21 Σεπτεμβρίου 2014 - Κυριακή μετά τὴν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 38

Κυριακή μετά τὴν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

21 Σεπτεμβρίου 2014

Μάρκου η΄ 34 – θ΄1

Στὴν ἐπὶ τοῦ Ὅρους ὁμιλία Του, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Κύριος ἀνοίγει μπροστὰ στὸν ἄνθρωπο τοὺς ὁρίζοντες τῆς αἰώνιας ζωῆς καὶ τοῦ δίνει προσανατολισμοὺς αἰώνιους. Συγκεκριμένα, δίνει ὅλες ἐκεῖνες τὶς προϋποθέσεις πάνω στὶς ὁποῖες μπορεῖ νὰ στηριχθεῖ ἡ αὐθεντικὴ ζωὴ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀληθινὴ εὐτυχία.

Πρὶν διεισδύσουμε στὸ βάθος τῶν λόγων τοῦ Κυρίου, ὅπως αὐτοὶ αὐθεντικὰ ἀποκαλύπτονται μέσα ἀπὸ τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ προσέξουμε τὸ στοιχεῖο τῆς ἐλευθερίας τὸ ὁποῖο καθιστᾶ τὴ ζωὴ στὴν ὁποία μᾶς προσκαλεῖ ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου ἀνόθευτη, αὐθεντικὴ καὶ ἀληθινή. Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος δὲν ἀναγκάζει κανένα νὰ τὸν ἀκολουθήσει. Μᾶς ἀφήνει ὅλους ἐλεύθερους νὰ κάνουμε τὶς ἐπιλογές μας. Εἶναι χαρακτηριστικὸ αὐτὸ ποὺ τονίζει ὁ μεγάλος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος σημειώνει ὅτι “ὁ Θεὸς μᾶς ἔκανε αὐτεξούσιους καὶ ἄφησε στὴν ἐλεύθερη θέλησή μας νὰ προτιμήσουμε τὴν ἀρετὴ ἢ νὰ προχωρήσουμε στὴν κακία. Ἡ προτροπὴ τοῦ Κυρίου “ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν” ἐνισχύει μὲ τὸν πιὸ φανερὸ τρόπο τὰ πιὸ πάνω. Ἡ ἀγάπη Του μᾶς ἀφήνει πάντοτε ἐλεύθερους νὰ ἐπιλέξουμε ὁ καθένας τὴν πορεία ποὺ θὰ ἀκολουθήσουμε. Κοντά Του ἢ μακριά Του. “Γι’ αὐτὸ τιμωρούμαστε ὅταν φταῖμε καὶ ἐπαινούμαστε ὅταν κάνουμε τὸ καλὸ”, σημειώνει καὶ πάλι ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἡ λειτουργία τῆς ἐλεύθερης βούλησης τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἐκείνη ποὺ καταξιώνει τὴν πορεία τῆς αὐταπάρνησης στὴν ὁποία μᾶς καλεῖ ὁ Δημιουργός μας γιὰ νὰ πλησιάσουμε τὴν ἀγάπη Του.

Τὴν πορεία τῆς αὐταπάρνησης ὑπέδειξε μὲ τὴν ζωὴ καὶ τὸ παράδειγμά του ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Ὑπέμεινε ὅλες τὶς ταπεινώσεις καὶ τοὺς ἐξευτελισμούς, τοὺς ἐμπτυσμοὺς καὶ τὰ ραπίσματα, γιὰ νὰ φθάσει στὴν ὑπέρτατη θυσία, τὴ Σταυρική. Ὅλα αὐτὰ τὰ ὑπέμεινε ὄχι γιατί εἶχε κάτι νὰ κερδίσει ὁ ἴδιος ἀλλὰ γιὰ νὰ προσφέρει τὴ σωτηρία στὸν ἄνθρωπο. Νὰ τὸν φέρει καὶ πάλι κοντὰ στὸ Θεό, τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ νὰ τὸν ἀπαλλάξει ἔτσι ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο. Τὴν πορεία αὐτὴ τῆς αὐταπάρνησης θὰ χρειαστεῖ νὰ ἀκολουθήσει στὴ ζωή του καὶ ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γευθεῖ τὶς δωρεές του. Θὰ χρειαστεῖ δηλαδὴ νὰ θυσιάσει τὸ “ἐγώ” του καὶ τὰ ἐπικίνδυνα παρακλάδια του. Θὰ χρειαστεῖ ἐπίσης νὰ ἀρνηθεῖ τὰ ὑλικὰ καὶ τὰ γήϊνα στοιχεῖα ποὺ παραμορφώνουν τὸ πνευματικό του κάλλος καὶ λειτουργοῦν ἀπαγορευτικὰ στὴν ἐν Χριστῷ πορεία του. Ὁ Χριστὸς ἄλλωστε μᾶς τὸ ξεκαθαρίζει σὲ ἄλλη περίπτωση ὅταν μᾶς προειδοποιεῖ: “Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσι”. Αὐτὸ σημαίνει στὴν καθημερινή μας ζωὴ ὅτι χρειάζεται κι ἐμεῖς νὰ σηκώνουμε κάποιο σταυρό. Τὸν προσωπικό μας σταυρό. Μόνο ἔτσι μποροῦμε νὰ γινόμαστε μέτοχοι τῆς Θείας Ζωῆς καὶ νὰ γευόμαστε τοὺς καρποὺς τῆς ζωηφόρου Ἀναστάσεως.

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς καλεῖται νὰ σηκώσει θεληματικὰ καὶ ἀγόγγυστα τὸ δικό του σταυρό, εἴτε αὐτὸς εἶναι πόνος, εἴτε εἶναι θλίψη, εἴτε εἶναι ἀσθένεια, εἴτε ὁποιαδήποτε ἄλλη δοκιμασία στὴ ζωή. Ὅταν δοκιμάζουμε μὲ ὑπομονὴ καὶ μὲ πίστη κάποιο σταυρικὸ “πόνο”, ἔρχεται κατόπιν ἡ γεύση τῆς ἀναστάσιμης χαρᾶς ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ πλημμυρίζει τὴν ὕπαρξή μας, καὶ νὰ τὴν ἀναδεικνύει στὴν προοπτική τῆς ἁγιότητας. Εἶναι τότε ποὺ μποροῦμε στὴ ζωή μας νὰ δοκιμάζουμε μέσα ἀπὸ κάθε θλίψη τὴν ἀναστάσιμη χαρὰ καὶ ἐλπίδα. Ὅποιος λοιπὸν θέλει νὰ ἀκολουθήσει στὴ ζωὴ τοῦ τὸ Χριστὸ θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ σηκώσει τὸ δικό του σταυρό. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου “ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθήτω μοι”, μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ πιὸ σταθερὸς δείκτης στὴ ζωή μας. Ἀμήν.