Συνέντευξη στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ (3/11/2010):
ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΣΠΑΣΑΝ ΤΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ
Τέσσερις τετραετίες πριν η απόφαση της Καίτης Ρουκανά να διεκδικήσει, ως δήμαρχος, το Δήμο Ιωνίας αποτελούσε τόλμημα, αφού μόλις τέσσερα χρόνια πριν η Ρ. Βαρλά είχε πρώτη πετύχει να… εκπορθήσει τον ανδροκρατούμενο Δήμο Μαστιχοχωρίων. Δεκαέξι χρόνια μετά, σε ένα σύντομο απολογισμό, διαφαίνεται ότι, αν και τα ανδρικά κάστρα πέφτουν το ένα μετά το άλλο, η Αυτοδιοίκηση φαντάζει φρούριο απόρθητο, με τη συμμετοχή της γυναίκας να περιορίζεται, ως επί το πλείστον και με περιορισμένες εξαιρέσεις, στη συμπλήρωση της αναλογικότητας του ψηφοδελτίου.
Ερ.: Είστε από τις πρώτες γυναίκες δημάρχους της Χίου, σε ένα χώρο που εξακολουθεί να ανδροκρατείται. Παρόλα αυτά πιστεύετε ότι έχουν πέσει κάποια... κάστρα;
Κ.Ρ.: Η σημερινή κατάσταση της μικρής παρουσίας των γυναικών στα κέντρα των πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων αποτελεί σημαντικότατο δημοκρατικό έλλειμμα και αναδεικνύει την ένδεια της κυρίαρχης πολιτικής κουλτούρας.
Η ενασχόληση με την πολιτική αποτελεί για τις περισσότερες γυναίκες στη χώρα μας, και όχι μόνο, μια δύσκολη εμπειρία, αφού η σχέση τους μαζί της διαμορφώνεται με άνισους όρους, αναφορικά με τους άνδρες. Είναι φορτωμένες με πολλαπλούς ρόλους, υπεύθυνες για όλη την οικογένεια, σε συνεχή εργασιακή ενασχόληση που μόνο ένα μέρος της αναγνωρίζεται και αμείβεται, καθώς το «νοικοκυριό» παραμένει ανασφάλιστο και χαμένο, ενώ συχνά το οικογενειακό και ευρύτερο περιβάλλον είναι έτοιμο να τις «εγκαλέσει» για παραμέληση των παιδιών και των υπόλοιπων υποχρεώσεών της.
Από το 1994 που βίωνα η ίδια αυτή την κατάσταση μέχρι σήμερα, ασφαλώς και έχουν γίνει αρκετά βήματα, αλλά είναι τόσο δειλά και αποτελούν τόσο επίπονη κατάκτηση, που σε καμιά περίπτωση δε θα έλεγα ότι έχουν πέσει κάποια… κάστρα.
Ερ.: Πιστεύετε ότι υπήρχαν ζητήματα στα οποία υπερισχύσατε ή χάσατε αντίστοιχα εξαιτίας του φύλου σας;
Κ.Ρ.: Αισθάνομαι ότι, ως γυναίκα δήμαρχος, ανέδειξα το «θηλυκό πρόσωπο της εξουσίας», με μεγαλύτερη συλλογικότητα, με ανθρώπινη αλληλεγγύη, με πραγματικό σεβασμό στον πολίτη και την ιδιαιτερότητα καθενός. Από την άλλη, όμως, δεν χειρίστηκα την εξουσία δανειζόμενη ανδρικά πρότυπα (τύπου τσαμπουκά) και αυτό θεωρήθηκε αδυναμία και μάλλον ανεπάρκεια.
Ερ.: Γιατί οι γυναίκες εξακολουθούν να ψηφίζουν άνδρες;
Κ.Ρ.: Για τη συλλογική πολιτική συνείδηση η πολιτική εξακολουθεί να αποτελεί έναν ανδρικό χώρο. Αν και υπάρχουν πλήθος διαφοροποιήσεων στις νεότερες γενιές των γυναικών, οι γυναίκες συνδεόμενες πιο στενά με την ιδιωτική σφαίρα της ζωής και τη μητρότητα, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το δημόσιο μέσα από το ιδιωτικό, στρεφόμενες σε πολιτικούς χώρους πιο μετριοπαθείς και σε εκπροσώπους άνδρες που εκφράζουν ένα δημόσιο κύρος και μια δύναμη.
Ερ.: Έχετε επιλέξει να απέχετε τα τελευταία χρόνια. Γιατί;
Κ.Ρ.: Δεν απέχω, απλά δεν παίζω σε αίθουσες πρώτης προβολής, όπως συνέβαινε κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Για παραπάνω από 8 χρόνια δραστηριοποιήθηκα στο Πολιτιστικό Σωματείο της Καλλιμασιάς, όπως γνωρίζετε, και, κυρίως, εξακολουθώ να υπηρετώ στη Δευτεροβάθμια Εκπαί δευση, γεγονός που με κάνει να νιώθω πολύ τυχερή στη ζωή μου.
Ερ.; Τελευταία επικρατεί τόσο στις βουλευτικές όσο και στις αυτοδιοικητικές εκλογές η περίφημη ποσόστωση για τις γυναίκες. Είστε υπέρ ή κατά;
Κ.Ρ.: Είναι αλήθεια πως ερωτήματα του τύπου «πόσο βοήθησε τις γυναίκες η εφαρμογή της ποσόστωσης την τελευταία δεκαετία;» ή «γιατί να θεωρούνται οι γυναίκες «προβληματική κοινωνική ομάδα» που χρειάζεται το δεκανίκι της ποσόστωσης για να διεκδικήσει τη συμμετοχή της στα κοινά;» με απασχολούν και σίγουρα δεν μπορώ να απαντήσω με ένα υπέρ ή κατά.
Θεωρώ, όμως, ότι η δημοκρατική ισότητα δεν πρέπει να τίθεται ως αριθμητική εκπροσώπηση, αλλά ως ισότητα στη δυνατότητα για πρόσβαση και συμμετοχή, κάτι που είναι ζητούμενο. Έτσι ερμηνεύεται και η αγωνία των κομμάτων για την συμπλήρωση των ψηφοδελτίων με γυναίκες λόγω υποχρεωτικής ποσόστωσης.
Ερ.: Από τότε που ήσασταν εσείς δήμαρχος μέχρι σήμερα υπάρχουν ακόμη κάποια προβλήματα που είναι ίδια και άλυτα. Τελικά είναι αναποτελεσματικοί οι αιρετοί, δεν υπάρχει τεχνογνωσία, πολιτική βούληση, τι από όλα αυτά συμβαίνει;
Κ.Ρ.: Αυτό, νομίζω, που πρέπει να μας κάνει να ανησυχούμε σήμερα περισσότερο από την ύπαρξη πολλών προβλημάτων που χρονίζουν και που ίσως για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρετε δεν οδηγούνται σε λύση, είναι μια γενικευμένη αμφιβολία για την ικανότητα των δημοκρατικά εκλεγμένων σωμάτων να επιλέξουν σωστές πολιτικές, είναι η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών από τους πολίτες, είναι η ανοχή μας σε σκληρά μέτρα είτε οικονομικά είναι αυτά είτε στοχεύουν στον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι η στροφή των πολιτών στις ατομικές λύσεις για τα προβλήματα που τους απασχολούν. Αν κάθε πολίτης γίνει ενεργός πολίτης, τότε θα μπορεί να υπερασπίζεται τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου με γνώση, σθένος και επιμονή και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως δημοκρατικός πολιτικός θεσμός, θα λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά.
Ερ.: Και τέλος ο Καλλικράτης τι μπορεί να αποτελέσει για τους συνδυασμούς της Αριστεράς. Είναι ή δεν είναι ακομμάτιστη η Αυτοδιοίκηση;
Κ.Ρ.: Πριν από αρκετά χρόνια υπερασπίστηκα με καρδιά τον «Καποδίστρια», πιστεύοντας ότι θα δώσει νέα ώθηση στους Δήμους και τις Κοινότητες, με πόρους, με τεχνογνωσία για τη βελτίωση της καθημερινότητας της ζωής των πολιτών.
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια εφαρμογής του δεν βιώνω σημαντικές αλλαγές στην ποιότητα της καθημερινότητάς μου, ζώντας σε ένα δήμο που προέρχεται από συνένωση. Τι να μου πει, λοιπόν, και ο «Καλλικράτης»;
Όσο για το «ακομμάτιστη Αυτοδιοίκηση» έδωσαν το στίγμα οι αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων της εξουσίας. Ο λαός, ελπίζω, να δώσει την απάντηση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου