ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΩΝ ΨΑΡΩΝ ΤΗΝ ΟΛΟΜΑΥΡΗ ΡΑΧΗ

(Του κ. Δημητρίου Γεωργ. ΑΝΔΡΙΑΝΑ) 

Ο αγαπητός φίλος, συνάδελφος αρχιμηχανικός κ. Δημήτριος Γεωρ. Ανδριάνας, είναι ο ανήσυχος, ο ασταμάτητος ο χειμαρρώδης. Ο απερίγραπτος ιστοριογράφος, ο λεπτολόγος λαογράφος Ψαριανός πατριώτης και το λέει η καρδιά του όπως και τα αμέτρητα γραπτά του. Συγγραφέας άνω των 70 βιβλίων αλλά και αρθρογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά. Σήμερα είχα τη μεγάλη τιμή και χαρά να δεχτώ ακόμα ένα βιβλίο του, με τον τίτλο «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΩΝ ΨΑΡΩΝ ΤΗΝ ΟΛΟΜΑΥΡΗ ΡΑΧΗ». 

Αρχικά είμαι υποχρεωμένος να τον ευχαριστήσω για την τιμή που μου έκανε, γιατί στην δεκάτη ενάτη σελίδα του βιβλίου του, φιλοξενεί με κολακευτικά λόγια για κάτι που είχα γράψει για το βιβλίο του «η Δόξα της νήσου των Ψαρών» 

Δεν είχα γράψει κάτι σπουδαίο. Ο πάντα ευγενέστατος συγγραφέας, φίλος και συνάδελφος, γνωρίζει αρκετά τον τρόπο, να ανταποκρίνεται χωρίς διάκριση από το ελάχιστο μέχρι τα μέγιστα έστω και για μηδαμινά πράγματα σε ένδειξη ευγνωμοσύνης και εκτίμησης. Το σημερινό βιβλίο του, είναι διαφορετικό από τα προηγούμενα. Το βιβλίο έχει σίγουρα την ίδια καρδιά, τον ίδιο παλμό, την ίδια αγάπη, τον ίδιο πατριωτισμό για την γενέτειρα του τα Ψαρά, αλλά τούτο εδώ είναι κάτι άλλο. Και το, κάτι άλλο, είναι ο τρόπος που είναι γραμμένο. Πράγματι είναι ένα «ΕΠΙΚΟ» βιβλίο. Η ρίμα του είναι Ψαριανή. Οι λέξεις του Ψαριανές. Τα ηρωικά πρόσωπα Ψαριανά. Οι τοποθεσίες Ψαριανές. Οι οραματισμοί του, το βλέμμα του Ψαριανό. Αλλά όμως θα πρέπει να δώσω και έναν άλλο χαρακτηρισμό, που τον ξεχωρίζει από τα άλλα του βιβλία. 

Έτσι λοιπόν διαβάζοντας τούτο το βιβλίο, καταλαβαίνεις ότι ο αστέρευτος συγγραφέας μας δεν ξεχωρίζει από το «Επικό έργο του Ομήρου στην Οδύσσεια του». 

Στο διάβασμα του βιβλίου και στις περιγραφές του, είναι συνέχεια αφηγηματικός. Αυτά γράφτηκαν πότε σε διάφορες πτήσεις με αεροπλάνα, πότε στα ξενοδοχεία διαμονής του, πότε σε άλλους διάφορους χώρους. Όλα έχουν ημερομηνίες, όλα έχουν συνοχή και αρμονία, όλα έχουν το δικό τους ιδιαίτερο νόημα. 

Όπου και να βρίσκεται, όσο μακριά και αν είναι από τα ηρωικά Ψαρά, πάντα η ψυχή του, η σκέψη του, η καρδιά του, ο παλμός του, ο οραματισμός του, το μέλλον των Ψαρών, είναι κολλημένα όλα μέσα το. Είναι σαν το στρείδι, σαν την πεταλίδα στην πέτρα του γιαλού, μεγαλώνει και θεριεύει. Το μεγάλο του πάθος, η μεγάλη του αγάπη, το μεράκι του, η φιλοπατρία του, ο ακάματος πόθος του και η αστέρευτη πέννα του, δυναμώνουν το μυαλό, του δίνουν δύναμη να συνεχίσει να γράφει για την πατρίδα του τα Ψαρά. Έτσι λοιπόν στον γραφτό λόγο του και στη ποίηση, στις ιστορίες του, όταν διαβάζεις το σημερινό βιβλίο του, ανακαλύπτεις πηγές νερομάνας, με γάργαρο δροσερό νερό και μόρφωση. Πιστεύεις ότι ανακαλύπτεις φλέβες χρυσού, που με το διάβασμα γίνεσαι πλούσιος. Θέλεις να πιάσεις το χρυσό, θέλεις να διαβάσεις τις λέξεις, θέλεις να κερδίσεις. Οι περιγραφές του για τα Μοναστήρια με τις μοναχές, μοναχούς, όλα ερήμωσαν. Και η μοναδική αιτία, δυστυχώς είναι η αδιαφορία των κρατούντων στο ηρωικό νησί. 

Οι αμέτρητοι και μοναδικοί ανεμόμυλοι των Ψαρών, ερήμωσαν κι’ αυτοί. Αιτία η ίδια όπως και ποιο πάνω. Ο κάμπος τα βουνά, τα λαγκάδια, τα αγριολούλουδα τα περιβόλια εξαφανίστηκαν. Όλα μαράθηκαν, δεν υπάρχει τίποτα το παλιό που να σε δένει με τα Ψαρά. Ο Οδυσσέας της νήσου των Ψαρών κ. Δημήτρης Γεωρ. Ανδριάνας, τα έγραψε όλα. 

Δεν άφησε τίποτα που να μη το περιγράψει με τόση αλήθεια. Όλα με τόση παραστατικότητα που μοιάζει με ένα τεράστιο και ατέλειωτο ζωγραφικό πίνακα, με ζηλευτά χρώματα με εικόνες απερίγραπτου κάλους και ομορφιάς. Κι΄ όμως ακόμα δεν ακούστηκε η φωνή από τους κρατούντες των Ψαρών, να τον τιμήσουν όπως θα έπρεπε το αγαπητό παιδί τους, που το γέννησε η Πατρίδα Μάνα των Ψαρών, όπου κάθε μέρα αντικρίζει αυτή την Μαύρη Ράχη. Ευτυχώς που το πνεύμα του συγγραφέα μας είναι ελεύθερο. Πετάει και δεν δέχεται την αιχμαλωσία, ούτε την σκλαβιά, αλλά ούτε και την αδιαφορία των συμπατριωτών του. Πάντα όμως θα συνεχίζει ασταμάτητα, με δικά του χρήματα, χωρίς καμιά αμοιβή για την προσφορά του να αγωνίζεται και να καταγράφει πάντα για τα Ηρωικά Ψαρά, όπως άλλωστε και η ηρωική ψυχή του. Έτσι ήταν οι αγωνιστές Ψαριανοί, που ύμνησε τόσο παραστατικά ο συγγραφέας μας. Έδωσαν και τη ζωή τους και τα πλούτη τους. Έγιναν όλοι τους σαν τον Ματρόζο. 

Θα περιοριστώ μόνο σε δυο ποιήματα του : Το πρώτο είναι «Γλυκιά μου Μάνα». Ένας ύμνος αλλά και σεβασμός σε όλες τις Μάνες που υποκλινόμαστε άπαντες. Το δεύτερο είναι «Η Θυσία της Ψαριανής Μάνας», με τη θυσία της να σώσει το μωρό στην αγκαλιά της κι΄ αυτό πασχίζει να βρει με το ένστικτο τη θηλή της Νεκρής Μάνας. Αλήθεια είναι συγκλονιστικά. Είναι τα Θεϊκά βήματα της ζωής και της δημιουργίας. Θα πρέπει να αναφερθώ για τον θαυμάσιο λυρισμό. Πάντα οι εικόνες είναι τόσο ζωντανές, τόσο έντονα ζωγραφισμένες, πλεγμένες με λογοτεχνική πλοκή, που μαγεύει τον κάθε αναγνώστη, τον συναρπάζει, τον μαγνητίζει. Ο Ρομαντισμός του επίσης είναι το κάτι άλλο. Είναι πηγαίο χάρισμα. Είναι ταλέντο. Είναι Θείο δώρο, που προσφέρει τόσο όμορφα τόσο παραστατικά, τόσο ζηλευτά. Μου δίνει μια αίσθηση, ότι το αίσθημα με το συναίσθημα είναι τόσο πολύ αγκαλιασμένα και τα δυο, που είναι έκδηλη η πραγματική αγάπη για ότι πραγματεύεται. Αυτά τα όμορφα χαρίσματα, ο αγαπητός συγγραφέας, δεν τα κρατάει σφαλισμένα μέσα στο καβούκι της ψυχής του. Τουναντίον, τα βγάζει όλα έξω και μας τα προσφέρει. Αυτή είναι προσφορά αγάπης και τον τιμά ιδιαίτερα. Θα μου επιτρέψει ο μελίρρυτος φίλος, συγγραφέας, ιστορικός, λαογράφος, αρθρογράφος να του ζητήσω την συνταγή, για το που βρίσκει σ’ αυτή την ηλικία τα γλυκά λόγια για την αγαπημένη του σύντροφο. Εγώ αδυνατώ να εκφραστώ έστω και στο ελάχιστον. Αλλά γιατί να τον ρωτήσω και να είμαι τόσο αδιάκριτος; Όλοι εμείς οι ναυτικοί δεν θέλαμε να γυρίσουμε πίσω στις γυναίκες μας, στη δική μας Πηνελόπη γενικότερα; 

Αχ αυτή η Πηνελόπη! Πάντα μας έχει κάψει την καρδιά, αλλά και πάντα μας την κρατούσε ζωντανά γιατί η κρυφή αλλά αληθινή αγάπη κρατούσε ζεστή τη τελευταία αγκαλιά, το τελευταίο φιλί, το τελευταίο χάδι, πριν φύγουμε για το κάθε μπάρκο μας. Να λοιπόν που μου δίνεται η ευκαιρία να πω ένα ξεχωριστώ «ΕΥΓΕ» στη κάθε Πηνελόπη των ναυτικών. 

Επαναλαμβάνω ότι Οδυσσέα δεν έχει μόνο η Ιθάκη. Έχει και υπάρχει σήμερα ένας άλλος Οδυσσέας για το Ηρωικό νησί των Ψαρών. Είναι ο κ. Δημήτρης Γεωρ. Ανδριάνας. 

Εμείς οι πραγματικοί φίλοι του, τον αγαπάμε, τον εκτιμούμε, του κάνουμε συντροφιά και του ευχόμαστε να συνεχίσει τη δική του Οδύσσεια όπως την έμαθε και τη σπούδασε από μικρό παιδί στα Ηρωικά Ψαρά. Να είσαι υπερήφανος αγαπητέ κύριε Δημήτρη Γεωρ. Ανδριάνα. Είσαι ένα από τα μοναδικά Ελληνόπουλα, που τίμησαν τόσο πολύ το νησί των Ηρωικών Ψαρών. Είσαι ένας Ευπατρίδης της Νήσου των ψαρών. 

Δεν μου επιτρέπεται να πιάσω μια μεζούρα, ένα μέτρο, για να μετρήσω όλα όσα έκανες και συνεχίζεις να κάνεις για τα ένδοξα Ψαρά. Γιατί η μεζούρα πάντα μικραίνει το μέγεθος και αδικεί. Αρκούμαι να σε συγχαρώ με ειλικρίνεια, μέσα από τα βάθη της καρδιά μου και να σου ευχηθώ να είσαι καλά αλλά να μη διακόψεις αυτό το ωραίο σου πάθος , που σου καρδιώνει τη ψυχή και το πνεύμα. Μη δίνεις σημασία στις μικρότητες των συμπατριωτών σου, που τόσο έντονα στηλιτεύεις με τόση απογοήτευση. Πολλές φορές και η πικρία προσφέρει γλυκό νέκταρ, που πρέπει να το γευτείς για να γλυκάνεις τα πικραμένα χίλια σου και την καρδιά σου, έστω και σήμερα. Ποτέ δεν είναι αργά. Με αγάπη όλοι οι φίλοι σου, θα περιμένουμε και το επόμενο βιβλίο σου. 

Με ειλικρινή αισθήματα και αγάπη. 

Μπάμπης Ζωντός 

Πρ. Γ.Γ. & μέλος ΠΕΣΠΕΝ 

ΥΓ. Ο καπετάν Μπάμπης Ζωντός, με καταγωγή από την Χαλκίδα, είναι συνταξιούχος Πλοίαρχος Ε.Ν. Παιδικό του όνειρο ήταν να γίνει ιερωμένος. Ασχολήθηκε με τον συνδικαλισμό και την λογοτεχνία. Έμεινε πιστός στις Ορθόδοξες θρησκευτικές πεποιθήσεις του. Σε όλα τα βιβλία του, δε χάνει την ευκαιρία να «Μιλά με το Θεό» του, όπως του έμαθαν οι γονείς και οι δάσκαλοι του. Πάντα βρίσκει τρόπο να επιβεβαιώσει την ύπαρξη του. Δηλώνει με παρρησία : «Το κατηχητικό ήταν η μαγιά για τις αθώες μικρές ψυχούλες, που μας κράτησαν όρθιους στην κοινωνία, για να γίνουμε καλοί , σωστοί και τίμιοι άνθρωποι » 

Για την αντιγραφή και την αποστολή 

Μιχάλης Γ. Καριάμης 

Συντ. Πλοίαρχος Ε.Ν.