Ἀριθμός 17
Κυριακή τῶν Μυροφόρων
19 Μαΐου 2013
(Πράξ. στ΄ 1 – 7 )
Ἡ πρώτη Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πολύ ἐνωρίς, ἀσχολήθηκε μέ ζητήματα κοινωνικῆς προνοίας. Τά ζητήματα αὐτά δημιουργήθηκαν «κατά τήν καθημερινή περίθαλψι καί τή διανομή τροφίμων στίς χῆρες» καί τά πτωχά μέλη τῆς κοινότητος. Οἱ Ἀπόστολοι πληροφορήθηκαν σύντομα τά «παράπονα» τῶν ἀδικου-μένων χριστιανῶν καί ἔδωσαν ἄμεση λύση στό πρόβλημα. Ἡ λύση αὐτή, πού ἀναφέρεται στό σημερινό ἀνάγνωσμα τῶν Πράξεων, εἶναι καθοδηγητική καί γιά τό σύγχρονο κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.
Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, προκειμένου νά ἀντιμετωπίσουν τό κοινωνικό ζήτημα τῆς πρώτης χριστιανικῆς κοινότητας, ἐπρόσεξαν πρῶτα τίς προϋποθέσεις. Γιά νά γίνη κοινωνικό ἔργο ἀπό τήν Ἐκκλησία – εἶπαν – χρειάζονται πρῶτα ἄνθρωποι ἀφοσιωμένοι στήν ὑπηρεσία αὐτή καί μάλιστα ἄνδρες ἅγιοι καί συνετοί. Αὐτοί θά ἀναλάβουν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνική ὑπηρεσία καί ὄχι ἐμεῖς. «Διότι εἶπαν δέν μᾶς φαίνεται σωστό ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι νά ἐγκαταλείψωμε τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά ἀσχοληθοῦμε μέ τήν καθημερινή κοινωνική ὑπηρεσία καί τά προβλήματά της».
Στίς ἴδιες προϋποθέσεις πρέπει νά στηρίζεται καί ἕνα ἔργο κοινωνικῆς προνοίας τῆς Ἐκκλησίας σήμερα: Σέ συνετούς καί ἁγίους ἀνθρώπους, ἀφοσιωμένους στήν Ἐκκλησία. Τό ἀνθρώπινο αὐτό στοιχεῖο ἄλλωστε διακρίνει τό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τίς κοινωνικές ὑπηρεσίες ὁποιουδήποτε ἄλλου ὀργανισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία δέν κάνει ἁπλῶς ἕνα κοινωνικό ἔργο, ἀλλά χριστιανική πρόνοια, πού ἀσκεῖται ἀπό ἐμπνευσμένους ἀνθρώπους, ἀπό ἀνθρώπους ἀγάπης. Ἡ διαφορά λοιπόν μέ τούς ἄλλους Ὀργανισμούς ὑπάρχει στά πρόσωπα καί τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία κάνει τό προνοιακό της ἔργο.
Εἶναι ἀκόμη χαρακτηριστικό, ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι τούς ἀνθρώπους πού ἡ ἐκκλησιαστική κοινότητα διάλεξε γιά τό ἔργο τῆς κοινωνικῆς προνοίας τούς καθιέρωσαν στό ἔργο αὐτό, χειροτονώντας τους σέ Διακόνους τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως σημειώνει στή συνέχεια ἡ περικοπή τῶν Πράξεων, τούς ἑπτά ἄνδρες πού ἐξέλεξε ἡ κοινότητα «τούς παρουσίασαν μπροστά στούς Ἀποστόλους καί ἐκεῖνοι, ἀφοῦ προσευχήθηκαν, ἔβαλαν τά χέρια τους ἐπάνω τους» καί τούς μετέδωσαν τή θεία Χάρι γιά τό ἔργο τῆς κοινωνικῆς διακονίας τους.
Νά, λοιπόν, καί ἕνα ἄλλο βασικό στοιχεῖο γιά τήν Πρόνοια τῆς Ἐκκλησίας. Τό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά εἶναι λειτούργημα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Ἐκκλησία τό κοινωνικό ἔργο δέν τό βλέπει ἔξω ἀπό τόν ὀργανισμό της καί τή λειτουργία της. Μιά ψυχοσωματική διακονία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ διακονία τῆς ἀγάπης, εἶναι ἕνα ἀπό τά βασικά καί οὐσιαστικά της ἔργα. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τό ἔργο τῆς ἰάσεως καί θεραπείας τῶν πασχόντων τό εἶχε ἐνσωματωμένο μέσα σ’ὅλο τό σωτηριῶδες ἔργο του. Γι’αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία τό ἔργο τῆς ἀγάπης τό ἔχει ἐνσωματωμένο στόν ὀργανισμό της, εἶναι «σάρξ ἐκ τῆς σαρκός της». Τό ἐντάσσει μέσα σ’ ὁλόκληρο τό ποιμαντικό της πρόγραμμα γιά τήν ἀντιμετώπισι τῶν ὑλικῶν καί πνευματικῶν ἀναγκῶν τῶν ἀνθρώπων.
Ἀπό τό ἄλλο μέρος, γιά νά διατηρηθῆ καί αὐξηθῆ ἕνα κοινωνικό ἔργο στήν Ἐκκλησία, χρειάζεται ζωντανό καί ἀφυπνιστικό κήρυγμα τοῦ θείου Λόγου. Οἱ Ἀπόστολοι τό λειτούργημα αὐτό τό κράτησαν γιά τόν ἑαυτό τους. Οἱ Διάκονοι διακονοῦσαν στό κοινωνικό ἔργο καί οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυτταν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ! Μέ τό θεόπνευστο κήρυγμά τους ἄνοιγαν τίς καρδιές ἐνέπνεαν νέους καί νέες γιά νά ἀφοσιωθοῦν σέ ἔργα κοινωνικῆς ἀγάπης καί μέ τό προσωπικό τους παράδειγμα, λιτότητας καί πτωχείας, ἐνίσχυαν τήν ὅλη κοινωνική προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας.
Μέσα στά πλαίσια αὐτά μποροῦμε ὅλοι μας – κλῆρος καί λαός – νά βοηθήσωμε γιά νά γίνεται ἕνα σοβαρό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας στή σύγχρονη ἐποχή. ΑΜΗΝ!
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου