ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀριθμὸς 20
Κυριακή τῶν Μυροφόρων
15 Μαΐου 2016
(Μάρκ. ιε΄ 43-ιστ΄8)
Ἀριθμὸς 20
Κυριακή τῶν Μυροφόρων
15 Μαΐου 2016
(Μάρκ. ιε΄ 43-ιστ΄8)
Ἀδελφοί μου, Χριστὸς Ἀνέστη!
Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα γίνεται λόγος γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τῶν Μυροφόρων γυναικῶν «λίαν πρωὶ τῆς μιᾶς Σαββάτων» στὸ μνημεῐο, ὅπου συναντήθηκαν μὲ τὸν Ἄγγελο καὶ ἄκουσαν τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα «ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε». Δικαιολογημένα ὁ ὑμνωδὸς σχολιάζει· «φύσις ἀσθενὴς τὴν ἀνδρείαν ἐνίκησεν ὅτι γνώμη συμπαθὴς τῷ Θεῷ εὐηρέστησε». Οἱ Μυροφόρες γυναῖκες ὄχι μόνον ἀξιώθηκαν τῆς ἀγγελικῆς ὀπτασίας καὶ πληροφορήθηκαν πρῶτες τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἀξιώθηκαν πρῶτες νὰ δοῦν τὸν Ἀναστάντα. Γι᾿ αὐτὸ σήμερα, Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, τιμᾶται ἡ γυναικεία φύση καὶ γενικὰ ὅλη ἡ ἀνθρώπινη φύση. Ἀλλὰ συγχρόνως τιμᾶται καὶ ἡ ἀρετὴ τῆς ἀνδρείας. Οἱ μυροφόρες γυναῖκες οὔτε τὰ ὅπλα τῶν στρατιωτῶν «τῆς κουστωδίας» φοβήθηκαν οὔτε τὴν ἔχθρα τῶν Ἰουδαίων ὑπολόγισαν οὔτε ἡ νύχτα τὶς ἀποθάρρυνε. Ἦλθαν στὸ μνημεῖο, γιὰ νὰ προσφέρουν ἀρώματα στὸ Χριστὸ καὶ μύρα γιὰ τὴν ταφή Του. Ἡ ἀνδρεία τους ὑπῆρξε ἀξιοπρόσεχτη καὶ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ γίνει ἀξιομίμητη.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας μᾶς πληροφοροῦν ὅτι, γιὰ νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸν Ἀναστάντα Κύριο, πρέπει νὰ καλλιεργήσουμε τὶς πιὸ μεγάλες ἀρετές· φρόνηση, σωφροσύνη, ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη. Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ ἡ Σαλώμη τὸν Τάφον τοῦ Κυρίου «κατέλαβον» καὶ ἔλαβαν τὸν μισθὸ τῆς φιλοθεΐας τους καὶ τὴν ἀμοιβὴ τῆς ἀνδρείας τους, ὅταν ἄκουσαν ἀπὸ τὸν Ἄγγελο «ὁ Σωτὴρ ἐξανέστη τοῦ Μνήματος».
«Ἔρραναν μύρα μετὰ δακρύων τὸ μνῆμα τοῦ Σωτῆρος καὶ ἐπλήσθη χαρᾶς τὸ στόμα αὐτῶν ἐν τῷ λέγειν Ἀνέστη ὁ Κύριος». Ὁ φόβος μεταβλήθηκε σὲ ἐλπίδα. Ἡ λύπη σὲ χαρά, ὁ λίθος ἀποκυλίσθηκε, ὁ τάφος κενώθηκε, ὁ θνητὸς ἄνθρωπος ἔγινε ἀθάνατος. Ὁ ᾅδης θρηνεῖ, ὁ θάνατος νεκρώθηκε. Οἱ μυροφόρες γυναῖκες, οἱ ἅγιες αὐτὲς ὑπάρξεις, γίνονται οἱ πρῶτες εὐαγγελίστριες· οἱ πρωτοαπόστολοι καὶ πρωτοκήρυκες τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ· ὁ Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ Ἀνέστη χαρισάμενος τὴν Ἀνάστασιν.
Ἀδελφοί μου, ὁ ἄγγελος εἶπε στὶς Μυροφόρες: Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· μὴ φοβᾶστε· μὴ τρέμετε· ξέρω πολὺ καλὰ ὅτι ἐσεῖς δὲν ἔχετε τὴν καρδιὰ τοῦ Πιλάτου ἢ τοῦ Ἄννα καὶ τοῦ Καϊάφα· ξέρω πὼς δὲν ἔχετε τὴν καρδιὰ τοῦ Ἰούδα· ξέρω ὅτι μὲ θάρρος καὶ αὐταπάρνηση ἀνεβήκατε ἐδῶ. Ξέρω ὅτι ἀναζητεῖτε ὄχι ἐπίγεια πράγματα, ἀλλὰ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον Ἐσταυρωμένον. Λοιπὸν σᾶς πληροφορῶ ὅτι «ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν Αὐτόν».
Ἀδελφοί μου, ἡ γενναιότητα δὲν κάνει διάκριση φύλων. Ὅταν ὁ Χριστὸς ἐμπνέει, ἄνδρες καὶ γυναῖκες μεταδίδουν θριαμβικὰ σαλπίσματα νίκης καὶ δόξας. Οἱ ἄνδρες ἂς ἀτενίσουν τὸν εὐσχήμονα βουλευτὴ Ἰωσήφ. Οἱ γυναῖκες ἂς ἀτενίσουν τὶς ὑπέροχες ἡρωίδες καὶ Μυροφόρες τοῦ Χριστοῦ. Ἄνδρες καὶ γυναῖκες, νέοι καὶ νέες ἂς ἐμπνευσθοῦν ἀπὸ τὸ ἀπαράμιλλο παράδειγμα καὶ τὴν γενναιοψυχία τῶν ἀγγελόμορφων τούτων ψυχῶν. Ἀτενίζοντας τὸν Ἀναστημένο Κύριό μας προχωροῦμε μπροστὰ ἀτρόμητοι καὶ γενναῖοι καὶ πανηγυρίζουμε διακηρύσσοντας· «Χριστὸς Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη»!
Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα γίνεται λόγος γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τῶν Μυροφόρων γυναικῶν «λίαν πρωὶ τῆς μιᾶς Σαββάτων» στὸ μνημεῐο, ὅπου συναντήθηκαν μὲ τὸν Ἄγγελο καὶ ἄκουσαν τὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα «ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε». Δικαιολογημένα ὁ ὑμνωδὸς σχολιάζει· «φύσις ἀσθενὴς τὴν ἀνδρείαν ἐνίκησεν ὅτι γνώμη συμπαθὴς τῷ Θεῷ εὐηρέστησε». Οἱ Μυροφόρες γυναῖκες ὄχι μόνον ἀξιώθηκαν τῆς ἀγγελικῆς ὀπτασίας καὶ πληροφορήθηκαν πρῶτες τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἀξιώθηκαν πρῶτες νὰ δοῦν τὸν Ἀναστάντα. Γι᾿ αὐτὸ σήμερα, Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, τιμᾶται ἡ γυναικεία φύση καὶ γενικὰ ὅλη ἡ ἀνθρώπινη φύση. Ἀλλὰ συγχρόνως τιμᾶται καὶ ἡ ἀρετὴ τῆς ἀνδρείας. Οἱ μυροφόρες γυναῖκες οὔτε τὰ ὅπλα τῶν στρατιωτῶν «τῆς κουστωδίας» φοβήθηκαν οὔτε τὴν ἔχθρα τῶν Ἰουδαίων ὑπολόγισαν οὔτε ἡ νύχτα τὶς ἀποθάρρυνε. Ἦλθαν στὸ μνημεῖο, γιὰ νὰ προσφέρουν ἀρώματα στὸ Χριστὸ καὶ μύρα γιὰ τὴν ταφή Του. Ἡ ἀνδρεία τους ὑπῆρξε ἀξιοπρόσεχτη καὶ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ γίνει ἀξιομίμητη.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας μᾶς πληροφοροῦν ὅτι, γιὰ νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸν Ἀναστάντα Κύριο, πρέπει νὰ καλλιεργήσουμε τὶς πιὸ μεγάλες ἀρετές· φρόνηση, σωφροσύνη, ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη. Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ ἡ Σαλώμη τὸν Τάφον τοῦ Κυρίου «κατέλαβον» καὶ ἔλαβαν τὸν μισθὸ τῆς φιλοθεΐας τους καὶ τὴν ἀμοιβὴ τῆς ἀνδρείας τους, ὅταν ἄκουσαν ἀπὸ τὸν Ἄγγελο «ὁ Σωτὴρ ἐξανέστη τοῦ Μνήματος».
«Ἔρραναν μύρα μετὰ δακρύων τὸ μνῆμα τοῦ Σωτῆρος καὶ ἐπλήσθη χαρᾶς τὸ στόμα αὐτῶν ἐν τῷ λέγειν Ἀνέστη ὁ Κύριος». Ὁ φόβος μεταβλήθηκε σὲ ἐλπίδα. Ἡ λύπη σὲ χαρά, ὁ λίθος ἀποκυλίσθηκε, ὁ τάφος κενώθηκε, ὁ θνητὸς ἄνθρωπος ἔγινε ἀθάνατος. Ὁ ᾅδης θρηνεῖ, ὁ θάνατος νεκρώθηκε. Οἱ μυροφόρες γυναῖκες, οἱ ἅγιες αὐτὲς ὑπάρξεις, γίνονται οἱ πρῶτες εὐαγγελίστριες· οἱ πρωτοαπόστολοι καὶ πρωτοκήρυκες τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ· ὁ Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ Ἀνέστη χαρισάμενος τὴν Ἀνάστασιν.
Ἀδελφοί μου, ὁ ἄγγελος εἶπε στὶς Μυροφόρες: Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· μὴ φοβᾶστε· μὴ τρέμετε· ξέρω πολὺ καλὰ ὅτι ἐσεῖς δὲν ἔχετε τὴν καρδιὰ τοῦ Πιλάτου ἢ τοῦ Ἄννα καὶ τοῦ Καϊάφα· ξέρω πὼς δὲν ἔχετε τὴν καρδιὰ τοῦ Ἰούδα· ξέρω ὅτι μὲ θάρρος καὶ αὐταπάρνηση ἀνεβήκατε ἐδῶ. Ξέρω ὅτι ἀναζητεῖτε ὄχι ἐπίγεια πράγματα, ἀλλὰ Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον Ἐσταυρωμένον. Λοιπὸν σᾶς πληροφορῶ ὅτι «ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν Αὐτόν».
Ἀδελφοί μου, ἡ γενναιότητα δὲν κάνει διάκριση φύλων. Ὅταν ὁ Χριστὸς ἐμπνέει, ἄνδρες καὶ γυναῖκες μεταδίδουν θριαμβικὰ σαλπίσματα νίκης καὶ δόξας. Οἱ ἄνδρες ἂς ἀτενίσουν τὸν εὐσχήμονα βουλευτὴ Ἰωσήφ. Οἱ γυναῖκες ἂς ἀτενίσουν τὶς ὑπέροχες ἡρωίδες καὶ Μυροφόρες τοῦ Χριστοῦ. Ἄνδρες καὶ γυναῖκες, νέοι καὶ νέες ἂς ἐμπνευσθοῦν ἀπὸ τὸ ἀπαράμιλλο παράδειγμα καὶ τὴν γενναιοψυχία τῶν ἀγγελόμορφων τούτων ψυχῶν. Ἀτενίζοντας τὸν Ἀναστημένο Κύριό μας προχωροῦμε μπροστὰ ἀτρόμητοι καὶ γενναῖοι καὶ πανηγυρίζουμε διακηρύσσοντας· «Χριστὸς Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη»!
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου