29 Ιουνίου. Εορτή των κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου«Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος ον αποδώσει μοι Κυριος εν εκείνη τη ημέρα…».
Ηταν γέρων πια ο Απόστολος Παύλος όταν στη προς Κορινθίους Β Επιστολή του γράφει τα λόγια αυτά. Ήταν γέρων κουρασμένος από τις τόσες οδοιπορείες για το κήρυγμα του Χριστού. Κουρασμένος και διωγμένος από τούς ομοεθνείς του Ιουδαιους. Ήταν φυσικό λοιπόν να αισθάνεται πως φθάνει πλεια στο τέλος της ζωής του. Άλλωστε υπήρχε και το ενδεχόμενο να συλληφθεί κάθε στιγμή και να κακοποιθεί από τούς αντιπάλους του. Ήταν φυσικό λοιπόν να έχει προμηνύματα θανάτου και σαν καλός οικονόμος κάνει τον απολογισμό της ζωής του. «Τον δρόμον τετέλεκα…». Κι είχε τόσες οδοιπορείες με τα πόδια του η έστω με κάποιο ζώο. Οδοιπορείες στην Παλαιστίνη όταν με το όραμα της Δαμασκού προσελήφθηκε από το Χριστό να γίνη Απόστολος Του.
Οδοιπορείες στις απέραντες εκτάσεις της Μ. Ασίας, με τις τόσες πόλεις που επισκέφθηκε και τις Εκκλησίες που ίδρυσε.Οδοιπορείες στην Ελλάδα όταν πέρα κοντά στην αρχαία Τροία με όραμα και πάλι προσκλήθηκε να έλθει στη Μακεδονία. Στούς Φιλίππους, στη Βερροια, στη Θεσσαλονίκη, στην Κορινθο, στην Αθήνα, κι ύστερα, με τη θάλασσα, Κρήτη, Μαλτα, Ιταλία, όπου και μαρτύρησε στο Διωγμό του Νερωνα το 67 μ.Χ.
Οδοιπορείες, που δεν είχαν μόνο κόπους, αλλά είχαν και κινδύνους, όταν λογαριάσει κανείς τις αποστάσεις που περνούσε ο Παύλος και τις συνθήκες ταξιδιού της εποχής εκείνης. Οδοιπορείες με περιπέτειες και κινδύνους, τούς οποίους ο Παύλος αναφέρει στούς προς Κορινθίους Β Επιστολής του. «Την πίστιν τετήρηκα…», παρ’ όλα αυτά συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος έμεινα σταθερός στην πίστη μου στο Χριστό. Οι συνθήκες υπό τις οποίες ο Παύλος έγινε χριστιανός και οι εναντίον του διωγμοί των Εβραίων, δεν εκλόνισαν την πίστη του στο Χριστό, αλλά μάλλον τον δυνάμωσαν σ' αυτή και με το δίκιο του μετρά την ανταπόδωση του Θεού. «Λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον απόδώσει μοι ο Κυριος…».
Ο Μεγας Απόστολος παίρνει το παράδειγμα από τούς αθλητικούς αγώνες του κόσμου της εποχής (και κάθε εποχής), που οι νικητές των διαφόρων αθλημάτων εστέφοντο με ένα στεφάνι «αγριελιάς» η και δάφνης, και αυτό ήταν η μεγάλη δόξα και τιμή.
Ο Απόστολος Παύλος βλέπει τον εαυτό του αθλητή της πίστης και των αγώνων για το Σταυρωμένο - Αναστημένο Χριστό και εκφράζει τη βεβαιότητα πως και κείνος υπήρξε μεγάλος αθλητής και θα λάβει τον στέφανο της δικαιοσύνης του Θεού.
Και το παράδειγμα αυτό του Παύλου ενθαρρύνει κάθε Χριστιανό να σκέπτεται και να λογαριάζει το τέλος της ζωής του. Καλή η επιτυχία και η υστεροφημία για την υλική πλευρά της ζωής μας (πλούτος, τιμή και δόξα). Αν όμως μέσα σ' όλα αυτά παίξωμε και χάσωμε την υγεία μας, την τιμή και τη χριστιανική μας πίστη, τότε τι απολογισμό θα κάνωμε στο τέρμα της ζωής μας; «Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον αν τον κόσμον όλον κερδίσει και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού»;
Ο λόγος του Χριστού είναι και ’δώ αληθινός και αμείληκτος.
Ο Κισάμου & Σελίνου Ειρηναίος
Ο Κισάμου & Σελίνου Ειρηναίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου