Ανάμεσα στους χιλιάδες μάρτυρες, πού θυσιάστηκαν για τη σταθερή και ακλόνητη πίστη τους στον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό είναι και ο νεαρός μάρτυς του Χριστού Ορέστης, που καταγόταν από τα Τύανα της Καππαδοκίας και ήταν ιατρός στο επάγγελμα.
Ο Άγιος Ορέστης γεννήθηκε, έζησε και μαρτύρησε την εποχή, που αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο σκληρός και παρανοϊκός Διοκλητιανός, ο οποίος είχε εξαπολύσει έναν αδυσώπητο διωγμό εναντίον των χριστιανών το 303μ.Χ. Ο νεαρός Ορέστης διακήρυττε με θάρρος, ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Εσταυρωμένος και Αναστημένος Ιησούς. Το φλογερό κήρυγμά του παρεκίνησε πολλούς στο να ασπασθούν τον χριστιανισμό και να εγκαταλείψουν την ψεύτικη θρησκεία των ειδώλων. Όταν ο ηγεμόνας της περιοχής Μαξιμίνος πληροφορήθηκε, ότι ο Ορέστης κηρύττει τον χριστιανισμό, διέταξε να τον συλλάβουν και να τον φέρουν μπροστά του. Ο Μαξιμίνος προσπάθησε με υποσχέσεις και πλούσια δώρα να τον πείσει να προσκυνήσει τα άψυχα είδωλα. Οι προσπάθειες όμως του ηγεμόνα έμειναν άκαρπες και μία σειρά από φρικτά βασανιστήρια περίμεναν τον νεαρό Ορέστη. Αρχικά τον γύμνωσαν και τον μαστίγωσαν αλύπητα. Στη συνέχεια τον έριξαν στη φυλακή για επτά ημέρες χωρίς φαγητό με την ελπίδα, ότι θα άλλαζε γνώμη. Μέσα στη φυλακή η πίστη του νεαρού Ορέστη ενισχύθηκε τόσο πολύ, ώστε εξόργισε ακόμη περισσότερο τον Μαξιμίνο. Τότε έδωσε διαταγή να τον οδηγήσουν μπροστά σε ειδωλολατρικό ναό για να συμμετάσχει σε θυσίες στους ψεύτικους θεούς. Αλλά ο αγωνιστής και μάρτυς του Χριστού έμεινε σταθερός στην πίστη του και προσευχόμενος, συνέτριψε ολοσχερώς τα άψυχα είδωλα.
Βλέποντας ο τύραννος το ακλόνητο φρόνημα του νεαρού Ορέστη διέταξε να τρυπήσουν τους αστραγάλους με πυρωμένα καρφιά, να περάσουν αλυσίδες από τις τρύπες, που θα άνοιγαν με τα καρφιά και στη συνέχεια να τον δέσουν πίσω από ένα άγριο και αφηνιασμένο άλογο. Το ζώο αφέθηκε ελεύθερο και άρχισε να τρέχει ασταμάτητα και με δυνατό καλπασμό, σέρνοντας τον Ορέστη πάνω σε ανώμαλο και πετρώδες έδαφος και σε απόσταση είκοσι τεσσάρων μιλίων. Ο νεαρός μάρτυς του Χριστού αιμόφυρτος και τραυματισμένος θανάσιμα, παρέδωσε το πνεύμα στον Ουράνιο Πατέρα στις 10 Νοεμβρίου του 304 μ.Χ., κερδίζοντας τον αμάραντο στέφανο της αγιότητος και χαρίζοντας στα σημερινά νειάτα της πατρίδος μας ένα λαμπρό και δυναμικό παράδειγμα τόλμης και αγωνιστικότητος, ακμαίου φρονήματος και σταθερής πίστεως στον ένα και αληθινό Θεό.
Το λείψανο του Αγίου ρίχθηκε στο ποτάμι, αλλά ευσεβείς χριστιανοί το περισυνέλεξαν και το τοποθέτησαν στον περικαλλή ναό, τον οποίο ανήγειραν προς τιμήν του στα Τύανα, ενώ πολλοί ήταν εκείνοι, που θεραπεύτηκαν από τη θαυματουργική επέμβαση του Αγίου. Η φήμη των αναρίθμητων θαυμάτων του και η συρροή πλήθους προσκυνητών οδήγησαν στην ίδρυση μοναστηριού γύρω από τον ναό, αλλά και στην ανέγερση μεγαλοπρεπούς ναού επ’ ονόματί του στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Άγιος μάρτυς Ορέστης, του οποίου η μνήμη τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 10 Νοεμβρίου, υμνείται και γεραίρεται ως γενναίος στρατιώτης Χριστού και μέσα από την ακολουθία του, την οποία εποίησε το 1904 στο Άγιο Όρος ο π. Χρυσόστομος Λαυριώτης. Η μνήμη του εορτάζεται στον ιερό πανεπιστημιακό ναό του Αγίου Αντίπα στο Γουδί Αθηνών, ο οποίος ανεγέρθηκε το 1974 με την προτροπή και συμβολή του αοίδιμου διαπρεπούς επιστήμονος κ. Ορέστου Λουρίδη. Τα τελευταία επίσης χρόνια έχει ανεγερθεί περικαλλές παρεκκλήσιο επ’ ονόματι του Αγίου μάρτυρος Ορέστου στην όμορφη παραθαλάσσια περιοχή Πέρη του χωριού Σκουραίικα Σάμου.
Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Εκπαιδευτικός
Βιβλιογραφία
Συμεών του Μεταφραστού, Άθλησις του Αγίου και ενδόξου μεγαλομάρτυρος του Χριστού Ορέστου, J. –P. Migne, Patrologia Graeca, Τόμος 116, 119-128.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου