ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ..Α΄

Το ότι περνάμε σαν έθνος και σαν λαός δύσκολες ημέρες είναι «τοις πάσης γνωστόν».  Στα βάθη της μακραίωνης ιστορίας μας, δεν είναι η πρώτη φορά που ζούμε τέτοιες εφιαλτικές καταστάσεις. Είμαι ο τελευταίος ο οποίος μπορώ να πω ή να προτείνω κάτι για τη λύση του προβλήματος. Μεγάλα και διαχρονικά τα λάθη μας. Η ιστορία μας, βρίθει στιγμών άκρατου μεγαλείου και απόλυτης ταπείνωσης. Περιέχει τα πάντα εκτός από «Μέτρο».

Αυτή είναι η ιδιοσυγκρασία μας ανά τους αιώνες. Άνθρωποι με προτερήματα και πάθη. Εύκολα αγαπάμε μα ακόμα ποιο εύκολα μισούμε. Ο χθεσινός ήρωας, υπό αμφισβήτηση σήμερα, προδότης της αυριανής ημέρας. Φταίχτης για όλα τα κακά μας ο Λαμπερός Ήλιος  και η γεωγραφική μας θέση. Μεσογειακοί τύποι, με ότι αυτό συνεπάγετε. Δώσαμε ποτέ βάση και προσοχή στη φωνή της λογικής; Συγκρίναμε ποτέ, μεταξύ δύο διαφορετικών απόψεων;  Σαν νοήμονες άνθρωποι, κάναμε ποτέ  την αυτοκριτική μας; Μήπως ηθελημένα ακούμε μόνο λόγια πλάνων, τα οποία μας αρέσουν;  Μήπως είμαστε επιρρεπείς στο ψέμα που περιέχει μεγάλη δόση κολακείας; Αρεσκόμεθα σε αυτό ή φοβόμαστε την αλήθεια; Η πολιτική κατάσταση ζητά λύσεις.              

Η Ελλάδα μας, πρέπει να επιβιώσει και να συνεχίσει την αέναη παρουσία της σαν κρατική οντότητα, ανάμεσα σε ανάδελφα και εχθρικά κράτη. Είναι η μοίρα αυτού του έθνους να το θαυμάζουν, με ζήλεια και φθόνο, όλοι η λαοί; Είναι η μοίρα της Ελλάδας να έχει πάντα άσπονδους φίλους οι οποίοι με κάθε τρόπο, δοθείσης κάθε ευκαιρίας  να επιβουλεύονται και να επιθυμούν τον αφανισμό της;  Σε λίγες μέρες η Ρωμιοσύνη για μια ακόμα χρονιά θα θρηνεί το πάρσιμο της Πόλης. Θρηνούμε αλλά δεν έχουμε δώσει απάντηση στο ερώτημα αν η Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν Ελληνική οντότητα ή όχι. Έχω ακούσει και έχω διαβάσει τόσα αντιφατικά σχόλια επί του θέματος που ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω που είναι κρυμμένη η αλήθεια. Προσωπικά πονώ και πάσχω αυτή τη μαύρη επέτειο. Πονάω και ψάχνω την αλήθεια. Την αναπάντητη απορία μου για το πώς κατέλαβαν  οι αλλόθρησκοι την Βασιλεύουσα; Για να λέμε αλήθειες, η αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει από τότε που την κατέλαβαν και την κούρσεψαν οι Φράγκοι σταυροφόροι του Πάπα το 1204! Τις αποφράδες μέρες του 1453, η βασιλεύουσα,  ήταν προ καιρού, φόρου υποτελής στον Σουλτάνο. Τα όρια της περιορίζονταν στα εδάφη που περιέκλειαν τα γερασμένα τείχη της που τα υποστήριζαν κατά το πλείστον ξένοι  μισθοφόροι.  Θα πούμε μετά τόσους αιώνες πόνου και δακρύων, πως μπήκαν οι εχθροί στην  πόλη; Αν μάθουμε την αλήθεια, ίσως να μη ξανακάνουμε τα ίδια ολέθρια λάθη. Τι οδήγησε σε πτώση μια κραταιά και κάποτε πανίσχυρη αυτοκρατορία; Ήταν άραγε τόσο μεγάλη η ισχύς της δύναμης του πορθητή ή μήπως εξασθενισμένη η άμυνα της Κωνσταντινούπολης; Αν ναι, γιατί; Φταίνε ανίκανοι και φαύλοι ηγέτες; Εμφυλιοπολεμικές έριδες, αντιμαχομένων πλευρών, Ιδεών και συμφερόντων; Ποιος ο ρόλος καθολικών πολιτικών και  εκκλησιαστικών ηγητόρων, άσπονδων φίλων μας εξ εσπερίας; Κάτι παρόμοιο συνέβη αιώνες μετά στον χαμό της Σμύρνης  και τη Μικρασιατική καταστροφή. Για δική μας εξυπηρέτηση, ψάξαμε και βρήκαμε , σαν αποδιοπομπαίο τράγο, την Κερκόπορτα , για να ολοκληρωθεί το δράμα και η κάθαρση. Εύκολη αναφορά στο αίτιο της συμφοράς για  τη μη απόδοση ευθυνών στον φταίχτη. Βασιζόμενοι λοιπόν στον θρύλο, στην κρισιμότερη ώρα της τελικής μάχης, βρέθηκε ανοικτή και αφύλαχτη η ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ...!!!! Δεν ήταν η πρώτη φορά. Να σας θυμίσω τον Εφιάλτη  Ευρυδήμου; Τον Πήλιο Γούση; Τον Δημήτριο Οικονόμου και τόσους άλλους, από την αυγή της ιστορίας μας μέχρι των σημερινών μαύρων ημερών. Δεν θα μπω σε σχολιασμούς του τύπου, αν ήταν κλειστή αυτή η μικρή πύλη της τεράστιας ντροπής και του άλγους, η άλωση θα είχε συμβεί; Η Κερκόπορτα, αλλά  και η παράδοση των Οχυρών Ρούπελ  της νικηφόρας στρατιάς του 1940, θα αποτελούν στοιχειωμένη πικρή, άσβεστη μνήμη στη Μεσαιωνική και Σύγχρονη Ιστορία του πολύπαθου και πάντα, προδομένου λαού μας.  Ο Ιρλανδός συγγραφέας Τζέϊμς Τζόις, αναφέρει στο «Οδυσσέα» του πως : «Η ιστορία είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο προσπαθώ να ξυπνήσω» Πάντα κάποιος «δικός μας» θα οδηγεί από σίγουρη ατραπό, τον εχθρό στα μετόπισθεν ή κάποιο χέρι αδερφικό θα την ανοίγει σε κρίσιμες ώρες, κρυμμένο πάντα στα μαύρα σκοτάδια της προδοσίας ώστε να είναι ο λαός μας «άδικα υποταγμένος» μετά από άνισο αγώνα. Η ιστορία μας αναφέρει και διδάσκει στους νεότερους  ότι : ο Φίλιππος ο Μακεδόνας, είχε κυριεύσει πλήθος πόλεων, εξαγοράζοντας αντιπάλους.  Στην περίπτωση μας  η ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ, βρέθηκε ανοικτή, σύμφωνα με τον Κωστή Παλαμά, γιατί «η Πόλη καρτέραγε τον τούρκο να την πάρει». Πάντα στις κρισιμότερες στιγμές, παρούσα η Διχόνοια και η Προδοσία! Η μεγάλη βυζαντινολόγος μας, κ. Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ, με τόλμη ομολογεί ότι  : Στη σύνοδο της Φεράρας, ο αυτοκράτορας Ιωάννης Η’ , ξεσήκωσε την Εκκλησία σε μια προσπάθεια ένωσης. Ενώ όμως η διανόηση, ήθελε να είναι αναγεννησιακή η εκκλησία παρέμενε, προσηλωμένη στα πάτρια κατά τρόπο φανατικό, αν όχι τίποτα παραπάνω. Ο Μαρτυρικός Παλαιολόγος, είχε να αντιμετωπίσει, εκτός των τειχών τον Μωάμεθ και εντός, τις δολοπλοκίες μεταξύ ενωτικών και ανθενωτικών με ότι αυτό συνεπάγεται. Τόσο ήταν το τυφλό μίσος, ώστε να δηλώνει ο Λουκάς Νοταράς ..... ο Μέγας Λογοθέτης : «Κάλιο το σαρίκι του σουλτάνου, παρά η τιάρα του πάπα». Δίνοντας δε αυτός πρώτος το παράδειγμα, έκρυψε το θησαυρό του, αρνούμενος αυτός και οι όμοιοι του να βοηθήσουν τη σωτηρία της Πόλης.  Τα ίδια κάνει αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά η πατρίδα μας η άρχουσα τάξη. Αλαμπρατσέτα, οι κάθε είδους ταγοί μας,  με  μικρούς και  μεγάλους κεφαλαιούχους; Άλλος ένας μεγάλος ιστορικός μας ο αείμνηστος Παύλος Καρολίδης, στην «Ιστορία της Ελλάδας» αναφέρει...: «Η πόλη παραδόθηκε από την θρησκευτική μερίδα των ανθενωτικών στους αρχηγούς του πολιορκητικού στρατού» Αυτό το βεβαιώνει ο λαός με τη μαρτυρία της λαϊκής Ποντιακής μούσας «Έδωκαν τα κλειδιά» (Νικόλαου Πολίτη – Τραγούδια του Ελληνικού λαού) Το 1453, η άλλοτε κραταιά πόλη του μισού εκατομμυρίου ψυχών, δεν αριθμούσε περισσότερους από 70.000 ανθρώπους, αποδεκατισμένους από πανούκλα και αλλεπάλληλες πολιορκίες Κυρίαρχο σημείο αναφοράς της επικρατούσας κατάστασης η κακομοιριά, η φτώχια, η μισαλλοδοξία διχόνοια και οι  δεισιδαιμονίες. Η Πέμπτη φάλαγγα, σε ρόλο Δούρειου Ίππου, προφήτευε και διέδιδε πάρσιμο της πόλης συνάμα με το τέλος του κόσμου και της ιστορίας. «Κωνσταντίνος δημιούργησε την αυτοκρατορία και Κωνσταντίνος θα βασιλεύσει όταν θα καταστραφεί»  Οι ιστορικοί της εποχής, αναφέρουν, ότι  στην πόλη υπήρχαν 300 μοναστήρια με 10.000 καλόγερους, όταν η αμυνόμενοι επί των τειχών δεν υπέρβαιναν τους 7.500. Μήπως με το «μύθευμα» της ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑΣ, προσπαθούμε να καλύψουμε τους πάντα απόντες των εθνικών αγώνων;   Γράφω «μύθευμα», διότι οι αυτόπτες μάρτυρες, ο Ενετός γιατρός Nicolò Barbaro (1420 – 1494)  και ο δικός μας Γεώργιος ΣΦΡΑΝΤΖΗΣ, (Κωνσταντινούπολη 1401 - Κέρκυρα 1480),στην περιγραφή τους για την άλωση, δεν αναφέρουν τίποτε για ξεχασμένη ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ. Αν είναι δυνατό να τους διέφυγε τέτοια κρίσιμη λεπτομέρεια.   Από τότε μέχρι σήμερα, η μικρή πύλη της μεγάλης συμφοράς, παραμένει ανοιχτή. Βρήκαν την ευκαιρία και την διάβηκαν ο Αττίλας, οι Τροϊκανοί, οι Δουνουτούδες με όλη τη φάρα των Διεθνών και Ευρωπαίων τοκογλύφων. Τους δίνουμε υπόσχεση, δέκα εκατομμύρια «Ενωμένοι Έλληνες», πως όσο και αν μας απειλούν. Όσο και αν μας φοβίζουν, εμείς θα αγωνιζόμαστε Όρθιοι . Γελώντας. Χορεύοντας και διασκεδάζοντας . Γεμάτοι Ζωή – Χαρά – Πίστη – Ελπίδα και Αισιοδοξία για ένα «Καλύτερο Αύριο».       Ας το καταλάβουν οι εξ Εσπερίας άσπονδοι φίλοι μας ....... «Όσο ποιο πολύ κτυπάς την κεφαλή του καρφιού, αυτό, τόσο ποιο πολύ εισχωρεί  και ριζώνει »    

Το Τέταρτο Ράιχ δε θα περάσει.....Σας το υποσχόμαστε.

Μιχάλης Γ. Καριάμης

Συνταξ. Πλοίαρχος Ε.Ν.