3 Μαρτίου 2013 - Κυριακή ΛΔ΄ Ἐπιστολῶν (Τοῦ Ἀσώτου)

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ἀριθμός 8

Κυριακή ΛΔ΄ Ἐπιστολῶν (Τοῦ Ἀσώτου)

3 Μαρτίου 2013

(Α΄ Κορ. στ΄ 12 – 20)

«Οὐ πάντα συμφέρει...οὐκ ἐγώ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος»

Ἡ ἐλευθερία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι τό πιό ἐντυπωσιακό σύνθημα τῆς ἐποχῆς μας. Νά κάνει κανείς ὅ, τι θέλει ۠ ὅ,τι τοῦ ἀρέσει. Αὐτό τό σύνθημα ἐπηρεάζει σήμερα τήν ἀτομική καί κοινωνική ζωή τῶν ἀνθρώπων.

Κι ὅμως ἐδῶ γίνεται κάποιο σοβαρό λάθος. Γίνεται σύγχυση ἀνάμεσα στίς ἔννοιες τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀσυδοσίας. Διότι πραγματικά ἐλεύθερος δέν εἶναι ἐκεῖνος πού κάνει ὅ,τι θέλει, ἀλλά ἐκεῖνος πού κάνει ὅ,τι πρέπει καί ὅ,τι συμφέρει στή ζωή του.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μιλάει σήμερα γιά δύο πλευρές τῆς ἀληθινῆς αὐτῆς ἐλευθερίας.

Ἡ διατροφή τοῦ σώματος εἶναι βασικό χρέος κάθε ἀνθρώπου. Ὡστόσο, ἡ ἁπλή αὐτή καί φυσιολογική λειτουργία, ἡ πρόσληψη δηλαδή τῶν διαφόρων τροφῶν καί ποτῶν καταντᾶ, μερικές φορές, πραγματική «δουλεία» γιά τόν ἄνθρωπο. Αὐτό συμβαίνει μέ τήν κατάχρηση φαγητῶν καί ποτῶν. Τότε, τό καθῆκον τῆς διατροφῆς καί συντηρήσεως ξεπερνᾶ τά ὅρια τοῦ πνευματικοῦ καί σωματικοῦ συμφέροντος τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ κατάχρηση αὐτή πραγματικά δέν συμφέρει στόν ἄνθρωπο. Γιατί τότε χάνει τελείως τήν αὐτοκυριαρχία καί τήν ἐλευθερία του. Ἐλεύθερος δέν εἶναι ἐκεῖνος πού τρώει καί πίνει ὅ,τι καί ὅσο θέλει, ἀλλ΄ ἐκεῖνος πού ὑπακούει στήν Ἐκκλησία καί δέν ὑποδουλώνεται στά πάθη.

Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά ἄλλες πλευρές τῆς ζωῆς. ὅπως εἶναι ἡ ἀνάγκη τῆς ἐπιβίωσης, τῆς ἐργασίας, τῆς ψυχαγωγίας κ.λ.π. Ἡ ἐντός τῶν ὁρίων τῆς άξιοπρεπείας τοῦ ἀνθρώπου ἱκανοποίηση τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ὁδηγεῖ στήν πραγματική ἐλευθερία. Ἐνῶ ἡ ὑπέρμετρη ἀπορρόφηση καί προσκόλληση στό χρῆμα, τήν πολυτέλεια καί τίς διασκεδάσεις ὁδηγεῖ στήν πραγματική ὑποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ ἑκούσια ὑπακοή καί ὑποταγή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ γίνεται γιά τόν ἄνθρωπο τεῖχος καί προστασία καί τόν ὁδηγεῖ στήν πραγματική ἐλευθερία. Ἐξ ἄλλου, ἡ Χριστιανική ζωή εἶναι ζωή ἀσκητική, τήν ὁποία βιώνει ἔτσι ὄχι μόνον ὁ μοναχός ἀλλά καί αὐτός πού ζεῖ μέσα στόν κόσμο, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν. Χρειάζεται ὁ χριστιανός, μέ τή χάρι του Θεοῦ, νά ἀγωνίζεται καθημερινά νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τίς φθοροποιές ἐνέργειες τῶν παθῶν. Γιατί ἔτσι μόνο θά καθαρισθεῖ ὁ συναισθηματικός του κόσμος, ἡ καρδία του, ὥστε νά ὁδηγηθεῖ στό φωτισμό τοῦ νοῦ του καί νά φθάση νά δεῖ τή δόξα τοῦ Θεοῦ, στή κατά Χάρι θέωση. Καί αὐτό γίνεται μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία, μέ τήν τακτική καί συνειδητή συμμετοχή στά Ἱερά Μυστήρια καί μάλιστα τῆς Μετανοίας καί τῆς Θ. Εὐχαριστίας. Ἀντίθετα ἡ «ἀπελευθέρωση» πού ἐπαγγέλεται ἡ σημερινή κοινωνία ὡς ὑπέρμετρη ἐξυπηρέτηση τοῦ «ἐγώ» ὁδηγεῖ σέ ἄκρα τόν ἀτομισμό, πού τελικά σκοτώνει τό πρόσωπο καί τήν κοινωνία. Τό βεβαιώνει ἡ πανάρχαια πεῖρα τῆς ἀνθρωπότητος καί τό πιστοποιεῖ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Τό διακήρυξε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς: «Ἐκεῖνος πού συστηματικά κάνει τήν ἁμαρτία εἶναι δοῦλος καί αἰχμάλωτος τῆς ἁμαρτίας» (Ἰωάν. η΄ 34).

Γι’αὐτό καί ἡ προσπάθεια τοῦ χριστιανοῦ πρέπει νά συγκεντρώνεται στόν ἔλεγχο καί τή νόμιμη λειτουργία τῶν φυσιολογικῶν λειτουργιῶν τοῦ σώματος, πού ἐκφράζεται ὡς ὑπακοή στό Νόμο τοῦ Θεοῦ.

Αὐτή ἡ προσπάθεια θά συμβάλει στήν ἀπόκτηση πραγματικῆς ἐλευθερίας, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τή χαλιναγώγηση καί κυριαρχία τῶν παθῶν. Αὐτή, ἄλλωστε, εἶναι καί ἡ ἐλευθερία, «πού μᾶς χάρισε ὁ Χριστός» (Γαλ. ε΄ 1). Καί τόν ὕμνο αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας ψάλλομε ὅλοι μαζί οἱ χριστιανοί, ὅταν συγκεντρωνόμαστε στήν Ἐκκλησία: «Ἐξ ὕψους κατῆλθες ὁ εὔσπλαχνος, ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ἵνα ἡμᾶς ἐλευθερώσης τῶν παθῶν..., Κύριε, δόξα σοι»! ΑΜΗΝ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου