ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμὸς 23
7 Ἰουνίου 2015
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων
(Ἑβρ. ια΄,33 - ιβ΄,2)
«…τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων…»
Σήμερα, ἀδελφοί μου, εἶναι ἑορτή καί πανήγυρις, πού διαφέρει ἀπό τίς ἄλλες. Ἑορτάζουν ὅλοι οἱ ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι, σύμφωνα μέ τόν ἀπόστολο, εἶναι «νέφος», ἀναρίθμητοι. Ὅπως δέν μετριουνται τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ ἔτσι δέν μποροῦν νά μετρηθοῦν καί οἱ ἅγιοι. Εἶναι ἀπ’ ὅλες τίς χῶρες, ἀπ’ ὅλες τίς γλῶσσες, ἀπ’ ὅλες τίς ἡλικίες, ἀπ’ ὅλες τίς τάξεις καί ἀπ’ ὅλες τίς ἐποχές. Εἶναι κληρικοί καί λαϊκοί, ἀγράμματοι καὶ σοφοί ἐπιστήμονες.
Πῶς βρέθηκαν στό θαυμαστό αὐτό ἐπίπεδο; Δέν γεννήθηκαν ἅγιοι. Κανείς δέν γεννιέται ἅγιος. Ἦταν ἄνθρωποι ὅπως καί ἐμεῖς. Ἀγωνίστηκαν ὅμως, πίστεψαν στό Χριστό μας, βαφτίστηκαν, μετάνιωσαν γιά τά σφάλματά τους, ὁμολόγησαν γιά τήν πίστη τους, εἶχαν ἀγάπη στήν καρδιά τους, μαρτύρησαν.
Ἡ ἐποχή μας, πού ὀνομάζεται ἐποχή τῆς προόδου τοῦ ἀτόμου, τῶν ταξιδιῶν στίς θάλασσες ἀλλά καί στούς ἄλλους πλανῆτες, ἀπό χριστιανικῆς πλευρᾶς ἀνήκει στά χρόνια τῆς μεγάλης ἀποστασίας. Ἄν ρίξουμε μία ματιά στήν οἰκογένεια, στήν πατρίδα, στήν κοινωνία, στόν κόσμο ὅλο, βλέπουμε κύματα ἐκφυλισμοῦ νά κατακλύζουν πόλεις καί χωριά. Τά ἁγνά ἤθη καί ἔθιμα τῆς μαρτυρικῆς μας πατρίδας ξεριζώνονται καί ἀντικαθίστανται ἀπό τά σάπια φροῦτα τῶν Εὐρωπαίων. Θά ‘πρεπε νά διδασκόμαστε ἀπό τόν προφήτη Ὠσηέ πού ἔλεγε: «Ἄρα καί ψεῦδος καί φόνος καί κλοπή καί μοιχεία κέχυται ἐπί τῆς γῆς, καί αἵματα ἐφ’ αἵμασι μίσγουσι.». (Ὡσ.4, 2-5) Δηλαδή: «Ἔχουν χυθεῖ καί πλημμυρίσει τή χώρα σας κατάρες, ψεύδη, φόνοι, κλοπές καί μοιχεῖες. Τά αἵματα χύνονται συνεχῶς καί ἀνακατεύονται μέ ἄλλα αἵματα. Γι’ αὐτό ἡ χώρα σας θά περιέλθει σέ πένθος, οἱ κάτοικοί της θά ὀλιγοστεύσουν. Μαζί δέ μέ αὐτήν θά ὀλιγοστεύσουν καί ὅσα ζωντανά κατοικοῦν σέ αὐτήν, τά θηρία τοῦ ἀγροῦ καί τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ καί αὐτά ἀκόμη τά ψάρια τῆς θαλάσσης θά ἐκλείψουν. Ἐξ αἰτίας τῆς γενικῆς πωρώσεως οὔτε κανείς δικάζεται γιά τίς παρανομίες του, οὔτε καί κανείς διαμαρτύρεται γιά τήν ἁμαρτωλότητα αὐτή. Ὁ δέ τέως περιούσιος λαός μου θά εἶναι σάν τόν ἱερέα πού ἔχει χάσει τήν ὑπόληψή του καί συνεχῶς ἐπικρίνεται. Σύ δέ, ὦ λαέ μου, θά χάσεις τήν πνευματική σου ὑγεία καί ἰσχύ. Πρός νύχτα δέ παρομοιάζω τήν σκοτεινή ζωή τοῦ ἔθνους αὐτοῦ». Ὁ προφήτης Ὠσηέ τά ἔγραψε αὐτά ἀπό τό 750 μέχρι τό 720 πρό Χριστοῦ καί πόσο ταιριάζουν στήν Ἑλλάδα τοῦ 2015!
Πολλοί θεωρούμενοι πιστοί ἔχουν τήν ἰδιότητα τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανοῦ γραμμένη ἴσωςστίς ταυτότητες ἀλλά δυστυχῶς εἶναι τυφλοί ὑπηρέτες, ἀλύτρωτοι σκλάβοι τοῦ διαβόλου. Ἄνθρωποι «ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τήν δέ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β΄ Τιμ. 3,5) γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν Τιμόθεο. Οἱ ἄνθρωποι θά ἔχουν τό ἐξωτερικό σχῆμα τῆς εὐσέβειας, θά ἔχουν ἀρνηθεῖ ὅμως τήν δύναμή της. Μπορεῖ κάποιος νά εἶναι βαπτισμένος, νά φέρει τό ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ, νά ἐμφανίζεται ὡς θρησκεύων, ἀλλά μέ τή ζωή πού κάνει νά ἀρνιέται καί νά διαψεύδει ὅ,τι ὁμολογεῖ μέ τό στόμα του.
Οἱ ἅγιοι ἔζησαν μέσα στόν κόσμο ἀλλά δέν συμβιβάστηκαν μέ τόν κόσμο. Κράτησαν τήν πίστη τους καί ἀγωνίστηκαν μέ συνέπεια, χωρίς συμβιβασμούς καί ὑποχωρήσεις, χωρίς ἐκπτώσεις. Προτίμησαν νά διωχθοῦν καί νά βασανιστοῦν παρά νά συνθηκολογήσουν μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο. Ἔτσι, ἄλλοι ἐμπαίχθηκαν, ἄλλοι μαστιγώθηκαν, φυλακίστηκαν, λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, δοκίμασαν πολλούς πειρασμούς, θανατώθηκαν μέ τό σπαθί τοῦ δήμιου.
Ἐμεῖς σήμερα λέμε ὅτι πιστεύουμε. Πῶς ὅμως κρατᾶμε τή γραμμή μας; στοιχιζόμαστε πίσω ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα; Θέλεις νά δοκιμάσεις αὐτόν ποὺ κάνει τόν πιστό; Ὁδήγησέ τον στήν ἐξομολόγηση, στόν πνευματικό, πού προσπαθεῖ νά συνδέσει τούς ἀνθρώπους μέ τό Θεό. Γιά νά τοῦ πεῖ λόγια πού ἄλλοτε δονοῦσαν τίς καρδιές καί πού σήμερα χλευάζονται. «Παιδί μου, ζῆσε ἁγνή ζωή» ! Θά δεῖς τότε τήν ἀντίδρασή του. Ἤ θά σκύψει τὸ κεφάλι κάνοντας ὑπακοή ἤ θά ἐπαναστατήσει καί θά πεῖ: «Ἀδύνατον, αὐτό εἶναι ἀκατόρθωτο, αὐτό εἶναι μόνο γιά τούς καλόγερους». Μάταια ὁ πνευματικός προσπαθεῖ νά πείσει τόν κατά συνθήκην πιστό.
Βλέπεις ἄλλους πού κόπτονται δῆθεν γιά τά δίκαια τοῦ λαοῦ καί εἶναι προσκολλημένοι στό χρῆμα. Ὁ πνευματικός συνιστᾶ: «Ἀπό τά πλούτη σου δῶσε στή χήρα καί στό ὀρφανό, στόν ἄστεγο καί τόν ἄνεργο καί μήν σπαταλᾶς». Μά «οὔτε φωνή οὔτε ἀκρόαση». Γιά νά σκορπίζουν σέ ἀσωτίες καί ἀνηθικότητες ἀποκτοῦν ἑκατό χέρια, ἄν πρόκειται γιά ἐλεημοσύνη, τότε τά δύο τους χέρια δένονται.
Βλέπεις τόν ἄλλο –μήν τόν ψάχνετε μακριά, εἶναι ὁ ἑαυτός μας- ἀκούει τή φωνή τοῦ Χριστοῦ μας «ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος» (Ματθ. 6,14) καί κλείνει τά αὐτιά του μέ βουλοκέρι. «Ἀδύνατον νά τόν συγχωρήσω, μέ κατέστρεψε. Βάλε μου κανόνα νά κάμω 500 μετάνοιες, νά ἀγοράσω μία ἀσημένια καντήλα, ἀλλά αὐτόν δέν τόν συγχωρῶ, ἀδύνατον». Κι ὅμως, ἀδελφέ, ἐσένα σέ συγχώρησε ὁ Χριστός, ἐσύ δέν συγχωρεῖς τόν ἄλλον;
Ἀδύνατη λοιπόν ἡ ἁγιότητα; Ἀνεφάρμοστη ἡ Χριστιανική πίστη; Ὄχι, ἀδελφοί μου. Οἱ ἅγιοι πού ἑορτάζουμε σήμερα τήρησαν τό Εὐαγγέλιο καί ἔφθασαν στό ὑπέρ φύσιν. Ὁ Χριστός μας περιμένει κι ἐμᾶς, μέ τίς πρεσβεῖες ὅλων τῶν ἁγίων γιά νά μᾶς χαρίσει τό στεφάνι τῆς νίκης. Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου