Η αίσθηση του μισογεμάτου ποτηριού
3/11/09
Δημ. Μελαχροινούδης
Απόμαχος (πλοίαρχος) στο Δήμο Ιωνίας
Στη συνάντησή μου με τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Οργανισμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χίου (Π.Ο.Ν.Α.Χ.), δάσκαλο Στέλιο Καμπούρη, είχαμε αγγίξει αρκετούς τομείς της αρμοδιότητάς του. Ανάμεσα στα άλλα, είχα προτείνει τη στενή συνεργασία του Π.Ο.Ν.Α.Χ. με τους ενεργούς πολιτιστικούς συλλόγους του νησιού μας, με αντικείμενο την εξαντλητική καταγραφή των στοιχείων που συνθέτουν την ιστορία του τόπου μας, κάτω από τις γενικές κατευθύνσεις του.
Για το σκοπό αυτό θα πρέπει να καταγραφούν οι μαρτυρίες και των ηλικιωμένων, πριν την έναρξη του μεγάλου ταξιδιού τους. Γιατί πέρα από τη σοφία τους, θησαύρισμα από την πείρα της ζωής με πρωταγωνιστές τους ίδιους στον τόπο και το χρόνο τους, κουβαλούν στο μυαλό τους ιστορίες που έφτασαν σ’αυτούς από τους προγόνους τους με τη διαδοχή της προφορικής παράδοσης.
Δεν είμαι σε ξέση να γνωρίζω τις προθέσεις του πολύπειρου στα αυτοδιοικητικά αξιότιμου προέδρου του Π.Ο..Ν..Α.Χ., συνυπολογίζοντας την εμπλοκή του στη λάμια των αγροτοτουριστικών. Απλά, επανέλαβα από υποχρέωση αυτά που άλλοι μπορεί να εισηγήθηκαν πριν από μένα (Πύργος Δοτιών, Καστροχώρια, Παναγιά Σικελιά, Μύλοι του Ανέμωνα, Σκλαβιά, Κοίλα κ.ά., χωρίς όμως να εισακουσθούν.
Στη συνάντηση δεν με διέκρινε το πάθος των περασμένων χρόνων, απόρροια περισσότερο της αντιμετώπισής μου από τα κυκλώματα του παραπολιτισμού και από τους βαρόνους και πρίγκιπες, οι οποίοι έχουν το προνόμιο της επιφοίτησης της παντογνωσίας, μόλις τα ευαίσθητα μόριά τους έλθουν σε επαφή με τον αυτοδιοικητικό θώκο.
Να σημειώσω ότι η συνάντηση πραγματοποιήθηκε προτού γνωρίσω ένα κύκλο ανθρώπων που «εκπέμπουν στην ίδια συχνότητα»με μένα (για να μη ξεχνούμε και την προέλευσή μας).Ανθρώπους που ενστερνίστηκαν τα οράματα του προφήτη της ενοποιημένης Ευρώπης των ίσων ευκαιριών. Αυτού του ανεπανάληπτου χιώτη, για τον οποίο ακόμη δεν ανακοινώθηκε η εξασφάλιση μιας πατουνιάς γης κοντά στους «λαπάδες» (Θυμάστε τον Κούβελα;) του δημοτικού μας κήπου, ώστε να δοθεί η ευκαιρία στο «αδημονούν» νομαρχιακό μας συμβούλιο να εκπληρώση την διάχυτη επιθυμία του (Αποφάσεις 2002 και 2005).
Όμως αυτό που έδιωξε από το μυαλό μου τις σκέψεις του «μισοάδειου ποτηριού» ήταν ανάμεσα στα άλλα δυο αξιοσημείωτες περιπτώσεις. Η πρώτη της παρουσίασης της δουλειάς της Τζέννης Συρρή-Χανάκη στην Αθήνα με την αναπάντεχη ανταπόκριση του κοινού, όπως χαρακτηριστικά μας ενημέρωσε ο πρεσβευτής της Χίου στην Αθήνα καπετάν Μιχάλης Καριάμης και θα ήταν πλεονασμός να ασχοληθώ. Για τη δεύτερη όμως περίπτωση, τη δουλειά της Ευαγγελίας Χρ. Παπαζή ΚΑΡΔΑΜΥΛΑ, παρά τα όσα έχουν γραφεί, χρωστώ να μεταφέρω τις δικές μου σκέψεις για να δικαιολογήσω τη θέση μου, αφού είχα την τύχη να παραβρεθώ μετά από πρόσκληση στην παρουσιάση του βιβλίου, ενταγμένου στις φετινές εκδηλώσεις του Δήμου Καρδαμύλων.
Σε μια πρωτοφανή πιστεύω για το ναυτότοπό μας συγκέντρωση ενός παλλόμενου ακροατηρίου, που θα την ζήλευε κάθε υποψήφιος αιρετός, κυριάρχησε το συναίσθημα. ΄Οσοι μίλησαν, ο δήμαρχος Βαγγ. Μελιτζάνης γιατί η υποστήριξη σε δημότισσά του άξιζε τον κόπο, η πανεπιστημιακή δάσκαλος Μαρία Γιατράκου να χρησιμοποιεί τους πιο εντυπωσιακούς χαρακτηρισμούς και ο εκπαιδευτικός Στρατής Σταυρινός με δυσκολία λόγω φόρτου συγκίνησης να αρθρώνει το θαυμασμό του για το επίτευγμα της πρώην μαθήτριάς του. Το κερασάκι στην τούρτα της παρουσίασης, ήταν το διάβασμα αποσπασμάτων από τις έξοχες Μαρία Δενδρινού και Αδαμαντία Σταυρινού. Οι τελευταίες, αυτοσχεδιάζοντας για τη λύση προβλήματος που ανέκυψε, σκέφθηκαν να πουν τραγουδιστά το «τσίμπι-τσίμπι τόνα το». Το τραγούδι, συμπαρασύροντας το ακροατήριο, αναζωπύρωσε βιώματα της παιδικής ηλικίας και παρατήρησα στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα να παίζει το διπλό ρόλο που θα ζήλευε ο Αδαμάντιος Λαιμός, αυτόν του θεατού και του ηθοποιού, με την ενεργή συμμετοχή του σρο δρώμενο.
Ως επιστέγασμα και κορύφωση της κλιμακούμενης συγκίνησης, ήταν το κάλεσμα κοντά στη συγγραφέα και στους παρουσιαστές, των συμμαθητριών της Ευαγ. Παπαζή, διασώζοντας μάλιστα και φωτογραφικά αυτή την πολύ ανθρώπινη στιγμή, που τόσο σπανίζει ολοένα στις μέρες μας.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί, η εκτός προγράμμματος απονομή στη συγγραφέα του χρυσού μεταλλίου της EUROCLASSICA, από την πρόεδρο της Ομηρικής Ακαδημίας, πληθωρικής σε γνώση πρέσβυρας και αυτής στο χώρο των γραμμάτων Μαρίας Γιατράκου. ΄Ηταν η πρόσθετη στιγμή της αναγνώρισης και από την εκπρόσωπο του πνευματικού κόσμου, πέραν της κοινωνικής καταξίωσης που απέδειξε η συρροή Καρδαμυλιτών και όχι μόνο.
Για το βιβλίο, θα ήταν νομίζω πλεονασμός να επαναλάβω τις διθυραμβικές κριτικές που προηγήθηκαν στον τύπο, και μάλιστα περισσότερο ειδικών από τον γράφοντα στον τομέα της βιβλιοκρισίας. Αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι με το βιβλίο της Παπαζή γίνεται «αξονική τομογραφία» στη λαογραφία και κοινωνία των Καρδαμύλων, αποτελώντας ταυτόχρονα και ένα πολύ χρήσιμο, αξιόπιστο και σύντομο ξεναγό στο χώρο της. Την πολύχρονη έρευνά της πλαισίωσε με τις μαρτυρίες 59 ανθρώπων, επτά από τους οποίους πρόφθασε να αξιοποιήσει όπως χρειάστηκε. Ακόμη, κατά την ταπεινή μας γνώμη, η χωρίς φειδώ χρήση τοπικισμών θα προσέδιδε μεγαλύτερη αξία στο εξαίρετο πόνημα.
Απομένει να ευχαριστήσω τη συγγραφέα, γνωστή άλλωστε από τη στήλη της στην εφημερίδα ΚΑΡΔΑΜΥΛΑ, που τιμητικά είμαι αποδέκτης. Την ευχαριστώ γιατί με βοήθησε να βλέπω το μισό ούτως ή άλλως ποτήρι της καθημερινότητας μισογεμάτο.
Με τούτο το σημείωμα βρίσκω την ευκαιρία να γνωρίσω σε όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές, ότι η επόμενη εργασία της θα είναι εξ ίσου εντυπωσιακή και θα συμβάλει στην ιστορία του τόπου μας, στον οποίο όπως γράφει στη σελίδα 117 «ήλθε το θεριό του πολιτισμού κι η γειτονιά γκρεμίστηκε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου