5 Ὀκτωβρίου 2014 - Κυριακὴ Β΄ Λουκᾶ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμὸς 40

Κυριακὴ Β΄ Λουκᾶ

5 Ὀκτωβρίου 2014

Λουκᾶ στ΄ 31 – 36

Μὲ τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ, ἀγαπητοί μου άδελφοί, ἡ ὁποία εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐπὶ τοῦ Ὅρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου μας, ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία μᾶς βοηθᾶ νὰ προσεγγίσουμε μία σπουδαία ἀλήθεια, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ διαποτίζει ὅλες τὶς δραστηριότητες τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς. Ἡ ἀλήθεια ποὺ ἀποκαλύπτεται ὡς πραγματικότητα καὶ δυνατότητα ἀληθινῆς ζωῆς, εἶναι ὅτι κριτήριο τῆς ἀγάπης μας στὸ Θεὸ εἶναι τὸ πρόσωπο τοῦ κάθε συνανθρώπου μας.

Ἀκούσαμε καταρχὴν τὸν Κύριο νὰ μᾶς λέει σήμερα: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Δηλαδὴ, ὅπως θέλετε νὰ σᾶς συμπεριφέρονται οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι νὰ φέρεστε κι ἐσεῖς σ’ αὐτούς.

Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ ἀπόδοση τῶν ἴσων συνιστᾶ καὶ τὴν ἀρχὴ τῆς ἀνθρώπινης δικαιοσύνης. Μὲ ἁπλὰ λόγια, ὅταν θέλουμε νὰ μᾶς ἀγαποῦν οἱ ἄλλοι ἔτσι καὶ ἐμεῖς θὰ πρέπει νὰ ἀγαποῦμε τοὺς συνανθρώπους μας. Ἐὰν δὲν θέλουμε νὰ μᾶς ἀδικοῦν, οὔτε κι ἐμεῖς πρέπει νὰ τοὺς ἀδικοῦμε. Αὐτὴ τὴν ἀρχὴ τὴ συναντοῦμε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Ὁ Χριστὸς ὅμως, μέσα ἀπὸ τὴν ὅλη παιδαγωγική του προσέγγιση, προχωρεῖ πολὺ πιὸ πέρα τονίζοντας τὴ μεγάλη σημασία τῆς ἀγάπης. Καὶ ἀκριβῶς, μέσα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου μας, μποροῦμε νὰ διαπιστώσουμε πέραν πάσης ἀμφιβολίας ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ἐκείνη ποὺ ὑπερβαίνει τὴν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη. Μὲ τὴ δυναμική της φθάνουμε σὲ τέτοια ὕψη ὅπου μποροῦμε νὰ ἀγαποῦμε ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθρούς μας. Ὅταν μισοῦμε αὐτὸν ὁ ὁποῖος μᾶς ἀγαπᾶ, αὐτὸ μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ σὰν μία παρὰ φύση κατάσταση. Ὅταν ὅμως ἀγαποῦμε αὐτὸν ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ, αὐτὸ ἐντάσσεται μέσα στὴ σφαῖρα τοῦ φυσικοῦ. Τὸ νὰ ἀγαποῦμε ὅμως αὐτὸν ποὺ μᾶς ἐχθρεύεται καὶ μᾶς καταδιώκει καὶ μᾶς κυνηγᾶ, αὐτὸ σίγουρα μπορεῖ νὰ θεωρεῖται σὰν μία ὑπὲρ φύση ζωή. Σ’ αὐτὴ λοιπὸν τὴ ζωὴ, ποὺ ἀποκαλύπτεται ὡς κοινωνία ἀγάπης, μᾶς ὁδηγεῖ ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τονίζει: «Καὶ ἂν ἀγαπᾶτε ἐκείνους ποὺ σᾶς ἀγαποῦν τί σπουδαῖο κάνετε; Καὶ οἱ κακοὶ ἀγαποῦν ἐκείνους ποὺ τοὺς ἀγαποῦν. Καὶ ἂν κάνετε τὸ καλὸ σ’ ἐκείνους ποὺ σᾶς κάνουν καλὸ τί σπουδαῖο κάνετε; Καὶ οἱ κακοὶ τὸ ἴδιο κάνουν». Στὴ συνέχεια τονίζει ὅτι πρέπει νὰ μοιάζουμε στὸ Θεὸ Πατέρα μας ὁ ὁποῖος εἶναι Οἰκτίρμων καὶ ἀγαπᾶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.

Ἑπομένως ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ ὑπερβαίνει ἐκείνη τῶν ἀνθρώπων καὶ ταυτίζεται μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴ φιλανθρωπία. Τὴν ταύτιση αὐτὴ τονίζει πολὺ ἐμφαντικὰ ὁ μεγάλος Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει ὅτι «δικαιοσύνην λέγοντες (ἐννοοῦμεν) τὴν ἐνθεωρουμένην τοῖς μυστηρίοις σοφίαν τοῦ Θεοῦ καὶ φιλανθρωπίαν...». Αὐτὴ τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ ἐγκολπώθηκαν στὴ ζωὴ τους οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ λάμπουν τώρα στὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ στερέωμα καὶ καθοδηγοῦν μὲ ἀσφάλεια τὴ ζωή μας. Μὲ τὸ ἰσχυρὸ παράδειγμά τους, μᾶς δίνουν τὴ δυνατότητα νὰ ἰχνηλατήσουμε διόδους ἀληθινῆς ζωῆς ποὺ παραπέμπουν στὴν αἰώνια ἀγάπη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας.

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, μὲ τὰ ἐπαναστατικὰ μηνύματα ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτει ἡ σημερινὴ περικοπή, τροφοδοτεῖται ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ νὰ ἀκολουθήσει τὴν πραγματικὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι ἐκείνη τῶν ἀνθρώπων, ἡ ὁποία ἰδιαίτερα σήμερα βλέπουμε νὰ μᾶς ὁδηγεῖ σὲ χρεοκοπίες καὶ πνευματικὰ ἐλλείμματα. Στὴν προοπτικὴ αὐτή, ἡ ἀναζήτηση τῆς δικαιοσύνης κινεῖται στὶς συχνότητες τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου μας: «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου