Ἀριθμός 18
Κυριακή τοῦ Παραλύτου
26 Μαΐου 2013
(Πράξ. θ΄ 32 – 42 )
« Ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά...
αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων
Τό ἱερό κείμενο τῶν Πράξεων ἀναφέρει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μιά γυναίκα τῆς Ἰόππης μέ τό ὄνομα Ταβιθά καί μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι αὐτή «ἦταν μαθήτρια» τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων. Ἡ Ταβιθά, σάν μιά βασική ἐξωοικιακή της ἀπασχόληση, εἶχε διαλέξει τή χριστιανική της μόρφωση. Παρακολουθοῦσε στίς συνάξεις τῆς Ἐκκλησίας τίς διδαχές τῶν Ἀποστόλων. Γι’ αὐτό καί εἶχε πάρει τόν ἐπίζηλο τίτλο τῆς «μαθητρίας». Διότι μαθήτευε στό σχολεῖο τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.
Μιά βασική ἐξωοικιακή ἀπασχόληση γιά κάθε γυναίκα εἶναι ἡ χριστιανική της μόρφωση καί ὁλοκλήρωση εἶναι ἡ ἐγγραφή καί μαθητεία της στό σχολεῖο τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ἀγάπης. Ὅσα καί ἄν γνωρίζει, ὅσα τυχόν διπλώματα καί ἄν ἔχει κι ἄν μιλάει τίς γλῶσσες ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἀγγέλων» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 1-3), δέν ἔχει ὅμως σπουδάσει τή γλῶσσα τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, «οὐδέν ὠφελεῖται». Ὅλα τά σωματικά καί πνευματικά προϊόντα τῆς γυναίκας εἶναι μικρῆς ἀξίας, ἄν δέν συνδυάζωνται μέ τή χριστιανική μόρφωση.
Ἡ μόρφωση αὐτή ἀποκτᾶται μέσα στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Τά διδακτικά κάι ἁγιαστικά μέσα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τόσο πολλά, ὥστε νά μπορεῖ κάθε γυναίκα νά τά χρησιμοποιήσει καί νά ἐπωφεληθῆ. Χρειάζεται μόνο νά παρακολουθῆ μέ ταπείνωσι καί διακριτικότητα τά «μαθήματα» στό ἁπλό καί ἀπέριττο «σχολεῖο τοῦ Χριστοῦ».
Προκειμένου ὅμως νά ὁλοκληρωθῆ ἡ χριστιανική μόρφωση τῆς γυναίκας χρειάζεται καί ἕνα δεύτερο βῆμα. Καί αὐτό εἶναι ἡ συμμετοχή της στό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.
Πολλά μπορεῖ νά κάνη μόνη της κάθε καλλιεργημένη χριστιανή γυναίκα. Ἀξιοποιώντας πρῶτα τά χέρια της, τίς δεξιοτεχνίες της, τό ὅτι δηλαδή ξέρει νά ράβει, νά μαγειρεύει, νά νοικοκυρεύει, νά περιποιεῖται ἀσθενεῖς κλπ., μπορεῖ νά φανῆ χρήσιμη σ’ἕνα μεγάλο κύκλο ἀνθρώπων γύρω της. Ἔπειτα μπορεῖ νά συνεργασθῆ καί μέ ἄλλες γυναῖκες τῆς γειτονιᾶς της, τοῦ χωριοῦ της, τῆς συνοικίας της γιά μιά εὐρύτερη κοινωνική δραστηριότητα.
Ἡ κοινωνική, ὅμως, αὐτή δραστηριότητα τῆς χριστιανῆς γυναίκας ἐπεκτείνεται, ὁλοκληρώνεται καί ἀξιοποιεῖται περισσότερο, ὅταν γίνεται μέσα στά πλαίσια τοῦ κοινωνικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ πρόνοια τῆς Ἐκκλησίας ἀναφέρεται στήν προσωπικότητα τοῦ ἄλλου, δηλαδή στό σῶμα κάι στήν ψυχή τοῦ βοηθουμένου. Εἶναι, ἑπομένως, ἔργο χριστιανικῆς ἀγάπης. Καί ἕνα τέτοιο ἔργο ταιριάζει ἰδιαίτερα στήν ψυχοσύνθεσι καί τήν καλλιέργεια τῆς χριστιανῆς γυναίκας, πού γνωρίζει πῶς νά μεταδίδει στό περιβάλλον της τή ζεστασιά καί τή δύναμι τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης.
Στίς μέρες μας ἕνα πλῆθος ἀπό ἁπλές ἀλλά καί μορφωμένες γυναῖκες μένουν ἄπραγες καί ἀργές. Ἀπό τό ἄλλο μέρος δέν νοιώθουν καμμιά δυσκολία νά κάθωνται ὧρες ὁλόκληρες μπροστά στό «κουτί» τῆς τηλεόρασης ἤ στόν καθρέπτη τῆς πολύμορφης μόδας. Τί χαμένος χρόνος καί τί σπατάλη χρήματος! Καί αὐτά σέ μιά ἐποχή πού ἀναρίθμητες ἀνθρώπινες ὑπάρξεις ἔχουν τόση ἀνάγκη βοήθειας καί συμπαράστασης.
Γιά ὅλα αὐτά ἡ συμμετοχή στό κοινωνικο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πραγματικά μιά ἄξια γυναικεία ἀποστολή, ἰδιαίτερα στούς δύσκολους καιρούς πού περνᾶμε. ΑΜΗΝ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου