Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012 - ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀριθμός 7

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιη΄18-27)

«ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου»

Ἀγαθή εἶναι ἡ προαίρεση τοῦ νέου τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀδελφοί μου. Μᾶς προδιαθέτει κατ’ ἀρχήν εὐνοϊκά ἀπέναντί του. Καί ὁ Χριστός μας τόν ἐπαινεῖ, βλέποντας τήν ἀρετή του. Μά καί σάν Θεός ἐντοπίζει τό σημεῖον τῆς ἀδυναμίας του. Προσπαθεῖ νά τόν φέρῃ στήν τελειότητα. Εἶναι νέος. Καί ὁ νέος εἶναι τό κέντρον τῆς ζωῆς. Εἶναι ἡ ἐλπίδα. Εἶναι τό μέλλον.

Α! Οἱ νέοι! Ναί, εἶναι κάτι περισσότερον ἀπό τήν ἐλπίδα τοῦ μέλλοντος. Δέν εἶναι μόνον αὐτό. Εἶναι ἡ δύναμη τοῦ παρόντος. Γι’ αὐτό καί πάνω σ’αὐτούς ἔχουν στραμμένα τά βλέμματά τους ὅλες οἱ φωτεινές δυνάμεις τοῦ καλοῦ καί οἱ σκοτεινές δυνάμεις τοῦ κακοῦ. «Θεοί καί Δαίμονες», ὅπως θά ἔλεγαν χαρακτηριστικά οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας. Καί προσπαθοῦν καί ἀγωνίζονται ν’ ἀποσπάσουν τά νιάτα οἱ μέν ἀπό τούς δέ. Κι εἶναι ἀλήθεια πώς μιά μερίδα νέων μένει πάντα σταθερά καί σίγουρα κοντά στόν Χριστό. Μά εἶναι ἐπίσης ἀλήθεια πῶς τό μεγαλύτερο μέρος τῆς νεολαίας εὑρίσκεται μακριά ἀπό τήν πηγήν τῆς ζωῆς καί τῆς ἀλήθειας. Μακριά ἀπό τόν Σωτῆρα, μακριά ἀπό τόν Πατέρα. Ριγμένοι μέσα στό μαῦρο βασίλειο τοῦ Σατανᾶ ἤ καί μόλις γαντζωμένοι στά γαμψά νύχια του. Καί ἔχει ἐπιστρατεύσει γι’αὐτό τό σκοπό, ὁ Ἄρχων τοῦ σκότους, τίς καλύτερες, τίς πιό ἐπίλεκτες δυνάμεις του. Τήν ὀθόνη τοῦ κινηματογράφου καί τῆς τηλεοράσεως, τό θέαμα στούς δρόμους, στήν κοινωνία καί στόν Τύπο. Τό ἄθλιο ἤ τοὐλάχιστον τό ἀσυνεπές παράδειγμα τῶν μεγάλων. Αὐτά ἀπό τό ἕνα μέρος. Καί ἀπό τό ἄλλο τήν ἰδεολογική σύγχυση, τήν ὠργανωμένη ἄρνηση τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τόν ἀναρχισμό καί τόν πνευματικό ὑλισμό,πού ἀποτελοῦν ὅλα μαζί ἕνα ψυχοκτόνο περιβάλλον γιά τούς νέους μας.

Β΄. Ὅλα αὐτά, ἀδελφοί μου, πού ἀναφέρθησαν, δέν εἶχαν σκοπόν νά σκορπίσουν τήν ἀπαισιοδοξία καί τήν ἀπελπισία, γιά τό μέλλον τῶν νέων μας. Ἁπλῶς καί μόνον ἔγινε μιά πραγματική, ἔστω καί πικρή διαπίστωση. Καί αὐτό, γιά νά τεθῇ ἡ βάση στήν περαιτέρω πορεία τῶν πιστῶν. Δέν ἀρνούμεθα, ὅτι σέ καμμιά ἐποχή δέν ἔλειψαν οἱ ἐκτροχιασμοί καί οἱ ὑπερβολές. Ἀλλά ἐκεῖνο πού διαπιστώνει κανείς εἶναι, ὅτι σήμερα πῆραν πολύ ἀνησυχητικές ἤ καί καταστρεπτικές διαστάσεις. Τί θά γίνῃ λοιπόν μέ τήν πλειονότητα τῶν σημερινῶν νέων; Μιά εἶναι ἡ λύση, ἕνας ὁ τρόπος, ἕνα τό φάρμακο. Ὁ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. «Μόνο κοντά Του, γράφει κάποιος, μπορεῖ νά γαληνέψῃ ἡ θάλασσα, νά κοπάσουν τά κύματα τῶν πειρασμῶν καί νά βροῦν οἱ νέοι αὐτό πού ἡ ψυχή τους ἀναζητᾶ. Δέν παίρνουν χωρίς λόγο τίς παραπάνω θέσεις οἱ νέοι. Κάποιος βαθύτερος πόθος τῆς ψυχῆς τούς βασανίζει καί ἀναζητοῦν στά λασπονέρια τήν ἱκανοποίησή του».

Ἀδελφοί μου! Εἴμεθα ὅλοι ὑποχρεωμένοι νά προστατεύσωμε τούς νέους μας. Ὄχι μέ λόγια καί μέ κηρύγματα μόνον. Οὔτε καί μέ ἐκδηλώσεις πανηγυρικές. Ὅλα αὐτά εἶναι καλά καί εὐλογημένα. Ἀλλά δέν ἀρκοῦν. Χρειάζεται κάτι βαθύτερο, οὐσιαστικώτερο καί ἀποτελεσματικώτερο. Ὄχι ἐπιφανειακό καί ἐπιδερμικό. Χρειάζεται ἡ ἔμπρακτη συμπαράσταση ἀπό ὅλους τούς θρησκευτικούς,πολιτικούς καί κοινωνικούς θεσμούς, ἔστω καί ἄν πολλοί ἀπό τούς νέους τούς ἀρνοῦνται. Ἡ Ἐκκλησία νά ἀναπτύξῃ μεγαλύτερη δραστηριότητα, ἡ Πολιτεία νά δείξῃ περισσότερη προσοχή καί περίσκεψη καί ἡ κοινωνία νά δώσῃ στούς νέους ἕνα πολύτιμο καί ἀνεκτίμητο δῶρο, πού περιμένουν. Τό ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Γένοιτο!

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου