Αδελφοί μου, εδώ και τρεις εβδομάδες διανύουμε μία από τις πνευματικότερες περιόδους της λειτουργικής μας ζωής, και συγκεκριμένα την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Πρόκειται, όπως όλοι γνωρίζουμε, για την κατεξοχήν ιερή περίοδο του έτους, η οποία περιλαμβάνει έξι συνολικά εβδομάδες αυστηρής νηστείας και μια σειρά από ιδιαίτερες ακολουθίες που τελούνται μόνο κατά την περίοδο αυτή, και ποτέ άλλοτε κατά την υπόλοιπη χρονιά. Η Εκκλησία με τον συνδυασμό όλων αυτών στοχεύει στην πνευματική μας προετοιμασία για τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, την Εορτή των Εορτών. Επιθυμεί ανακαινισμένοι να βιώσουμε, να ζήσουμε δηλαδή και να νιώσουμε ότι γίνονται εκείνη την ώρα μπροστά μας, τα σωτήρια για όλη την ανθρωπότητα γεγονότα της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Θεανθρώπου Χριστού και να αντλήσουμε έτσι την απαραίτητη δύναμη για να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες των καιρών.
Η σημερινή, λοιπόν, Κυριακή βρίσκεται ακριβώς στη μέση της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, του πνευματικού αυτού μας ταξιδιού, που κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Όσοι από εμάς βιώνουμε ουσιαστικά και χωρίς μεσοβέζικες λύσεις το ασκητικό πνεύμα αυτής της περιόδου, αρχίζουμε να νιώθουμε τα πρώτα έντονα σημάδια πνευματικής κούρασης. Άλλωστε, ο πνευματικός αγώνας πάντα κουράζει. Αυτή, όμως, η ιερή κόπωση είναι που οδηγεί στην τελειότητα και στη σωτηρία.
Τώρα, λοιπόν, σ’ αυτήν την κρισιμότατη φάση του πνευματικού μας αγώνα η στοργική μητέρα όλων μας, η Εκκλησία μας αφήνει αβοήθητους; Μας αφήνει στην τύχη μας; Όχι φυσικά, μιας και προβάλλει σήμερα στο μέσο του Ναού τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το σύμβολο της θυσίας του και το σύμβολο του χριστιανισμού, που για μας τους χριστιανούς είναι σημάδι σωτηρίας και χάριτος. Μας καλεί να τον προσκυνήσουμε, ώστε να αναθαρρήσουμε και να συνεχίσουμε με ακόμη περισσότερη ένταση, κουράγιο και δύναμη τον πνευματικό μας αγώνα. Γι’ αυτό και την Τρίτη Κυριακή των Νηστειών την αποκαλούμε και Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.
Πιο συγκεκριμένα, νωρίτερα σήμερα, και μετά από τη μεγάλη Δοξολογία, ο Τίμιος Σταυρός μεταφέρθηκε με μια σεμνή πομπή στο κέντρο του Ναού. Όλοι θα τον προσκυνήσουμε με ευλάβεια και θα πάρουμε μαζί μας για ευλογία ένα λουλούδι και ένα κλαδάκι από δεντρολίβανο που θα μας δοθούν από τον ιερέα. Στη θέση αυτή θα παραμείνει ο Σταυρός όλη την υπόλοιπη εβδομάδα για να τον προσκυνούμε οι πιστοί στο τέλος κάθε ακολουθίας που θα τελεστεί.
Και ποιον Σταυρό προσκυνούμε; Μα τον Σταυρό που ο υμνογράφος των Χαιρετισμών εις τον Τίμιον Σταυρόν, αλλά και όλοι εμείς οι πιστοί νιώθουμε ως φύλακα της οικουμένης και θαυμάτων θησαυρό. Το ξύλον το μακάριον πάνω στο οποίο ο Θεάνθρωπος Χριστός θυσιάστηκε για να μας σώσει από τις αμαρτίες και από την υποδούλωση μας στο διάβολο. Τον διάβολο που εμείς με τη θέλησή μας υποδουλωνόμαστε. Τον διάβολο που εμείς του δίνουμε το δικαίωμα να μας θέτει εμπόδια στην πνευματική μας ζωή και να μας παγιδεύει στην αμαρτία. Τον διάβολο που για να τον καταπολεμήσουμε ο Χριστός μας έχει δώσει ως όπλο το Σταυρό Του. Νωρίτερα, στους Αίνους ψάλαμε ότι ο Σατανάς φρίττει, πανικοβάλλεται δηλαδή, και τρέμει μη αντέχοντας να αντικρύσει καν τη δύναμη και την όψη του Σταυρού.
Και κάτι άλλο, όμως, πάλι σχετικό με το Σταυρό προσθέτει η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα από τα χείλη του ιερέως και η οποία είναι παρμένη από το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο. Μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τη φράση του Χριστού Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι, στην οποία ουσιαστικά συμπυκνώνεται όλο το κήρυγμα του Σταυρού.
Πιο συγκεκριμένα, ο Θεάνθρωπός Χριστός προσφέρει με τη σταυρική του θυσία τη σωτηρία σ’ όλους εμάς τους ανθρώπους. Δεν μας την επιβάλλει, όμως, ούτε με το ζόρι, ούτε και με τη βία. Η ανοικτή αυτή πρόσκληση που απευθύνει ο Θεός στον καθένα μας ξεχωριστά για να τον ακολουθήσει, επιθυμεί να την αποδεχτούμε ελεύθερα. Θέλει ελεύθερα ο κάθε ένας από εμάς να τον ακολουθήσει στον τρόπο ζωής που μας προσφέρει. Έναν τρόπο ζωής, όμως, που δεν είναι εύκολος, δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, όπως κάποιοι νομίζουν, αλλά έναν τρόπο ζωής σταυρικό.
Και τι σημαίνει σταυρικός; Σημαίνει να σταυρώσουμε, να νεκρώσουμε τα πάθη μας. Να υποτάξουμε το θέλημα μας, στο θέλημα του Θεού. Να κάνουμε δηλαδή τρόπο ζωής την φράση που όλοι μας κάθε μέρα λέμε στην προσευχή μας. Το γνωστό σ’ όλους μας γεννηθήτω το θέλημά σου. Κάτι που ιδιαίτερα σήμερα που επικρατεί στην κοινωνία μας ο κτηνώδης ατομικισμός και ο εγωισμός είναι εξαιρετικά δύσκολο, είναι ένας σταυρός. Ένας σταυρός όμως που οδηγεί στην Ανάσταση όχι μόνο στην μέλλουσα, αλλά και στην παρούσα ζωή. Γιατί όσες δυσκολίες κι αν περνάμε, και ιδιαίτερα σήμερα με την οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση που μας πλήττει ανελέητα σαν κοινωνία, η πίστη στην δύναμη και στη χάρη του Σταυρού θα μας βοηθήσει να τις αντιμετωπίσουμε με επιτυχία. Θα είναι η κρυφή δύναμή μας.
Ας προσκυνήσουμε, λοιπόν, σήμερα με ευλάβεια τον Τίμιον και Ζωοποιόν Σταυρό του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ας αντλήσουμε από εκείνον την δύναμη, το κουράγιο και τη βοήθεια που μας είναι τόσο αναγκαία, ώστε ανανεωμένοι και καθησυχασμένοι να αρχίσουμε το δεύτερο μέρος της Σαρακοστής και να ανεβούμε τον πνευματικό μας Γολγοθά. Τον Γολγοθά, όμως, που πάντα ακολουθεί η Ανάσταση. Γένοιτο!!!
Θεολόγος – Καθηγητής: κ. Καρατζάς Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου