίσει το κενό του. 

Στην πραγματικότητα πίσω του κρύβεται το πάθος και η λαχτάρα για τον ουράνιο άρτο. 

Τον ίδιο τον Θεό.

Το ανικανοποίητο του σύγχρονου ανθρώπου είναι τρανή απόδειξη των πνευματικών του προεκτάσεων.

Όμως ο άνθρωπος δεν μετανοεί. Δεν επιστρέφει. Συνεχίζει την πορεία της πτώσεως.

Φθάνει έτσι ο άνθρωπος σε σημείο να αμφισβητεί τα πάντα.

Αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού. 

Την ύπαρξη της Εκκλησίας. 

Την ύπαρξη των Αγίων. 

Την ύπαρξη των Μυστηρίων. 

Την ύπαρξη αυτής ταύτης της ζωής.

Ο άνθρωπος θέλει απτές αποδείξεις και οι αποδείξεις δεν έρχονται. Γιατί ;

Γιατί απλούστατα ο Θεός δεν μπαίνει στο μικροσκόπιο.

Γιατί ένας Θεός που μπορούν οι άνθρωποι να τον βάλουν στο εργαστήριο και να ερευνηθεί μπορεί εύκολα και να υποταχθεί.

Ο Θεός είναι Πνεύμα και τους "προσκυνούντας εν Πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν". 

Δεν θα κάνει την χάρη σε κανέναν υπερεπιστήμονα να του παράσχει κάποιο σωματίδιο από τον Εαυτό Του για να το αναλύσει και να βρει το πως έγινε ο κόσμος και ποιος τον δημιούργησε, αν πιστεύει σε κάτι τέτοιο. 

Και αυτό όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί όπως πιστεύει η Αγία μας Εκκλησία τα πάντα έγιναν με τις άκτιστες ενέργειες του Θεού.

Η ουσία του Θεού είναι απρόσιτος. Είναι απρόσιτος και αμέθεκτος.

Εκείνο το οποίο μετέχεται από τον Θεό είναι οι άκτιστες ενέργειες Του, οι οποίες είναι και αυτές Θεός.

Σε αυτές μετέχοντας ο άνθρωπος θεώνεται. Όσο πιο πολύ μετέχει τόσο πιο πολύ θεώνεται, γίνεται μέτοχος της Θείας Χάριτος.

Όμως κάτι πολύ σημαντικό για την Εκκλησία μας είναι το ότι, αν ο Θεός δεν γίνεται αντιληπτός από τους άμοιρους τους επιστήμονας, οι οποίοι αγωνιωδώς ψάχνουν να βρουν έστω και ένα σωματίδιο του Θεού για να το βάλουν στο εργαστήριο, ο Παντέλειος και Παντοδύναμος Θεός μπαίνει κάπου και εύκολα.

Πού;

Μπαίνει στις καρδιές των ανθρώπων.

Ποιών ανθρώπων;

Όχι όλων των ανθρώπων, αλλά σε μία κατηγορία ανθρώπων.

Ποιών;

Μας το λέει το Ευαγγέλιο.

Εκείνων που έχουν στραφεί και έχουν γίνει σαν τα παιδιά.

Στις καρδιές των μωρών. "Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός"

Αυτό είναι κάτι που το οποίο σκανδαλίζει και προκαλεί την λογική των ανθρώπων.

Πως είναι δυνατόν ο άπειρος Θεός, "ο αχώρητος παντί" να χωρά στις καρδιές των ανθρώπων και δη των μωρών; 

Εδώ κρύπτεται πράγματι ένα μεγάλο μυστήριο.

Όπως είπαμε προηγουμένως ο άνθρωπος έχει θεοποιήσει τον εαυτό του και τον τεχνικό πολιτισμό.

Έτσι στον επαρμένο άνθρωπο δεν υπάρχει χώρος για τον αληθινό Θεό.

Αντίθετα ο μωρός, θεωρεί πως τα πάντα εξαρτώνται από τον Θεό. 

Των πάντων δημιουργός είναι ο Θεός. 

Αυτός κυβερνά και συνέχει τον κόσμο. 

Και όχι από απόσταση αλλά σε μια δεδομένη στιγμή του ιστορικού χρόνου θυσιάζεται για τον πεπτωκότα άνθρωπο. Κτίζει την Εκκλησία Του που είναι Σώμα Χριστού και μας χαρίζει τα Μυστήρια Του που μας αναγεννούν στην αιώνια ζωή.

Έτσι όποιος θέλει να δεί τον Θεό ας κοιτάξει στις καρδιές των ανθρώπων αυτών. 

Των θεώμενων των Αγίων.

Αυτό κάνουμε νομίζω σήμερα εδώ. 

Ήλθαμε να δούμε έναν τέτοιον θεωμένον άνθρωπο τον Άγιο Αιμιλιανό. Και διά μέσου αυτού να δούμε τον Θεό.

Είχε θρονιάσει στην καρδιά του τον Θεό. Δεν τον είχε εξορίσει από την ζωή του.

Έζησε μαζί μ' αυτόν και γι` αυτόν και έδωσε την ζωή του γι` Αυτόν.

Σήμερα πολλοί δρόμοι φαρδείς και ευρύχωροι οδηγούν στην απώλεια.

Ο δρόμος όμως των παιδιών του Θεού, όπως και του Αγίου Αιμιλιανού οδηγεί εις την Αλήθεια, η οποία ελευθερώνει τον άνθρωπο. Τον σημερινό αγχωμένο και συνοφρυωμένο άνθρωπο, από την απάτη του ψεύδους.

Ας παρακαλέσουμε τον Άγιο Ιερομάρτυρα Αιμιλιανό Επίσκοπο Κυζίκου τον Ομολογητή, να μας χαρίσει ο Πανάγαθος Θεός δια πρεσβειών του, φώτιση και απλή καρδιά, ώστε και εμείς σαν τα μικρά καρδιά, με άδολη καρδιά, να λατρεύουμε τον ένα αληθινό Θεό, τον Σωτήρα του ανθρωπίνου γένους και να μας δείχνει τον δρόμο που οδηγεί στην αληθινή ζωή.

Αμήν.