Ὁ Ἀννίβας πρὸ τῶν πυλῶν. Ὁ ἐχθρὸς ἕτοιμος νὰ μᾶς ἁλώσει. Ἡ κερκόπορτα εἶναι ἡ καλοπέραση. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, δυστυχῶς, ἐξαγοράζονται ἀντὶ κάποιας ἀξίας. Ἄλλοι ἔχουν ὑψηλὴ τιμή, ἄλλοι μικρή. Ὅλοι, ὅμως, ἀλλοίμονο, κάποτε ἐξαγοράζονται. Οἱ ἐπίβουλοι τῆς φυλῆς μας ἔχουν κάνει ἔρευνα ἀγορᾶς καὶ γνωρίζουν πολὺ καλὰ τὸ κόστος ἐξαγορᾶς μας. Ποιοὶ ἀπὸ ἐμᾶς δὲν ἐξαγοράζονται; Αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ὑψηλὰ ἰδανικά. Αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν στὸ Θεό, ποὺ μᾶς ἐξαγόρασε μὲ τὸ τίμιο αἷμά Του, γιὰ νὰ μᾶς ἐπιστρέψει ἀπὸ τὴν ἀποδημία τῆς γῆς στὴν πατρίδα, στὸν ποθεινότατο Παράδεισο. Δὲν ἐξαγοράζονται αὐτοὶ ποὺ νοιώθουν ἀπόγονοι ἡρώων καὶ Μαρτύρων· αὐτοὶ ποὺ βαστοῦν ζηλωτικὰ τὴ γλῶσσα, τὴν πίστη, τὴν ἱστορία, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ οἱ ἐπίβουλοί μας θέλουν νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν.
Στήκετε. Ἀδελφοί, "στήκετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις" (Β΄ Θεσ. β΄ 15) μᾶς προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἡ ἐπιμονή μας σὲ ὅ,τιδήποτε παραδοσιακό, δὲν ἒχει νὰ κάνει οὒτε μὲ ἐγωϊστικές ἐπιθυμίες οὒτε μὲ φονταμενταλιστικές διαθέσεις. Εἶναι ἐπιταγὴ ἀποστολική, εὐαγγελικὴ καὶ διδασκαλία ὑγιής, ὁπότε εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ τὴν ἀκολουθοῦμε. Αὐτὴ ἡ ἐπιμονὴ μᾶς δίνει τὴ δύναμη τῆς ἐμπειρίας τῶν προγόνων μας, τὴ δύναμη τῆς ἱστορίας, τὴ δύναμη τῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν ἀδυνάτων στιγμῶν τῆς ζωῆς μας τόσο προσωπικὰ ὅσο καὶ ἐθνικά.
Γιατί μᾶς χτυποῦν στὴ γλῶσσα οἱ ἐπίβουλοι τῆς ἐλευθερίας μας καὶ ἔρχονται, δυστυχῶς, δικοί μας, ὑποτελεῖς καὶ ὀσφυοκάμπες τῶν ξένων συμφερόντων νὰ ἐφαρμόσουν τὰ ἄνομα σχέδια τους; Καὶ πότε τὰ ἐφαρμόζουν; Ὅταν μᾶς ἐξουδενώσουν. Ἐξουδένωση οἰκονομικὴ εἶναι τὸ προστάδιο τῆς τελικῆς ἐξουδενώσεως, τῆς ὁλοκληρωτικῆς δουλώσεως, τοῦ τελικοῦ ἀφανισμοῦ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ἀδελφοί, στὶς ἐπάλξεις! Ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἐγγύς. Ἤδη ἔχει μπεῖ στὸ σπίτι μας καὶ ἂς μὴ τὸ νοιώθουμε. Μᾶς ἔχει κλέψει τὸ θησαυρό μας. Φυλᾶμε στὰ σεντούκια μας τὰ πολύτιμα ἀντικείμενα ποὺ ἔχουμε. Τὰ πολυτιμότερα ὅμως τὰ ἔχουμε παραδώσει. Παραδώσαμε τὰ ἤθη μας, μὲ τὴν ξενόφερτη μουσικὴ καὶ τὴ δῆθεν ἀναψυχὴ ποὺ δὲν εἶναι οὔτε κὰν διασκέδαση, ἀφοῦ δὲν εἶναι ἄξια νὰ διασκεδάσει τὰ προβλήματα καὶ τὶς θλίψεις μας. Παραδώσαμε τὴ γλῶσσα μας μὲ τὴν ἀποδοχή τοῦ μονοτονικοῦ, ποὺ ἦταν τὸ προστάδιο τῶν ἐπερχομένων ἀλλαγῶν καὶ τῆς καταργήσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου. Τώρα μᾶς καταργοῦν τὰ διάφορα φωνήεντα καὶ ὁδεύουν στὴν ἐφαρμογὴ του Λατινικοῦ ἀλφαβήτου. Θὰ τὸ ἀποδεχθοῦμε, ἀδελφοί μου! Μᾶς καταργοῦν τὴν ἱστορία γιὰ τὴ δῆθεν ἑλληνοτουρκικὴ φιλία. Ἐμεῖς ἀγαπᾶμε τοὺς Τούρκους, ἀφοῦ οἱ Χριστιανοὶ δὲν γεννήθηκαν γιὰ νὰ μισοῦν, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀγαποῦν, ὅπως εἶπε καὶ ἡ Ἀντιγόνη στὴν περίφημη ὁμώνυμη τραγωδία τοῦ Σοφοκλῆ. Ἄλλο νὰ ἀγαπᾶς καὶ ἄλλο νὰ ἀπεμπολεῖς τὴν ἱστορία σου, νὰ λησμονεῖς αὐτοὺς ποὺ μᾶς χάρισαν τὴν ἐλευθερία, ποὺ μᾶς διασφάλισαν τὸ ὀξυγόνο τῆς ἐλευθερίας μὲ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὸ αἷμα τους.
Ἀδελφοί μου, στά αὐτιά μας ἂς ἠχήσουν τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε (Γαλ. ε’, 1). Ὁ Χριστός μας μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ θανάτου καὶ μᾶς ζητᾶ νὰ παραμείνουμε μέχρι τέλους ἐλεύθεροι καὶ νὰ μὴν ξαναγίνουμε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, γιατὶ αὐτὴ συνεπάγεται καὶ πνευματικὴ ὑποδούλωση.
Μᾶς καταργοῦν οἱ ἐπίβουλοί μας σιγά-σιγὰ τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ μας πολιτισμοῦ καὶ μᾶς πυροβολοῦν μὲ τὰ ἤθη τῆς νέας τάξεως πραγμάτων, τὰ ἤθη τῆς ἀνηθικότητος, ἀφοῦ αὐτὴ μᾶς προβάλλουν σὰν σύγχρονη ἠθικὴ ἐξέλιξη. Μᾶς ὑβρίζουν τὴν πίστη καὶ βλέποντας τὴν ἀπάθειά μας ἤ ἔστω τὴ χλιαρή μας ἀντίσταση στὶς ὕβρεις τους ἐξευτελίζουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας, προβάλλοντας τὰ σκάνδαλα σὰν κατεστημένο καὶ λησμονώντας νὰ μᾶς διδάξουν τὸ "μὴ πεποίθατε ἐπ' ἄρχοντας ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὔκ ἐστι σωτηρία" (Ψαλμ. 145, 3), δηλαδὴ νὰ μὴ σχετίζουμε τὰ πρόσωπα ποὺ ἔρχονται καὶ φεύγουν μὲ τὴν αἰωνιότητα τῆς πίστεως καὶ τοῦ ἄχρονου ἱδρυτοῦ της, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας.
Τέλος μᾶς καταργοῦν τὴ γλῶσσα. Τὴ γλῶσσα τῶν Ἑλλήνων, τὴ γλῶσσα τῶν Ἀγγέλων, τὴ γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου, τὴ γλῶσσα τοῦ πνεύματος. Μᾶς κατήργησαν ἤδη τοὺς τόνους καὶ τὰ πνεύματα καὶ μᾶς ἔκαναν τὴ γλῶσσα μας ἄτονη καὶ ἀπνευμάτιστη. Μᾶς κατήργησαν τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ καὶ ἐπέβαλαν τὶς ξένες γλῶσσες στὸν τόπο μας, τὶς γλῶσσες τῆς Ἑσπερίας, πού, ὅμως, πάμπολλες λέξεις τους ἔχουν ἑλληνικὴ ρίζα. Τώρα μᾶς καταργοῦν τὰ διάφορα εἴδη φωνηέντων καὶ διφθόγγων μὲ τελικὸ σκοπὸ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ λατινικοῦ ἀλφαβήτου. Θὰ τὸ ἀνεχθοῦμε αὐτό, ἀδελφοί; Τόσα χρόνια δὲν ἀντιδροῦμε γιὰ τὶς ταμπέλες στοὺς κεντρικοὺς δρόμους τῶν πόλεών μας καὶ ἰδίως τῶν τουριστικῶν, ὅπου δὲν βλέπεις ἑλληνικὴ ἐπιγραφή! Τώρα, ὅμως, ξεχείλισε τὸ ποτήρι τῶν ξένων ἐπεμβάσεων τῶν ἐπιβούλων μας. Στὶς ἐπάλξεις ὅλοι μας! Ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν πατρίδα εἶναι ὡραῖος! Εἶναι ἀνεκτίμητης ἀξίας, ὅπως ἡ πίστη καὶ ἡ πατρίδα μας. Οἱ Γιεχωβάδες φωνάζουν "Ξύπνα", ἐνῶ ἐμεῖς κοιμόμαστε. Τώρα πρέπει νὰ ξυπνήσουμε ἀληθινὰ καὶ νὰ πάρουμε τὰ ὅπλα τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, ὥστε νὰ ἀνισταθοῦμε στὰ σχέδια τῶν ἐπιβούλων μας. Ἂς μὴν μᾶς φοβίζει ἡ πτώχευση. Ὁ Ὀρθόδοξος Ἕλληνας καὶ μέσα ἀπὸ τὴ φτώχεια μεγαλουργεῖ. Ὁ φοίνικας ἀναγεννᾶται ἀπὸ τὴ στάκτη του καὶ ἐμεῖς θὰ ἀναγεννηθοῦμε μέσα ἀπὸ τὴ φτώχεια ποὺ μᾶς ἐπιβάλλουν οἱ ἑταῖροι μας. Στήκετε, ἀδελφοί καὶ ἀγωνίζεσθε! "Εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν;" (῾Ρωμ. 8, 31 ).
Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου