ΔΕ ΘΑ ΚΛΕΨΕΙ ΛΕΠΤΟ ΑΠ’ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ, ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ
Κλεμμένος χρόνος της Ελένης Συράκη
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΙΓΕΑΣ»
3/11/2009
Ένα μήνα τώρα, αργά και σταθερά, λίγες σελίδες κάθε μέρα διαβάζω το βιβλίο της Ελένης Συράκη «Κλεμμένος χρόνος».
Με προκαλούσε, βλέπετε, στο γραφείο μου, ανάμεσα σε μια στοίβα βιβλία, έτσι άσπρο με έναν λιτό πέτρινο χωριατόσπιτο στο εξώφυλλο και μ’ ένα τίτλο, που θα μπορούσε να είναι πιο εμπορικός.
Τοπική έκδοση του «Αιγέα» με πολλά ποιοτικά και αισθητικά βιβλία στο ενεργητικό του, λες και βάλθηκε μαζί με τη συγγραφέα, να προβάλει τη λιτότητα, λες και το βιβλίο βγήκε χωρίς το άγχος να πουλήσει τα εξωτερικά κάλλη του.
Λάθος μέγα το συμπέρασμα της βιτρίνας, γιατί κάποια στιγμή λες και με προκαλούσε να δω αν το ίδιο λιτό ήταν και το περιεχόμενο, και εκεί την πάτησα…
Πήρα το βιβλίο της Ελένης Συράκη παραμάσχαλα και όλο… έκλεβα χρόνο στα πιο απίθανα σημεία της μέρας διάβαζα και ρουφούσα και ζούσα τον παλμό και έκλεινα τις σελίδες και όταν ξεκίναγα, ξανά την άλλη μέρα, δεν έχανα ούτε δευτερόλεπτο να επαναφέρω στη μνήμη μου, το σημείο που πέρασε.
Γιατί βλέπετε η Ελένη Συράκη δεν αφήνει κάτι να περάσει, δίνει κλότσο στο παραμύθι της ζωής και δεν αφήνει περιθώρια χαλάρωσης.
Κατ’ αρχήν χάρηκα, γιατί έστω μέσω ενός βιβλίου γνώρισα μια Χιώτισσα με το νησί στην ψυχή της, με την Καλλιμασιά το χωριό της, να κυλά στο αίμα της, μια Χιώτισσα που βάλθηκε απ’ τις πρώτες γραμμές του βιβλίου να μας αδειάσει τις σκέψεις της γεμίζοντας με τρυφεράδα τη δική μας ψυχή.
Όλη η ιστορία της Χίου λίγο πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή, όλη η ιστορία της ευρύτερης περιοχής, όλη η λαογραφία, οι γεωργικές εργασίες της Καλλιμασιάς, τα έθιμα, τα ψεγάδια, ο σχίνος, η ελιά, τα μποστάνια, η προσφυγιά, ο πόλεμος, ο σεισμός και κυρίως η ζωή.
Αχ, αυτή η ζωή τι παιχνίδια κάνει… Αχ, αυτό το «κισμέτ» τι έχει χαραγμένο για τον καθένα μας.
Απίθανοι τύποι, απίστευτη ιστορία και πλοκή, ήρωες που μεγαλώνουν τρυφέρα, πάλλονται από έρωτα, δέχονται την κάταρα της ξενιτιάς ακόμα και σαν ευλογία, μια μάνα σαν όλες τις μάνες και μια πλοκή, που ξαναφέρνοντάς τη στη μνήμη σου αναλογίζεσαι μήπως έτσι δεν είναι η ίδια η ζωή;
Αναρωτιέται κανείς τι παιχνίδια κάνει, τι γυρίσματα επιφυλάσσει;
Κεντρικός ήρωας είναι άραγε η Μαριάνθη, ο λεβεντοπατέρας της, ο Πανάγος, η «Μαρκέλλα» (ωραίος τίτλος για δεύτερη έκδοση…) ή μήπως η… Πλουμού;
Δεν μπαίνουμε σε λεπτομέρειες, θα αδικήσουμε το βιβλίο.
Μέσα απ’ αυτό γνωρίσαμε μια συνταξιούχο πια νηπιαγωγό, που έζησε στην Αλεξανδρούπολη ερωτευμένη με τη Χίο και τη ζωή.
Και μέσω αυτής μάλλον γνωρίσαμε τη γιαγιά της, την Καλλιρρόη, αυτή που προλογικά, σημειώνει η συγγραφέας, «κρατώντας με απ’ το χέρι με οδήγησε στο δρόμο της ζωής και της γνώσης».
Και που μάλλον, θα προσθέταμε εμείς, μέσω αυτού του βιβλίου πέρασε στην αθανασία.
Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα το βιβλίο της Ελένης Συράκη, είναι ένας θησαυρός.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΟΥΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου