ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀριθμὸς 45
Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ
9 Νοεμβρίου 2014
Λουκᾶ η΄ 41 - 56
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς διασώζει δύο ἀκόμα θαύματα τοῦ Κυρίου. Πρόκειται γιὰ τὴ θεραπεία μίας γυναίκας καὶ γιὰ τὴν ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου.
Ἡ πίστη τοῦ Ἰαείρου καταθρυμάτιζε τὰ στεγανὰ τῶν τύπων καὶ διείσδυε στὴν πεμπτουσία τῆς ἀλήθειας. Τὸν ἔσπρωχνε νὰ παραδοθεῖ μὲ ὁλοκληρωτικὴ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ὄχι μόνο τὸν ἴδιο ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρη τὴν οἰκογένειά του. Ἐπιθυμοῦσε διακαῶς τὴν θεραπεία τῆς κόρης του. Ὡστόσο δὲν τολμοῦσε νὰ ζητήσει κάτι τέτοιο. Ἔκανε ὅμως κάτι πολὺ πιὸ σημαντικό. Ἐμπιστεύθηκε τὸν Κύριο. Καὶ βέβαια, αὐτὴ ἡ πίστη τοῦ Ἰαείρου δὲν διέλαθε τῆς προσοχῆς τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ χωρὶς ἀναστολὲς ξεκίνησε ἀμέσως γιὰ τὸ σπίτι του, ἐνῶ ὁ πολὺς κόσμος εἶχε περικυκλώσει τὸν Χριστό καὶ ὁ συνωστισμὸς ἦταν τέτοιος ποὺ ὑπῆρχε τὸ ἀδιαχώρητο.
Δείγματα ἀληθινῆς πίστης καὶ κοινωνίας, ἀπορρέουν καὶ ἀπὸ τὸ περιστατικὸ μὲ τὴν αἱμορροοῦσα γυναῖκα. Ὑπέφερε γιὰ περισσότερα ἀπὸ δώδεκα χρόνια ἀπὸ ἀκατάσχετη αἱμορραγία. Ἀπογοητευμένη ἀπὸ τὸν ἑαυτό της, ἡ γυναῖκα φανέρωσε τὴν ἀγάπη της στὸν Χριστὸ μὲ τὸν πιὸ ἀθόρυβο τρόπο. Θεωροῦσε τὸν ἑαυτὸ τῆς ἀνάξιο νὰ παρακαλέσει τὸν Κύριο γιὰ τὸ πρόβλημά της. Ἡ καρδιακὴ ὡστόσο ἐπικοινωνία ποὺ ξεχύνεται τόσο αὐθόρμητα ἔσπαζε τὰ ὁποιαδήποτε φράγματα. Ἦταν σίγουρη ὅτι καὶ ἁπλῶς νὰ ἀκουμποῦσε τὸ κράσπεδο τοῦ ἱματίου τοῦ Ἰησοῦ θὰ γινόταν καλά. Ἡ θεραπεία της πραγματοποιήθηκε. Ἡ ἀγάπη της ἀπέσπασε τὴ θεϊκὴ θαυματουργὴ δύναμη τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου. Μὲ τὴν ὅλη στάση καὶ συμπεριφορά της, ἡ αἱμορροοῦσα βλέπουμε ὅτι γίνεται ἰσχυρὸ παράδειγμα καὶ πρότυπο ζωῆς.
Ὁ Κύριος πάντοτε ἐπιβραβεύει τὴν αὐθεντικὴ πίστη ὅπως ἦταν ἐκείνη ποὺ ἐπέδειξε ἡ αἱμορροοῦσα γυναῖκα. Ἡ ἁπλὴ αὐτὴ γυναῖκα ἤθελε νὰ κρατήσει τὴν σχέση της μὲ τὸν Χριστὸ κρυμμένη ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Ἡ ἀρετὴ τῆς ταπείνωσης βαθειὰ ριζωμένη μέσα της ἀναδείκνυε τὸ ἐσωτερικὸ μεγαλεῖο καὶ τὴν ἀρχοντιά της. Ἀκριβῶς, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση τῆς γυναίκας ἀπέσπασαν τὴ θεϊκὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ καὶ «ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος». Ἐνῶ ἐκείνη ἔτρεμε καὶ ὁμολογοῦσε πὼς «ἰάθη παραχρῆμα», ὁ Χριστὸς τὴν ἐπιβράβευσε δημοσίως: «θάρσει θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εἰς εἰρήνην».
Ἡ ἀληθινὴ πίστη στὸν Χριστὸ εἶναι ἐκείνη ποὺ σώζει τὸν ἄνθρωπο. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅμως ὅταν ἡ πίστη στρέφεται στὸν ἑαυτὸ μας καὶ μόνο, τότε ἐκδηλώνεται μὲ τὴ μορφὴ τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ προκαλεῖ σοβαρὲς ἐμπλοκές. Ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο ἀδύναμο νὰ προσεγγίσει καὶ νὰ κατανοήσει τὰ γεγονότα. Αὐτὸ συνέβη καὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν μαζευτεῖ στὸ σπίτι τοῦ Ἰαείρου ὅταν ἔμαθαν πὼς τὸ κορίτσι πέθανε. Ὅταν ὁ Κύριος ἔφθασε στὸ σπίτι καὶ εἶπε: «μὴ κλαίετε, οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει», τότε ὅλοι μαζὶ «κατεγέλων αὐτοῦ εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν». Δὲν μποροῦσαν νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι μπροστά τους εἶχαν «τὸν κυριεύοντα ζωῆς καὶ θανάτου Κύριον». Δὲν κατενόησαν ὅτι μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ὁ δρόμος τοῦ θανάτου μεταβάλλεται σὲ πύλη τῆς αἰωνιότητας.
Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ἡ πίστη ποὺ ἐκδήλωσαν τόσο ἡ αἱμορροοῦσα γυναῖκα ὅσο καὶ ὁ Ἰάειρος, εἶναι ἐκείνη ποὺ μπορεῖ νὰ καταξιώσει τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ ἀνέβει τὰ σκαλοπάτια τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Αὐτὴ ἡ πίστη ποὺ βλασταίνει μέσα ἀπὸ τὴ μυστηριακὴ ζωὴ μᾶς καθιστὰ μέτοχους τῶν θαυμαστῶν ἐνεργειῶν τοῦ Κυρίου. Μᾶς μεταβάλλει σὲ ἀποδέκτες τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Ἰάειρο: «μὴ φοβοῦ, μόνο πίστευε καὶ σωθήσεται». Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου