Ἀριθμός 41
Κυριακή 8 Ἰουλίου 2012 – Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. η΄ 28 – θ΄1)
Μετά τήν θεϊκή προσταγή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ δαίμονες, ἀφοῦ προηγουμένως ἐβασάνισαν φοβερά τούς ἀνθρώπους, τούς ἄφησαν κάι ἔφυγαν. Μπῆκαν στούς χοίρους, μέ ἄδεια καί πάλι τοῦ Χριστοῦ, πού τούς ἐπέτρεψε, γιά νά φανῆ πιό καθαρά τό θαῦμα πού ἔγινε, ἀλλά καί νά φανερωθοῦν πιό πολύ οἱ καταχθόνιοι σκοποί, τούς ὁποίους ἐπιδιώκουν.
Α΄ «Ὑπάγετε»! Φύγετε ἀπό τούς ἀνθρώπους. Πηγαίνετε, προστάζει ὁ Λυτρωτής τῶν ψυχῶν. Μόνον Αὐτός, συμμεριζόμενος τό δρᾶμα τῶν δαιμονιζομένων, ἐλευθερώνει καί σώζει τίς ψυχές. Τίς σώζει ἀπό τούς δαίμονες τῆς ἁμαρτίας. Γιατί ὑπάρχουν στή ζωή τόσοι ἄλλοι δαιμονισμένοι, χωρίς βέβαια κρίση δαιμονική, σάν τῶν δύο τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου, μά ἐξ ἴσου φοβεροί καί ἐπικίνδυνοι, δαιμονισμένοι πραγματικά. Κοίταξε τόν ἄνθρωπον αὐτόν. Περπατεῖ τρικλίζοντας. Τό βλέμμα του ἠλίθιο. Ἡ γλῶσσα του δέν μπορεῖ νά ἀρθρώσῃ. Δέν ξεύρει πού βρίσκεται, οὔτε τί κάνει. Τό μυαλό του εἶναι θολωμένο. Δέν μπορεῖ νά σκεφθῇ. Ὁ Θεός τόν ἔκαμε βασιλέα τῆς κτίσεως καί ἐκεῖνος κατέβασε τόν ἑαυτό του στήν τάξη τῶν κτηνῶν. Εἶναι ὁ δοῦλος τῆς μέθης. Πραγματικά δαιμονισμένος. Κοίταξε τόν ἄλλον. Μέ λύσσα σύρεται πίσω ἀπό τή σάρκα καί τήν ἡδονή. Βουτηγμένος στήν αἰσχρότητα. Διαμονή του τά καταγώγια. Ἐργασία του: ἡ ἀκολασία. Εἶναι ὁ σαρκολάτρης. Πραγματικά δαιμονισμένος. Κοίταξε τόν τρίτον . Τά μάτια του κόκκινα καί ἐξογκωμένα ἀπό τήν ἀγρυπνία. Οἱ τσέπες του ἄδειες. Κουρέλι σωματικό καί ψυχικό. Εἶναι ὁ χαρτοπαίχτης. Πραγματικά δαιμονισμένος. Κοίταξε τόν ἄλλον. Εἶναι ταραγμένος, κίτρινος, ξάγρυπνος, ἀνήσυχος. Σκέπτεται πάντα τό κακό, λυώνει σάν κέρι ἀπό τό κακό, γιά τούς ἄλλους. Πλέκει συκοφαντίες καί ἡ ζωή του εἶναι μία δυστυχία διαρκής. Αὐτός εἶναι ὁ κορυφαῖος τῶν δαιμονιζομένων...Εἶναι ὁ φθονερός
Β΄ Πῶς θά γλυτώσωμε ἀπό τούς δαίμονες; Ὁ Σατανᾶς κτυπᾶ τόν λογισμό, τόν θολώνει, προσβάλλει τήν συνείδηση, γιά νά τήν πωρώσῃ καί κάνει τήν καρδιά σκληρή. Ὁ ἄνθρωπος τότε χαρίζει τήν ψυχή του ὁλοκληρωτικά στόν Σατανᾶ. Ἀπό ἄνθρωπος γίνεται ὑπάνθρωπος, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά γίνῃ ὑπεράνθρωπος. Ὄχι βέβαια μέ τήν ἔννοια τῆς νοσηρῆς φιλοσοφίας ἑνός δαιμονισμένου, ἀληθινά, φιλοσόφου, ἀλλά μέ τήν ἔννοια, πώς πρέπει νά ἀνεβῇ ὁ ἄνθρωπος πάνω ἀπό τά γήϊνα καί νά γίνῃ οὐρανοπολίτης. Ἔτσι, κοντά στόν Χριστό, θά μπορέσῃ νά ἀπαλλαγῇ ἀπό τούς δαίμονες καί νά ἀξιοποιήσῃ τήν ἐδῶ ζωή του, γιά νά δημιουργήσῃ τίς κατάλληλες προϋποθέσεις, πού θά τοῦ ἐξασφαλίσουν τήν αἰωνιότητα.
Ἀδελφοί μου! Ὁ Σατανᾶς εἶναι μιά ὀντότης πραγματική. Δέν εἶναι γέννημα τῆς φαντασίας. Πλανῶνται, ὅσοι τόν νομίζουν τέτοιο. Μά δέν παρουσιάζεται μέ τήν πραγματική του μορφή. Γιατί τοῦ εἶναι δύσκολο νά ἐξαπατήσῃ ἔτσι τίς ψυχές. Πέρνει τήν μορφή τοῦ πάθους, τῆς κακίας, τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἡδονῆς. Ἔτσι εὐκολώτερα καί ἀποτελεσματικώτερα ἐξαπατᾷ.
Ἐμεῖς δέν πρέπει νά πέσωμε στίς παγίδες του. Κι’ ὅταν μᾶς κυκλώνουν οἱ δαίμονες τῶν παθῶν, θά ἐπαναλάβωμε τό λόγια τοῦ Κυρίου: «Ὑπάγετε». Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου