Ποιμαντορική Εγκύκλιος των Χριστουγέννων, αρ. 79

«Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» (Ἠσαΐου 9,6).

Ὁ μεγαλοφωνότατος Ἠσαΐας, ἀνελθών μετά τῶν τανυπτέρων τῆς θεοπνευστίας πτερύγων εἰς αἰθερίους καί οὐρανοβάμονας ἐκστάσεις, προσανετένισε μετά παγκοσμίου ἐκπλήξεως εἰς τό ἀχανές τήν θείαν βουλήν καί οἱ ὑψιπετεῖς καί μεγαλορρήμονες προφητικοί λόγοι καί αἱ ἀκατάληπτοι προρρήσεις του ἐξεπληρώθησαν τελείως ἐν τῷ Θείῳ Βρέφει τῆς Βηθλεέμ. Αἱ προφητεῖαι τοῦ Ἠσαΐου ἀναγιγνωσκόμεναι περιλούουν τήν καρδίαν διά ρευμάτων συγκινήσεων φρίκης καί ὑψίστης μεγαλοπρεπείας, καί ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ὑπερνέφελος εἶδεν ἐκεῖνος ἐκ τῆς σκοπίας τῆς θεοπνευστίας τετελεσμένον, ἐξεπληρώθη διά μέσου τοῦ ὠκεανοῦ τῶν αἰώνων, οἱ ὁποῖοι ὡ μυστηριώδη παραπετάσματα ᾔρθησαν καί ἀπεκαλύφθη ἐπί σκηνῆς εἰς τά ὄμματά μας τόσον ἐξαισία ἡ Παρθένος τῆς Ναζαρέτ, ἡ ὁποία, κατά τήν θεοφωνίαν τοῦ Ἠσαΐου, «ἐν γαστρί λήψεται καί τέξεται υἱόν, καί καλέσει τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ἡμῶν ὁ Θεός»!

Τοιουτοτρόπως, λοιπόν, μεγαλοφώνως ὑπό τῶν προφητῶν προλαληθείς, ἐγεννήθη ὡς ἄνθρωπος ὁ πρόαἰώνων ὑπάρχων Θεός καί εὐθύς ὁ τῶν Χερουβείμ θεῖος χορός ἐναρμόνιον ἐτόνισεν ᾆσμα πρός δόξαν τοῦ προαιωνίου Θεοῦ, και πρός τους ἀγραυλοῦντας ποιμένας ἐν μέσῳ βελασμάτων ἀφθόνων προβάτων φωτολαμπής μετέδωκε τήν πανευφρόσυνον εἴδησιν «Δόξα ἐν ὑψίστοις…».

Ἐν μέσῳ σκότους καί ζόφου χειμερίων νυκτῶν πλάνης καί ἠθικῆς κακοδαιμονίας, ὁπότε αἱ παχυλώτεραι καί γελοιωδέστεραι δεισιδαιμονίαι περιεκύκλουν τόν ἄνθρωπον καί ἐκάλυπτον ὅλην τήν γῆν, ὁπότε ἡ ἀνθρωπότης ἅπασα ἔζη βίον ἡδονικόν καί κτηνώδη, δουλεύουσα εἰς τάπάθη τοῦ σώματος, ὁπότε ἐτύφλωττε νοερῶς καί ἐσήπετο ὁλονέν ἠθικῶς, καί ὁπότε ἡ ἀνθρωπότης ἦτο ἀπολύτως ἀδύνατον μόνη νά ἐξέλθῃ ἐκ τῆς ἐσχάτης διαφθορᾶς, εἰς τήν ὁποίαν κατέπεσεν, ἐγένετο ἡ ἀναγκαία θεία ἐπέμβασις, πρός ἠθικήν ἀναγέννησιν τοῦ ἀνθρώπου, κατῆλθεν εἰς τόν κόσμον ἡ διάπυρος ζωογόνος φλόξ τῆς Θείας Ἀγαθωσύνης, ἐκπορευθεῖσα ἀπό τοῦ κέντρου τοῦ Αἰωνίου Ἀγαθοῦ καί τῆς Αἰωνίου Σοφίας, καί οὐρανόπεμπτος πλήρης γλυκέων ἐλπίδων ἐσαρκώθη εἰς γήινον ὑπόστασιν καί ἐγένετο ἄνθρωπος τό δεύτερον πρόσωπον τῆς Ζωοποιοῦ καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί Θεός! «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» τῆς Βηθλεέμ τό ἄσημον καί ὕψιστον Τέκνον, ἐγκλεῖον έν Ἑαυτῷ τῆς ἀπείρου Ἀληθείας καί τῆς Σοφίας καί τῆς φωτοβόλου Θεότητος τό ἄπειρον καί ἀτελεύτητον χάος.

Ὁποῖον καί ὑλικόν μυστήριον ἀκαταληπτότατον καί γλυκύτατον! Ἡ αἰωνιότης τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἄπειρος οὐσία αὐτοῦ εἶναι ἰλιγγιώδης καί ἀκατανόητος ! Καί ὅμως, καθώς προανήγγειλαν οἱ προφῆται καί τῶν ἐθνῶν ἁπάντων οἱ γριφώδεις καί παλαίφατοι χρησμοί, πρός σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος ἐγένετο ἄνθρωπος ἡ ἀχρόνως ἐκ τοῦ ἀχρόνου Πατρός Γέννησις τοῦ Δευτέρου Προσώπου τῆς συνυπάρξεως τῶν Τριῶν Ἀσωμάτων Τελείων! Ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας, ἀπό τῆς μεγάλης ρίζης τοῦ Ἰεσσαί, ἐξῆλθεν τό προαιώνιον ἄνθος καί ἐφύη ὁ εὔρωστος καί εὔχυμος κλάδος, πυργωθείς ἀειθαλῶς εἰς δένδρον παγκόσμιον, ὑπό τό ὁποῖον κεκοπιακυῖα καί στένουσα ἐκ τοῦ ἀλγεινοῦ φόρτου τῆς ἁμαρτίας εὐγνωμόνως κατεσκήνωσε ἡ τλήμων ἀνθρωπότης.

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐγένετο καί Υἱός τῆς Παρθένου Μαρίας καί ἐφώτισε καί κατέθελξε τόν κόσμον διά θεϊκῶν λαμπηδόνων Σοφίας ὑψίστης καί ἠθικοῦ μεγαλείου!

Ὡς θεῖος λαμπτήρ φωτοβόλος προσείλκυσε τῆς ἀνθρωπότητος τά τυφλώττοντα ὄμματα καί ὡς θεῖον πῦρ ζωογόνον διεθέρμανε τάς καρδίας πρός πόθους ὑψηλούς καί ἁγνούς.

Εἰς τό θαῦμα τῆς κενώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου ἀποτυποῦνται ἡ ἄπειρος ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὑπερβαίνουσα «πάντα νοῦν», ἡ θεία ἀγαπωσύνη, τό δι’ ἡμᾶς μέγα αἴνιγμα, τό «ἄφραστον θαῦμα» ἀπροσμέτρητον ὑπό τῆς πτωχῆς διανοίας ἡμῶν. Αὐτό εἶναι τό κέντρον, εἰς τό ὁποῖον συγκλίνουν καί συνταιριάζονται ἀντιθέσεις θεῖαι καί ἀνθρώπιναι: ἡ ταπείνωσις εἰς τήν δόξαν, ὁ πόνος εἰς τήν χαράν, ὁ θάνατος εἰς τήν ζωἠν!

Χριστιανοί μου!

Ἡ Θεία Ἐνανθρώπησις εἶναι γεγονός πραγματικόν καί ἀναντίρρητον. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ «ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν», «ὤφθη ἐπί τῆς γῆς, τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη». Ἡ ἀπειρόσοφος λυτρωτική βουλή τοῦ Θεοῦ, τό σχέδιον τῆς «Θείας περί τόν ἄνθρωπον Οἰκονομίας», τό «ἀποκεκρυμμένον καί σεσιγημένον» μυστήριον ὑποστασιοποιεῖται εἰς τόν καθαρώτατον ναόν τοῦ Κυρίου, τό «ἱερόν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ», γίνεται γεγονός ἱστορικόν.

Ἡ ἱστορία δέχεται ἐντός της τό ὑπεριστορικόν καί αἰώνιον, μεταχαλκεύεται εἰς τούς αἰωνίους ρυθμούς τοῦ Θεοῦ. Ἐλάχιστα κατανοοῦμεν ἐκ τοῦ μεγίστου αὐτοῦ θαύματος∙ ὅμως τό αἰσθανόμεθα νά ἀναδεύῃ εἰς τά βάθη τῆς καρδίας, νά πληροῖ τόν ζωτικόν χῶρον τῆς ψυχῆς, νά μεταποιῇ μυστικῶς τήν ὕπαρξίν μας εἰς τό ἀπερινόητον θαῦμα τῆς τριαδικῆς δόξης καί εὐλογίας, τήν ὁποίαν ἐπικαλούμεθα ἐφ’ ἅπαντας ὑμᾶς.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2024

ΜΕΤΑ ΠΑΤΡΙΚΩΝ ΕΥΧΩΝ

+ Ο ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ΜΑΡΚΟΣ